نشريه هفتگی نيوزويک در شماره اخير خود مقاله ای را منشر کرده است با اين پيش فرض که اگر سناتور اوباما رييس جمهوری آينده آمريکا شود، و وی به قول خود مبنی بر آغاز مذاکرات با ايران بدون پيش شرط، عمل کند، واقعا پاسخ ايران به آمريکا چه خواهد بود؟
سليک هريسون، نويسنده، در مقاله ای با عنوان «اوباما چگونه می تواند ایران را مهار کند؟» در نيوزويک کوشیده است تا به این پرسش پاسخ دهد.
وی پس از مصاحبه با دو دولتمرد ايران و همچنين با نماينده رهبر جمهوری اسلامی در روزنامه کيهان، می گوید: چنين به نظر می رسد اين بار تهران پيش شرط های خود را برای گفت وگو با آمريکا، مطرح خواهد کرد.
اين افراد صاحب نظر و آگاه به نيوزويک گفته اند گرچه ايران ابتدا وقبل از هر چيز از آمريکا می خواهند تا واشينگتن به سياست های خصمانه اش با تهران پايان دهد، ولی به نقل از نيوزويک چيزی که هر سه ايرانی مذکور بر سر آن توافق نظر داشتند، همان چيزی است که سناتور اوباما خود نيز تحقق آن را در صورت راه يافتن به کاخ سفيد قول داده است و آن: تعيين يک جدول زمانی مشخص برای خروج کامل نيروهای آمريکايی از عراق است.
نيوزويک افزوده است «شرط های ديگرايران پايان دادن به تحريم های اقتصادی عليه ايران است گرچه تحقق اين شرط، هم با وعده های انتخاباتی سناتوراوباما درتضاد است وهم موضوعی جنجالی در واشينگتن!».
نويسنده مقاله نيوزويک که در چند سال اخير بارها به ايران سفر کرده و با مقامات گوناگون ايرانی در تماس بوده نوشته است: «علاالدين بروجردی رييس کميته مقتدر روابط خارجی مجلس ايران و از متحدان نزديک محمود احمدی نژاد، به او گفته است:ما نشانه ها و پيام هايی از مذاکرات با واشينگتن را پيش از اينکه آقای اوباما به کاخ سفيد راه يابد دريافت کرده ايم».
این مطلب می افزاید:« آقای بروجردی به نويسنده مقاله گفته است اين پيام ها ونشانه ها از سوی سفيرانی که با واشينگتن نزديک اند به ما رسيده و افزوده است: اکنون اقدام در جهت بهبودی روابط بايد از سوی آمريکا آغاز شود، زيرا اين واشينگتن بود که رابطه اش را با ما قطع کرد و به همين جهت روشی که برای احيای روابط تهران- واشنگتن اتخاذ می شود بايد بيانگر اين واقعيت باشد».
رييس کميته روابط خارجی مجلس جمهوری اسلامی ايران به نويسنده نيوزويک خاطر نشان کرده است: «آقای اوباما در صورت انتخاب و به منظور ايجاد يک فضای واقعی برای تغييرات جدی، بايد ابتدا تلاشهای مداوم سازمان سی- آی- ای سازمان مرکزی و اطلاعاتی امريکا را برای سرنگونی جمهوری اسلامی ايران متوقف کند، داراييهای ايران را که در بانک های آمريکا و پس از ماجرای گروگانگيری در سال ۱۹۷۹ مسدود و يا توقيف شده آزاد کند، به تحريم های اقتصادی عليه ايران خاتمه دهد و فروش هواپيماهای مسافری و غير نظامی را به ايران از سر گيرد».
آقای بروجردی همچنين به نويسنده نيوزويک گفته است:« گرچه اين در خواست خود فهرست بزرگی است ولی هر کدام از اين تدابير بعلاوه ی جدول زمانی مشخص برای خروج نيروهای امريکايی از عراق، می تواند آغاز گفت وگوها را ممکن و ميسر سازد».
آقای هريسون سپس به سخنان عليرضا شيخ عطار، معاون اول وزارت امور خارجه ی ايران، اشاره می کند که گفته است:«نکته مهم در خروج نيروهای امريکايی از عراق، حال ظرف سه ماه، ۸ ماه و يا بيشتر باشد، اين است که آمريکا بايد در اين زمينه جديت خود را نشان دهد و بتدريج نيروهای خود را از عراق بيرون ببرد».
آقای شيخ عطار همچنين خاطر نشان کرده است حريم هوايی عراق که در حال حاضر توسط آمريکا کنترل می شود، باعث خشنودی نوری المالکی، نخست وزير آن کشور، نيست. معاون وزير امور خارجه ايران به نيوزويک گفته است:چرا عراق که کشور ثروتمندی است نبايد دارای نيروهای هوايی خود باشد».
نيوزويک نوشته است حسين شريعتمداری نماينده رهبر در روزنامه کيهان که از روزنامه های تند رو ايران است در مورد انتخاب احتمالی سناتور اوباما گفته است: هر کسی که به جای بوش بيايد، خود يک پيشرفت وبهبودی است.
سر دبيرکيهان افزوده است:« من اين واقعيت را که آقای اوباما خواهان تغيير است، ناديده نمی گيرم ولی بايد منتظر بود و ديد که آيا اوباما واقعا خواهان تغييرات است و يا انکه او هم همچون جورج بوش توسط نيروهای پشت پرده ی صهيونيزم کنترل می شود؟»
نویسنده در پایان نوشته است: پایان گرفتن سیاست تغییر رژیم آمریکا نسبت به ایران به احتمال، زیاد می تواند گامی سازنده و کلیدی در مذاکرات هسته ای با ایران باشد. ولی سئوال این است که آیا باراک اوباما قادر است در مقابل نیروهایی که مخالف برقراری رابطه با ایران هستند، ایستادگی کند.
