بزرگترين آرشيو اسناد و اطلاعات دوران هولوکاست (کشتار يهوديان توسط نازی ها در جنگ جهانی دوم) از روز چهارشنبه ۲۸ نوامبر دردسترس استفاده عمومی قرار گرفت.
بعد از گذشت بيش از ۶۰ سال اين اولين باراست در جهان که اين آرشيو با مديريت موسسه بين المللی رديابی و جستجو در اختيار پژوهشگرانی از سراسر دنيا قرار می گيرد.
يکی از ويژه گی های رايج حکومت های جبار وديکتاتور نگهداری سوابق قربانيانشان است، در اين زمينه حکومت نازی ها در آلمان خيلی دقيق عمل می کرد .
انها فايل های اطلاعاتی مربوط به بيش از هفده ميليون تن از افراد غير نظامی که در اردوگاهای کار اجباری نازی ها و سلول های مرگ کشته شدند و نيز شهروندان غير آلمانی کشته شده در دوران جنگ رابايگانی کردند.
در پايان جنگ جهانی دوم نيروهای متفق تمام اين اطلاعات و اسناد را جمع اوری وبرای حفاظت به شهر کوچکی در آلمان به نام بادآرولزن منتقل کردند.
سپس اين اسناد و فايل های بايگانی شده تحت کنترل و حفاظت کميته صليب سرخ جهانی قرارگرفتند و سال ها فقط بازماندگان قربانيان حکومت نازی ها به اين اسناد دسترسی داشتند تااز آن طريق بتوانند گمشده های جنگ راپيدا کنند وخانواده ها همديگر را باز يابند.
اين اسناد آرشيو شده تا به امروز هرگز در اختيار عموم حتی پژوهشگران تاريخ قرار نگرفته بودند.
اما در ماه مه سال جاری ميلادی قراردادی که پس از جنگ در سال ۱۹۵۵ درباره نحوه استفاده از اين آرشيو ها تنظيم شده بود، تغيير کرد وتمام يازده کشورعضو ان ميثاق از جمله آلمان قرارداد جديدی را مبنی بردر اخييار عموم قرار گرفتن آرشيو ها پذيرفتند.
برخی تحليلگران مسائل تاريخی يک جنبه مهم از اين قرارداد جديد را ارائه آزادانه اطلاعات مستندی می دانند که بارديگر به روشنی آمار قربانيان جنگ جهانی دوم وجنايات نازی هارا بر ملا می کند ودر برابر نظراتی قرار می گيرد که به نفی واقعيت هولوکاست و ابعاد فاجعه بارآن برخاسته اند.
تازه ترين نمونه از اين دست سخنان محمود احمدی نژِاد، رييس جمهوری اسلامی ايران، است که ظرف دوسال گذشته چندين بار واقعيت هولوکاست يا کشتار جمعی يهوديان در جريان جنگ جهانی دوم را زير سوال برده وآنرا افسانه ای ساخته وپرداخته صهيونيست ها دانسته است.
او به منظور تبليغ اين نظر خود همايشی هم در تهران تحت عنوان کنفرانس بررسی هولوکاست برگزار کرد.
در همین زمینه، آيريس مووکر از موسسه بين المللی رديابی و جستجو ، درباره در اختيار عموم قرگرفتن اسناد هولو کاست، می گويد:« يک روند واقعا طولانی برای باز کردن فايل ها وجود داشت زيرا بايد کميسيونی متشکل از يازده کشور بر سر تغيراتی درباره نحوه استفاده از فايل های بايگانی شده به توافق می رسيدند . حال همه آنها پذيرفته اند وقصد دارند بازهم اين کميسيون را حفظ کنند و کار آن را به پيش برند».
آيريس مووکر می گويد:«ما اکنون که پيشرفت تکنولو ژی در سال های اخير اين فرصت را فراهم کرده است که دسترسی به آرشيو ها خيلی آسانتر از سال های پيش انجام گيرد».
خانم مووکر می افزايد :«ما اکنون امکانات و همچنيين تجهيزات کافی تکنيکی برای اسکن تمام اسناد قديمی را در اختيار داريم . اين اسنا د بسيار کهنه هستند و قبل از اينکه در اختيار عموم قرارگيرند بايد اسکن شوند.حالا آن دسته از پژوهشگران تاريخ که علاقمند هستند می توانند به محل آرشيو بيايند ودر انجا به آنها کامپيوترهايی داده خواهدشد تا بتواتنند تمام اين اسناد اسکن شده را ببينند. در حال حاضر هفتاد درصد اسناد وفايل های بايگانی شده اسکن شده اند».
براساس آنچه موسسه بين المللی رديابی وجستجو می گويد درآيند تاريخ نويسانی که حتی امکان انرا ندارند به شهر باد آرولزن در آلمان سفر کنند می توانند کپی های ديجيتال از تمام اسناد و اطلاعات مربوط به هولوکاست را از مرکز مطالعات شهرهای واشينگتن، اورشليم و ورشو به دست آورند.
