«فدراسيون مسير خود را درست رفته و ظاهراً به همه اهداف خود نزديک می شود. بله! هدف شماره يک؛ نابودی آينده دووميدانی است که دارد محقق می شود.»
اين بخشی از انتقادات فنی و گلايه های احسان حدادی از ستاره های دو و ميدانی جهان است که در وب سايت شخصی خود منتشر کرده است.
حدادی در رقابت های دو و ميدانی قهرمانی جهان؛ روی سکوی سوم ماده پرتاب ديسک ايستاد تا اولين مدال آور تاريخ دو و ميدانی ايران در اين مسابقات باشد.
اين رقابت ها به ميزبانی کره جنوبی و در شهر دايگو در حال برگزاری است.
اين مدال، در شرايطی نصيب حدادی شد که او فقط يک ماه قبل از مسابقات جهانی گفته بود: «هرگز مانند امروز از ورزش خسته و دلزده نبوده ام، زيرا متاسفانه در دووميدانی امروز، افرادی حضور دارند که ۴۰ سال است فقط حضور دارند و هيچ کاری انجام نداده‌اند.»
او به شدت از لغو اردوی خود در آفريقای جنوبی گله مند بود. اما حميد سجادی معاون وزير ورزش و امور جوانان در پاسخ به اعتراض او گفت: هيچ ورزشکاری نمی تواند برای شورای برون مرزی تعيين تکليف کند. اين شورا؛ سفر نامبرده را صلاح ندانست و او بايد به اين تصميم احترام بگذارد.
هيچ کس نمی دانست چرا سفرهای اردويی حدادی به صلاح نيست؟ او خسته از از اين واکنش های دلسرد کننده گفت: من هميشه ايران را دوست داشته و دارم اما اين مسائل، آدم را دلزده می کند. با اين شرايط شايد از ايران بروم و در يکی از کشورها تمرين کنم و در مسابقه برای ايران پرتاب کنم.
با مشخص نبودن وضعيت فدراسيون، کيم بوخنسوف، مربی سرشناس روسی احسان حدادی نيز از ايران رفت و اعلام کرد که با تداوم چنين وضعيتی ديگر نمی تواند ادامه دهد.
حدادی بدون مربی، بدون کمپ تمرينی و بدون حمايت فدراسيون، به تنهايی بار سنگين مسئوليتش را به دوش می کشيد.
او در مصاحبه ای ديگر گفت: شرايط بسيار سختی است. فکر می‌کردم پس از بازی‌های آسيايی وضعيت بهتر شود، اما اشتباه می‌کردم. از طرفی هم به من فشار می‌آورند که چرا اين همه انتقاد می‌کنم!
حرف آخرش هم تکان دهنده بود: «من در المپيک پکن شرمنده مردم شدم، فکر می‌کنم اين شرمندگی در آينده هم ادامه داشته باشد.»
مهدی اميرپور روزنامه نگار ورزشی درباره احسان حدادی می گويد: «صندوق عقب زانتيای نقره‌ای رنگش را که باز کند، آدم ياد صندوق عقب پيکانی می‌افتد که علی پروين تمام باشگاه پرسپوليس را در آن جا می‌کرد. توی صندوق ماشين احسان نيز چند جفت کفش، چند تا ديسک، يک کيسه گچ و تعدادی وسيله آهنی ديگر برای تمرين هست؛ وسايلی که پدر احسان خودش آن ها را برای او می‌سازد.»
انتقادات حدادی از بی مسئوليتی ها و بی برنامگی ها
حدادی با عبور از روی موانع و غلبه بر تمام چوب لای چرخ گذاشتن ها که خود به آن اشاره کرده است توانست روی سکوی سوم جهان بايستد.
او در وب سايت شخصی اش با اشاره به انتصاب کاظمی آشتيانی به سمت سرپرستی اين فدراسيون نوشته است: «کلی وعده داده ، ولی آيا نبايد کاری نيز انجام می داد؟ احسان حدادی مربی ندارد. سجاد مرادی نيز چند ماه است انتظار رسيدن مينی بوس مربی اش از الجزاير را می کشد!
امين نيکفر تا قبل از کسب سهميه المپيک، به گفته آشتيانی عضو تيم ملی دووميدانی نبوده. اما الان کلی مانور می دهند و می گويند که نتيجه برنامه ريزی های ما بوده ! کاوه موسوی با هزينه شخصی به تاجيکستان رفت و سهميه گرفت. عباس صميمی مربی پرتاب ديسک با عصبانيت خبر از استعفا داد.»
در ادامه اين مطلب با اشاره به ساير قهرمانان دو و ميدانی ايران آمده است: « کيوان قنبرزاده اين پسر محجوب و با حيا امسال پنج مرتبه از مانع ۲:۲۰ متر پريده اما در اوج پيشرفت با مربی اوکراينی، بی مربی شد!
رضا بوعذار در جوانی ۴۶:۳۰ ثانيه دويد، حالا چه می کند؟ حميد نودهی در پرتاب وزنه بالای ۱۹ متر پرتاب کرد؛ حالا کجاست ؟ محسن ربانی در پرش با نيزه چرا ديگر بالای ۵:۳۰ نمی پرد؟ هادی سپهرزاد در دهگانه چرا ديگر به رکوردش نزديک نشده؟
با روح الله عسگری چرا مثل يک خائن برخورد می شود؟ آيا اين ها نبودند که پيکره تيم ملی پر افتخار دووميدانی را تشکيل داده بودند؟»
در سايت احسان حدادی که در خبررسانی نيز فعال تر از سايت فدراسيون دو و ميدانی ايران است آمده: «خوشحال می شويم که چند ورزشکار صغر سنی به مسابقات قهرمانی جوانان آسيا می فرستيم و مدال می گيريم. آمار می دهيم که در مسابقات جايزه بزرگ آسيا فلان و بهمان کرديم، يا در مسابقات ارتش ها فلان رکورد را جابه جا کرديم. واقعا تأسف دارد.»
ستاره دو و ميدانی ايران و دارنده مدال طلای بازی‌های آسيايی گوانگجو، در گفتگو با رسانه های مختلف؛ بارها با انتقاد از «بی‌برنامگی و سردرگمی» در فدراسيون اين رشته ورزشی، نسبت به نابسامانی‌های دو و ميدانی ايران و عواقب آن هشدار داده بود.
گرچه حالا مسئولين تازه بر سر کار آمده اين فدراسيون و مسئولين وزارت تازه تاسيس ورزش، اين مدال را حاصل مديريت ها و برنامه ريزی های خود می دانند!
اين بخشی از انتقادات فنی و گلايه های احسان حدادی از ستاره های دو و ميدانی جهان است که در وب سايت شخصی خود منتشر کرده است.
حدادی در رقابت های دو و ميدانی قهرمانی جهان؛ روی سکوی سوم ماده پرتاب ديسک ايستاد تا اولين مدال آور تاريخ دو و ميدانی ايران در اين مسابقات باشد.
اين رقابت ها به ميزبانی کره جنوبی و در شهر دايگو در حال برگزاری است.
اين مدال، در شرايطی نصيب حدادی شد که او فقط يک ماه قبل از مسابقات جهانی گفته بود: «هرگز مانند امروز از ورزش خسته و دلزده نبوده ام، زيرا متاسفانه در دووميدانی امروز، افرادی حضور دارند که ۴۰ سال است فقط حضور دارند و هيچ کاری انجام نداده‌اند.»
او به شدت از لغو اردوی خود در آفريقای جنوبی گله مند بود. اما حميد سجادی معاون وزير ورزش و امور جوانان در پاسخ به اعتراض او گفت: هيچ ورزشکاری نمی تواند برای شورای برون مرزی تعيين تکليف کند. اين شورا؛ سفر نامبرده را صلاح ندانست و او بايد به اين تصميم احترام بگذارد.
هيچ کس نمی دانست چرا سفرهای اردويی حدادی به صلاح نيست؟ او خسته از از اين واکنش های دلسرد کننده گفت: من هميشه ايران را دوست داشته و دارم اما اين مسائل، آدم را دلزده می کند. با اين شرايط شايد از ايران بروم و در يکی از کشورها تمرين کنم و در مسابقه برای ايران پرتاب کنم.
با مشخص نبودن وضعيت فدراسيون، کيم بوخنسوف، مربی سرشناس روسی احسان حدادی نيز از ايران رفت و اعلام کرد که با تداوم چنين وضعيتی ديگر نمی تواند ادامه دهد.
حدادی بدون مربی، بدون کمپ تمرينی و بدون حمايت فدراسيون، به تنهايی بار سنگين مسئوليتش را به دوش می کشيد.
او در مصاحبه ای ديگر گفت: شرايط بسيار سختی است. فکر می‌کردم پس از بازی‌های آسيايی وضعيت بهتر شود، اما اشتباه می‌کردم. از طرفی هم به من فشار می‌آورند که چرا اين همه انتقاد می‌کنم!
حرف آخرش هم تکان دهنده بود: «من در المپيک پکن شرمنده مردم شدم، فکر می‌کنم اين شرمندگی در آينده هم ادامه داشته باشد.»
مهدی اميرپور روزنامه نگار ورزشی درباره احسان حدادی می گويد: «صندوق عقب زانتيای نقره‌ای رنگش را که باز کند، آدم ياد صندوق عقب پيکانی می‌افتد که علی پروين تمام باشگاه پرسپوليس را در آن جا می‌کرد. توی صندوق ماشين احسان نيز چند جفت کفش، چند تا ديسک، يک کيسه گچ و تعدادی وسيله آهنی ديگر برای تمرين هست؛ وسايلی که پدر احسان خودش آن ها را برای او می‌سازد.»
انتقادات حدادی از بی مسئوليتی ها و بی برنامگی ها
حدادی با عبور از روی موانع و غلبه بر تمام چوب لای چرخ گذاشتن ها که خود به آن اشاره کرده است توانست روی سکوی سوم جهان بايستد.
او در وب سايت شخصی اش با اشاره به انتصاب کاظمی آشتيانی به سمت سرپرستی اين فدراسيون نوشته است: «کلی وعده داده ، ولی آيا نبايد کاری نيز انجام می داد؟ احسان حدادی مربی ندارد. سجاد مرادی نيز چند ماه است انتظار رسيدن مينی بوس مربی اش از الجزاير را می کشد!
امين نيکفر تا قبل از کسب سهميه المپيک، به گفته آشتيانی عضو تيم ملی دووميدانی نبوده. اما الان کلی مانور می دهند و می گويند که نتيجه برنامه ريزی های ما بوده ! کاوه موسوی با هزينه شخصی به تاجيکستان رفت و سهميه گرفت. عباس صميمی مربی پرتاب ديسک با عصبانيت خبر از استعفا داد.»
در ادامه اين مطلب با اشاره به ساير قهرمانان دو و ميدانی ايران آمده است: « کيوان قنبرزاده اين پسر محجوب و با حيا امسال پنج مرتبه از مانع ۲:۲۰ متر پريده اما در اوج پيشرفت با مربی اوکراينی، بی مربی شد!
رضا بوعذار در جوانی ۴۶:۳۰ ثانيه دويد، حالا چه می کند؟ حميد نودهی در پرتاب وزنه بالای ۱۹ متر پرتاب کرد؛ حالا کجاست ؟ محسن ربانی در پرش با نيزه چرا ديگر بالای ۵:۳۰ نمی پرد؟ هادی سپهرزاد در دهگانه چرا ديگر به رکوردش نزديک نشده؟
با روح الله عسگری چرا مثل يک خائن برخورد می شود؟ آيا اين ها نبودند که پيکره تيم ملی پر افتخار دووميدانی را تشکيل داده بودند؟»
در سايت احسان حدادی که در خبررسانی نيز فعال تر از سايت فدراسيون دو و ميدانی ايران است آمده: «خوشحال می شويم که چند ورزشکار صغر سنی به مسابقات قهرمانی جوانان آسيا می فرستيم و مدال می گيريم. آمار می دهيم که در مسابقات جايزه بزرگ آسيا فلان و بهمان کرديم، يا در مسابقات ارتش ها فلان رکورد را جابه جا کرديم. واقعا تأسف دارد.»
ستاره دو و ميدانی ايران و دارنده مدال طلای بازی‌های آسيايی گوانگجو، در گفتگو با رسانه های مختلف؛ بارها با انتقاد از «بی‌برنامگی و سردرگمی» در فدراسيون اين رشته ورزشی، نسبت به نابسامانی‌های دو و ميدانی ايران و عواقب آن هشدار داده بود.
گرچه حالا مسئولين تازه بر سر کار آمده اين فدراسيون و مسئولين وزارت تازه تاسيس ورزش، اين مدال را حاصل مديريت ها و برنامه ريزی های خود می دانند!
