فيلم «آفسايد» ساخته جعفر پناهی کارگردان ايرانی در سينماهای لس آنجلس و استقبال کم نظير منتقدين از اين فيلم رو به رو شد.
با آغاز نمايش فيلم «آفسايد» ساخته جعفر پناهی در سينماهای شهر لس آنجلس منتقدين ضمن تقدير از اين فيلم توجه تماشاگران را به موضوع فيلم، که به ممنوعيت ورود زنان به ورزشگاه های فوتبال می پردازد، جلب می کنند.
منتقدين سينمايی آمريکا فيلم «آفسايد» جعفر پناهی را که نمايش آن از ديروز در سينماهای شهر لس آنجلس آغاز شده است يک اثر استثنايی خوانده اند که بخوبی نمايانگر اين واقعيت است که اگر شما درايران يک زن باشيد کوچکترين کوشش برای شرکت در يک مسابقه مردانه فوتبال می تواند شما را در آنسوی مرزهای ممنوعه و در قلمروی «خارج از محدوده » قرار دهد.
منتقدين سينمايی فيلم تازه آقای جعفر پناهی را «فيلمی با وجدانی بيدار» و «اثری که احساسات رقيق و عميق فيلمساز را نسبت به مردم خود نشان می دهد» خوانده اند. فيلمی که چون اغلب آثار اين فيلمساز بر مدار شخصيت های مردمی و درونی ترين احساسات آنها می شود .
دخترجوانی که برايش تماشای بازی های نهايی تيم فوتبال مملکت برای رسيدن به جام جهانی از غذا خوردن مهم تر است و در مقابل او سرباز جوان و بی اطلاعی قرار گرفته است که از ته قلب راضی به جلوگيری از ورود او به استاديوم محل بازی نيست و نميفهمد که چرا يک زن می تواند به سينما برود اما اجازه تماشای فوتبال را ندارد.
کنت توران،منتقد سينمايی لس آنجلس تايمز، فيلم «آفسايد»، که اخيرا جايزه «خرس نقره ای» را در فسيتوال سينمايی برلين از آن خود ساخته است، را يک اثر متفاوت و غير قابل مقايسه با آثار فيلمسازان همدوره آقای پناهی چون عباس کيارستمی و محسن مخملباف می خواند.
فيلمسازانی که بنا بر گفته آقای توران با وجود آنکه چهره های شاخص و شايد پرسرو صدايی در سينمای ايران محسوب می شوند اما کار آنها هرگز نتوانسته است برای تماشاگر آمريکايی کشش لازم را داشته باشد .
در حاليکه آقای توران جعفر پناهی را يک فيلمساز مسايل اجتماعی و کاملا مجزا از ديگر فيلمسازان پر آوازه ايرانی می خواند و فيلم های او را با سوژه های قويا دراماتيک فيلم هايی با جنبه های قابل لمس اجتماعی و نمونه های بارزی از شيوه «نيورياليستی» سينما خوانده است.
او می نويسد: «فيلم سازی که جنبه های دراماتيک را در تمامی وقايع زندگی روزمره تشخيص می دهد و اعتقاد دارد که با استفاده از قدرت فيلم و سينما می تواند اين مشکلات را به نمايش بگذارد و نهايتا از بی عدالتی ها جلوگيری می کند.»
منتقد لس آنجلس تايمزکه کار جعفرپناهی را با نويسندگان دوران اختناق در شوروی کمونيستی مقايسه می کند می نويسد: «اين نوع فيلم سازی در ايران تحت حکومت جمهوری اسلامی به شهامت و شجاعت زيادی نياز دارد. پيش کشيدن مسئله مهمی چون شرايط زندگی و مشکلات زنان در ايران به شکلی که در فيلم آفسايد آمده ست کار آسانی نيست بخصوص که جعفر پناهی کوشيده است تا بدون آنکه بنظر برسد، حرف هايش را بزند. با اين حال ما می دانيم که اين فيلم هرگز در داخل ايران به نمايش در نخواهد آمد.»
