دور دوم مذاکرات ايران و تيم فنی آژانس بين المللی انرژی اتمی درباره کار سانتريفيوژهای P1 و P2 و غنی سازی اورانیوم در ایران، روز پنجشنبه پس از سه روز گفت و گو که از سه شنبه، ۱۷ مهرماه آغاز شده بود، پايان يافت.
اين مذاکرات در راستای اجرای توافقنامه ايران و آژانس بين المللی انرژی اتمی در مردادماه سال جاری و با حضور اولی هاينونن، معاون محمد البرادعی، مديرکل آژانس بين المللی انرژی اتمی و جواد وعيدی، معاون دبير شورای امنيت ملی ايران، در محل دبيرخانه شورای عالی امنيت ملی انجام شد.
ايران با آژانس بين المللی انرژی اتمی در مرداد ماه ۱۳۸۶ توافق کرد تا براساس يک جدول زمانی، به «سوال های باقی مانده» درباره برنامه هسته ای خود پاسخ دهد و تا ماه نوامبر، اسناد و مدارک درخواستی را در اختيار آژانس بين المللی انرژی اتمی قرار دهد.
به گزارش خبرگزاری آلمان، ايران در فعاليت های غنی سازی اورانيوم خود از سانتريفيوژهای P1 استفاده می کند، اما براساس برخی گزارش ها ايران درصدد به کارگيری سانتريفيوژهای پيشرفته تر P2 نيزبوده است.
نتايج مذاکرات ايران و آژانس بين المللی انرژی اتمی طبق توافقنامه ايران و آژانس در گزارش ماه نوامبر محمد البرادعی، به طور رسمی به اعضای شورای حکام ارايه می شود.
به گزارش خبرگزاری رسمی ايران، ايرنا، جواد وعيدی با ابراز رضايت از روند مذاکرات انجام شده ميان ايران و آژانس بين‌المللی انرژی اتمی، گفت:«ادامه مذاکرات در سطح کارشناسی ظرف هفته آينده برگزار خواهد شد».
در دور اول مذاکرات ايران و آژانس بين المللی انرژی اتمی درباره سانتريفيوژهای P1 و P2 ، در ۲۴ و ۲۵ سپتامبر (۲ و ۳ مهرماه) با حضور کارشناسان فنی و حقوقی ايران و آژانس در تهران برگزار شد که در آن دور از مذاکرات آقای هاينونن، تيم اعزامی آژانس را همراهی نمی کرد.
بر اساس توافقنامه ايران و آژانس بین المللی انرژی اتمی در چارچوب «رفع ابهام از مسایل باقی مانده» درباره ماهیت برنامه هسته ای ایران موردی مانند؛ «نحوه دستيابی به فن‌آوری سانتريفوژهای P1 و P2»، «منشاء آلودگی در مرکز تحقيقات فيزيکی»، «سند اورانيوم فلزی»، «پلونيوم ۲۱۰» و معدن گچين بررسی می شوند.
آژانس و سانتریفیوژهای P2
پس از آن که ايران در اظهاريه خود در سال ۲۰۰۳ به آژانس بين المللی انرژی اتمی از ذکر خريد نقشه های مربوط به دستگاه های سانتريفيوژ P2 خودداری کرد و در جریان شفاف سازی برنامه اتمی لیبی اطلاعاتی در این زمینه منتشر شد، حساسيت آژانس نسبت به اين موضوع افزايش يافت.
آژانس بين‌المللی انرژی اتمی خودداری ايران از ذکر اين مساله در اظهاريه اکتبر ۲۰۰۳ را به تلاش تهران برای پنهان کاری تفسیر کرد، اما تهران در مقابل اعلام کرد که موضوع نقشه‌های P2 می بايد در اظهاريه های بعدی در چارچوب «پروتکل الحاقی» اعلام شود.
سانتريفيوژهای P2 توانايی غنی سازی اورانيوم را، چند برابر بيشتر از سانتريفيوژهای P1 دارند.
شورای امنيت سازمان ملل متحد و قدرت های جهانی به دلیل کاربرد دوگانه تکنولوژی غنی سازی اورانیوم در تولید سوخت هسته ای و تولید سلاح، از ایران خواسته اند تا فعالیت های مربوط به غنی سازی اورانیوم را متوقف کند.
اما ايران با اصرار بر اينکه برنامه هسته ای را تنها با هدف توليد برق دنبال می کند، از پذيرش خواست جامعه جهانی مبنی بر توقف غنی سازی اورانيوم خودداری کرده است.
