مريم طوسی تنها نماينده زن ايران در مسابقات جهانی دو و ميدانی به ميزبانی کره جنوبی؛ از راهيابی به مرحله نيمه نهايی باز ماند.
او در سخت ترين گروه بين پنج گروه رقابت های ۲۰۰ متر قرار داشت. در پايان رقابت های مقدماتی، دو نفری که بهترين رکوردها را به جا گذاشتند؛ هر دو از همين گروه بودند.
مريم در قهرمانی آسيا زمان ۲۳ ثانيه و ۶۴ صدم ثانيه را ثبت کرده بود اما به دلايلی که در ادامه آمده است، از تکرار رکورد خود باز ماند.
جالب اين که در همين مسابقات جهانی، يوليا بريژيا از اوکراين با ۲۳.۷۰ به فينال رسيد.
دو ماه قبل در رقابت های قهرمانی آسيا به ميزبانی ژاپن، رسانه های ايرانی برای چاپ عکس مريم طوسی، از فتوشاپ استفاده کردند.
البته او حجاب کامل داشت. اما مهم اين بود که پس از فتوشاپ، بدن او را مانند تخته نئوپان، صاف و صيقلی کنند!
اين بار در مسابقات جهانی، نيازی به فتوشاپ نبود. زيرا مشکل را از قبل حل کرده بودند! با اين ترفند که بر روی تمام آن لباس ها، پيراهن ايکس لارجی را هم به تن مريم طوسی بپوشانند.
در اين مسابقات، فاطمه سليمان از يمن هم با حجاب کامل (به انتخاب خودش) دويد. اما حتی همان لباس هم مورد تاييد ايران نيست.
دوندگان زن مسلمان از ساير کشورها، پوشش را رعايت می کنند. اما مقامات ايران غير از پوشش کامل و دو لايه؛ هيچ گونه برجستگی را نيز بر نمی تابند.
اينو ميگن؛ جدال نا برابر
مريم در خط استارت؛ کنار ورونيکا کمپل براون ايستاده. ستاره افول ناپذير جامائيکايی.
وزن تمام لباس هايی که بر تن ورونيکاست؛ با کلاه کاسکت مريم برابری می کند!
ورونيکا ۳ طلا، ۱ نقره و ۱ برنز المپيک دارد. با يک صندوق مدال رنگارنگ از مسابقات جهانی و بين المللی.
در خط يک هم قديمی ترين دونده زن جهان که همچنان می دوند. دبی فرگوسن از باهاماس. او در المپيک سيدنی قهرمان شد.
اما مريم ايران از پيش باخته نيست. او سريع ترين زن در سرزمينی است که زنانش فقط در محيط های زنانه حق دويدن دارند.
پيچيده در تومار لباس های دو لايه، کنار دختران تندپای آمريکايی و آفريقايی.
در ايران؛ ۳۳ سال طول کشيد که رکورد اين ماده از ۲۵ ثانيه به ۲۴ ثانيه برسد. کار سترگی که مريم انجام داد.
رکورد پيشين در اختيار توران شاد‌پور بود که سال ۱۳۵۶ در مصر بر جا گذاشت. ۱۵ سال بعد از رکوردشکنی توران؛ مريم به دنيا آمد!
برای اين ۳۳ سال؛ جايزه ای که به مريم دادند، پانصد هزارتومان هم نشد! اما به کسی که رکورد مردان ايران را شکسته بود اتومبيل دادند.
مجله نسيم هراز از مريم پرسيد چيزی نگفتی؟ در جواب گفت: بايد چيزی می‌گفتم؟
دبی فرگوسن و مريم طوسی قرار است با هم رقابت کنند. سال ۱۹۹۹ که فرگوسن قهرمان بزرگسالان جهان شد؛ مريم فقط شش ساله بود!
فقط که اين ها نيستند! ايوت لالووا Ivet Lalova از بلغارستان هم هست.
قهرمان داخل سالن اروپا در ۲۰۰ متر. شورت ورزشی او فقط به اندازه ای است که آرم اسپانسرش که روی آن حک شده، قابل خواندن باشد.
هريستينا از اوکراين هم در همين گروه است. او همين چند روز پيش در بازی های يونيورسياد، طلای چهار در ۱۰۰ متر امدادی را گرفت.
آنيکا اونورا از انگلستان نيز اينجاست. او که عضو باشگاه ليورپول است، با خيالی آسوده خواهد دويد. چون نيازی به کسب سهميه المپيک ندارد.
باز هم هستند. هلمر از سوئد با نقره جوانان اروپا و بالاخره؛ فانی شونوبی از گامبيا.
صدای تپانچه آمد. مريم بار لباس های سرعت گيرش را بر دوش کشيد و از خط پايان گذشت. دونده گامبيايی را جا گذاشت.
در رده بندی مجموع هم بالاتر از دوندگان نيجريه، سورينام، مالديو، موريس، چاد، گامبيا و کامبوج قرار گرفت. سريعترين زن ايران؛ به رقبايش نباخت.
اگر او مثل بقيه دوندگان زن حرفه ای جهان دارای مربی تمام وقت و اختصاصی بود، و اگر آن پيراهن ايکس لارج را به اجبار بر تنش نمی پوشاندند، حالا در جمع نفرات راه يافته به مرحله نيمه نهايی قرار داشت.
او در سخت ترين گروه بين پنج گروه رقابت های ۲۰۰ متر قرار داشت. در پايان رقابت های مقدماتی، دو نفری که بهترين رکوردها را به جا گذاشتند؛ هر دو از همين گروه بودند.
مريم در قهرمانی آسيا زمان ۲۳ ثانيه و ۶۴ صدم ثانيه را ثبت کرده بود اما به دلايلی که در ادامه آمده است، از تکرار رکورد خود باز ماند.
جالب اين که در همين مسابقات جهانی، يوليا بريژيا از اوکراين با ۲۳.۷۰ به فينال رسيد.
دو ماه قبل در رقابت های قهرمانی آسيا به ميزبانی ژاپن، رسانه های ايرانی برای چاپ عکس مريم طوسی، از فتوشاپ استفاده کردند.
البته او حجاب کامل داشت. اما مهم اين بود که پس از فتوشاپ، بدن او را مانند تخته نئوپان، صاف و صيقلی کنند!
اين بار در مسابقات جهانی، نيازی به فتوشاپ نبود. زيرا مشکل را از قبل حل کرده بودند! با اين ترفند که بر روی تمام آن لباس ها، پيراهن ايکس لارجی را هم به تن مريم طوسی بپوشانند.
در اين مسابقات، فاطمه سليمان از يمن هم با حجاب کامل (به انتخاب خودش) دويد. اما حتی همان لباس هم مورد تاييد ايران نيست.
دوندگان زن مسلمان از ساير کشورها، پوشش را رعايت می کنند. اما مقامات ايران غير از پوشش کامل و دو لايه؛ هيچ گونه برجستگی را نيز بر نمی تابند.
اينو ميگن؛ جدال نا برابر
مريم در خط استارت؛ کنار ورونيکا کمپل براون ايستاده. ستاره افول ناپذير جامائيکايی.
وزن تمام لباس هايی که بر تن ورونيکاست؛ با کلاه کاسکت مريم برابری می کند!
ورونيکا ۳ طلا، ۱ نقره و ۱ برنز المپيک دارد. با يک صندوق مدال رنگارنگ از مسابقات جهانی و بين المللی.
در خط يک هم قديمی ترين دونده زن جهان که همچنان می دوند. دبی فرگوسن از باهاماس. او در المپيک سيدنی قهرمان شد.
اما مريم ايران از پيش باخته نيست. او سريع ترين زن در سرزمينی است که زنانش فقط در محيط های زنانه حق دويدن دارند.
پيچيده در تومار لباس های دو لايه، کنار دختران تندپای آمريکايی و آفريقايی.
در ايران؛ ۳۳ سال طول کشيد که رکورد اين ماده از ۲۵ ثانيه به ۲۴ ثانيه برسد. کار سترگی که مريم انجام داد.
رکورد پيشين در اختيار توران شاد‌پور بود که سال ۱۳۵۶ در مصر بر جا گذاشت. ۱۵ سال بعد از رکوردشکنی توران؛ مريم به دنيا آمد!
برای اين ۳۳ سال؛ جايزه ای که به مريم دادند، پانصد هزارتومان هم نشد! اما به کسی که رکورد مردان ايران را شکسته بود اتومبيل دادند.
مجله نسيم هراز از مريم پرسيد چيزی نگفتی؟ در جواب گفت: بايد چيزی می‌گفتم؟
دبی فرگوسن و مريم طوسی قرار است با هم رقابت کنند. سال ۱۹۹۹ که فرگوسن قهرمان بزرگسالان جهان شد؛ مريم فقط شش ساله بود!
فقط که اين ها نيستند! ايوت لالووا Ivet Lalova از بلغارستان هم هست.
قهرمان داخل سالن اروپا در ۲۰۰ متر. شورت ورزشی او فقط به اندازه ای است که آرم اسپانسرش که روی آن حک شده، قابل خواندن باشد.
هريستينا از اوکراين هم در همين گروه است. او همين چند روز پيش در بازی های يونيورسياد، طلای چهار در ۱۰۰ متر امدادی را گرفت.
آنيکا اونورا از انگلستان نيز اينجاست. او که عضو باشگاه ليورپول است، با خيالی آسوده خواهد دويد. چون نيازی به کسب سهميه المپيک ندارد.
باز هم هستند. هلمر از سوئد با نقره جوانان اروپا و بالاخره؛ فانی شونوبی از گامبيا.
صدای تپانچه آمد. مريم بار لباس های سرعت گيرش را بر دوش کشيد و از خط پايان گذشت. دونده گامبيايی را جا گذاشت.
در رده بندی مجموع هم بالاتر از دوندگان نيجريه، سورينام، مالديو، موريس، چاد، گامبيا و کامبوج قرار گرفت. سريعترين زن ايران؛ به رقبايش نباخت.
اگر او مثل بقيه دوندگان زن حرفه ای جهان دارای مربی تمام وقت و اختصاصی بود، و اگر آن پيراهن ايکس لارج را به اجبار بر تنش نمی پوشاندند، حالا در جمع نفرات راه يافته به مرحله نيمه نهايی قرار داشت.
