در حالی که اين روزها گزارش های بی شماری در رسانه های اسرائيلی از نزديک بودن زمان حمله اسرائيل به تأسيسات هسته ای ايران خبر می دهد، اهود اولمرت نخست وزير پيشين اسرائيل در حمله ای شديد به نخست وزير و وزير دفاع کشورش گفت که «هيچ دليلی برای حمله به ايران، چه حال و چه در آينده نزديک، وجود ندارد».
به گزارش «وای نت نیوز»، تنها ساعاتی پس از سخنان روز يکشنبه بنيامين نتانياهو در دولت اسرائيل در مورد اينکه «خطر هسته ای شدن ايران بزرگ تر از هر تهديد ديگری برای اسرائيل است»، اهود اولمرت مسئولان کنونی اسرائيل را به «اغراق گويی» و «تلاش برای ايجاد درام» و «وحشت افکنی» در مردم متهم کرد.
اهود اولمرت يکشنبه با حضور در برابر دانشجويان مجتمع آکادميک «اونو» در اسرائيل گفت، بر اساس گزارش های اطلاعاتی اسرائيل و غربی و ساير همپيمانان، «حمله به ايران هيچ توجيهی ندارد و ادعای اينکه دارد دير می شود، اغراق است».
آقای اولمرت گفت «من در ميان مردم خود زندگی می کنم و نداهای آنها را می شنوم و وحشت را در چهره مردم می بينم؛ اين وضع به توان ما در مقابله با تهديد ناشی از ايران هيچ کمکی نمی کند؛ شرايط را برای ما دشوار می کند و ما را مستهلک می کند».
نخست وزير پيشين اسرائيل در سخنرانی يکشنبه خود نتانياهو و اهود باراک را تلويحی متهم ساخت که کشور را از راه ايجاد هراس اداره می کنند و از آندو خواست که به ارزيابی ها و نصايح مقامات امنيتی و نظامی کشور که مخالف حمله هستند، گوش فرا دهند.
رسانه های اسرائيل تأکيد دارند که نه تنها اکثر مقامات ارشد پيشين نظامی و اطلاعاتی اسرائيل بشدت مخالف حمله اسرائيل به ايران هستند بلکه ژنرال بنی گانتس رييس ستاد کل ارتش اسرائيل نيز قاطعانه با اين انديشه مخالفت می ورزد و ژنرال گانتس در اين ديدگاه از حمايت شيمون پرز رييس جمهوری اسرائيل نيز برخوردار است.
بنيامين نتانياهو در واکنش به مخالفت های ژنرال گانتس به تازگی آشکارا واکنش نشان داد و گفت «تصميم گيرنده اصلی، کادر سياسی است و کادر نظامی بايد فرمانبردار باشد».
اهود اولمرت با اشاره به اين اختلاف شديد ميان ژنرال گانتس و نتانياهو گفت «درست است که نخست وزير از حق تصميم گيری برخوردار است اما کمتر سابقه داشته است که بسياری از کارشناسان و مقامات کشور قاطعانه يک نظر واحد را (در مخالفت با حمله اسرائيل به ايران) يکصدا تکرار کرده باشند و لذا بايد به استدلال های اين افراد به دقت گوش داد».
آقای اولمرت که بنا به ادعای رسانه های غربی او صادر کننده دستور حمله هوايی اسرائيل در روز ششم اکتبر سال ۲۰۰۷ به تأسيسات هسته ایِ در حالِ تکميل سوريه در منطقه ديرالزور بود، درسخنان انتقادی يکشنبه خود افزود «در زمان ما نيز مسايل مشابهی وجود داشت اما چه در زمان اقدام لازم و چه قبل يا بعد از آن، حتی يک کلمه هم علنی بيان نشد».
اهود اولمرت و وزيرانی که در دولت او بودند، با گذشت پنج سال از حمله هوايی منتسب به اسرائيل عليه سوريه، تا به امروز از آن حمله هيچ سخنی نگفته اند؛ اين اتفاقاً بنيامين نتانياهو رهبر وقت اوپوزيسيون اسرائيل بود که دو سه هفته پس از آن حمله در شبکه اول تلويزيون اسرائيل به افشاگری پرداخت و گفت «نخست وزير مرا دعوت کرد و يک تصميم مهم را به آگاهی ام رساند و بعد ديدم که اين تصميم خطير و شجاعانه با موفقيت کامل اجرا شده است و به او شادباش گفتم».
آقای اولمرت يکشنبه به نتانياهو توصيه کرد که امر مقابله با خطر هسته ای ايران را «بدور از بحث عمومی و بدون آنکه بذر هراس دردل مردم بکارد دنبال نمايد و بدون آنکه موجب تقابل (در مناسبات اسرائيل) با عواملی (آمريکا) شود که اين عوامل برای امنيت اسرائيل بسيار حياتی هستند».
نخست وزير پيشين اسرائيل در مورد موعد مناسب برای اقدام، گفت «ايران هنوز تا رسيدن به مقطع غير قابل بازگشت در برنامه اتمی اش، فاصله دارد؛ من می گويم که ايران به آستانه هسته ای شدن نظامی که اقدام اسرائيلی را چه حال و چه در آينده نزديک بطلبد، نرسيده است؛ اظهاراتی از اين دست که مدعی است که اقدام اجتناب ناپذير شده است، بازتاب دهنده حقيقتی نيست که برای تشکيلات امنيتی کشور آشنا باشد».
نخست وزير سابق اسرائيل بر «تعهد» کشورش در «رعايت ملاحظات و منافع آمريکايی» تأکيد نهاد و گفت «ايران به مرحله ای نرسيده است که ما را به ارزيابی مجدد بکشاند؛ فکر می کنم که درست نيست که ما از کشورهای ديگر غفلت کنيم؛ مسئولانه نيست؛ کسانی (سياستمداران کنونی اسرائيل) می خواهند اين تصور را القا کنند که ديدگاه آمريکا (در مورد ايران) مبهم است؛ اغراق کردن خردمندانه و مسئولانه نيست و به امنيت راهبردی کشور اسرائيل کمکی نمی کند؛ مناسبات ما با آمريکا کم اهميت نيست».
اهود اولمرت در اواخر سال ۲۰۰۸ پس از آنکه رسانه ای در اسرائيل او را به رشوه خواری متهم کرد و در حالی که اتهام هنوز تنها در سطح رسانه ها بود و کيفرخواستی عليه او ارائه نشده و پليس نيز از وی بازجويی نکرده بود، از نخست وزيری استعفا داد؛ روند چهار ساله دادگاهی که به تازگی به پايان رسيد، نشان داد که قريب به اتفاق اتهامات وارده به آقای اولمرت نادرست بوده است.
از آغاز سال ۲۰۰۹ با رفتن اهود اولمرت از نخست وزيری و رهبر شدن دوباره بنيامين نتانياهو، روند صلح اسرائيلی- فلسطينی به اغمای کامل رفت؛ مناسبات اسرائيل با آمريکا دستخوش تنش شد و انزوای سياسی اسرائيل در منطقه و جهان تشديد گرديد.
با وجود اين ها و عليرغم رفع بسياری از اتهامات وارده به آقای اولمرت، هنوز از احتمالی برای بازگشت دوباره او به عرصه سياست اسرائيل سخن نرفته است.
به گزارش «وای نت نیوز»، تنها ساعاتی پس از سخنان روز يکشنبه بنيامين نتانياهو در دولت اسرائيل در مورد اينکه «خطر هسته ای شدن ايران بزرگ تر از هر تهديد ديگری برای اسرائيل است»، اهود اولمرت مسئولان کنونی اسرائيل را به «اغراق گويی» و «تلاش برای ايجاد درام» و «وحشت افکنی» در مردم متهم کرد.
اهود اولمرت يکشنبه با حضور در برابر دانشجويان مجتمع آکادميک «اونو» در اسرائيل گفت، بر اساس گزارش های اطلاعاتی اسرائيل و غربی و ساير همپيمانان، «حمله به ايران هيچ توجيهی ندارد و ادعای اينکه دارد دير می شود، اغراق است».
آقای اولمرت گفت «من در ميان مردم خود زندگی می کنم و نداهای آنها را می شنوم و وحشت را در چهره مردم می بينم؛ اين وضع به توان ما در مقابله با تهديد ناشی از ايران هيچ کمکی نمی کند؛ شرايط را برای ما دشوار می کند و ما را مستهلک می کند».
نخست وزير پيشين اسرائيل در سخنرانی يکشنبه خود نتانياهو و اهود باراک را تلويحی متهم ساخت که کشور را از راه ايجاد هراس اداره می کنند و از آندو خواست که به ارزيابی ها و نصايح مقامات امنيتی و نظامی کشور که مخالف حمله هستند، گوش فرا دهند.
رسانه های اسرائيل تأکيد دارند که نه تنها اکثر مقامات ارشد پيشين نظامی و اطلاعاتی اسرائيل بشدت مخالف حمله اسرائيل به ايران هستند بلکه ژنرال بنی گانتس رييس ستاد کل ارتش اسرائيل نيز قاطعانه با اين انديشه مخالفت می ورزد و ژنرال گانتس در اين ديدگاه از حمايت شيمون پرز رييس جمهوری اسرائيل نيز برخوردار است.
بنيامين نتانياهو در واکنش به مخالفت های ژنرال گانتس به تازگی آشکارا واکنش نشان داد و گفت «تصميم گيرنده اصلی، کادر سياسی است و کادر نظامی بايد فرمانبردار باشد».
اهود اولمرت با اشاره به اين اختلاف شديد ميان ژنرال گانتس و نتانياهو گفت «درست است که نخست وزير از حق تصميم گيری برخوردار است اما کمتر سابقه داشته است که بسياری از کارشناسان و مقامات کشور قاطعانه يک نظر واحد را (در مخالفت با حمله اسرائيل به ايران) يکصدا تکرار کرده باشند و لذا بايد به استدلال های اين افراد به دقت گوش داد».
آقای اولمرت که بنا به ادعای رسانه های غربی او صادر کننده دستور حمله هوايی اسرائيل در روز ششم اکتبر سال ۲۰۰۷ به تأسيسات هسته ایِ در حالِ تکميل سوريه در منطقه ديرالزور بود، درسخنان انتقادی يکشنبه خود افزود «در زمان ما نيز مسايل مشابهی وجود داشت اما چه در زمان اقدام لازم و چه قبل يا بعد از آن، حتی يک کلمه هم علنی بيان نشد».
اهود اولمرت و وزيرانی که در دولت او بودند، با گذشت پنج سال از حمله هوايی منتسب به اسرائيل عليه سوريه، تا به امروز از آن حمله هيچ سخنی نگفته اند؛ اين اتفاقاً بنيامين نتانياهو رهبر وقت اوپوزيسيون اسرائيل بود که دو سه هفته پس از آن حمله در شبکه اول تلويزيون اسرائيل به افشاگری پرداخت و گفت «نخست وزير مرا دعوت کرد و يک تصميم مهم را به آگاهی ام رساند و بعد ديدم که اين تصميم خطير و شجاعانه با موفقيت کامل اجرا شده است و به او شادباش گفتم».
آقای اولمرت يکشنبه به نتانياهو توصيه کرد که امر مقابله با خطر هسته ای ايران را «بدور از بحث عمومی و بدون آنکه بذر هراس دردل مردم بکارد دنبال نمايد و بدون آنکه موجب تقابل (در مناسبات اسرائيل) با عواملی (آمريکا) شود که اين عوامل برای امنيت اسرائيل بسيار حياتی هستند».
نخست وزير پيشين اسرائيل در مورد موعد مناسب برای اقدام، گفت «ايران هنوز تا رسيدن به مقطع غير قابل بازگشت در برنامه اتمی اش، فاصله دارد؛ من می گويم که ايران به آستانه هسته ای شدن نظامی که اقدام اسرائيلی را چه حال و چه در آينده نزديک بطلبد، نرسيده است؛ اظهاراتی از اين دست که مدعی است که اقدام اجتناب ناپذير شده است، بازتاب دهنده حقيقتی نيست که برای تشکيلات امنيتی کشور آشنا باشد».
نخست وزير سابق اسرائيل بر «تعهد» کشورش در «رعايت ملاحظات و منافع آمريکايی» تأکيد نهاد و گفت «ايران به مرحله ای نرسيده است که ما را به ارزيابی مجدد بکشاند؛ فکر می کنم که درست نيست که ما از کشورهای ديگر غفلت کنيم؛ مسئولانه نيست؛ کسانی (سياستمداران کنونی اسرائيل) می خواهند اين تصور را القا کنند که ديدگاه آمريکا (در مورد ايران) مبهم است؛ اغراق کردن خردمندانه و مسئولانه نيست و به امنيت راهبردی کشور اسرائيل کمکی نمی کند؛ مناسبات ما با آمريکا کم اهميت نيست».
اهود اولمرت در اواخر سال ۲۰۰۸ پس از آنکه رسانه ای در اسرائيل او را به رشوه خواری متهم کرد و در حالی که اتهام هنوز تنها در سطح رسانه ها بود و کيفرخواستی عليه او ارائه نشده و پليس نيز از وی بازجويی نکرده بود، از نخست وزيری استعفا داد؛ روند چهار ساله دادگاهی که به تازگی به پايان رسيد، نشان داد که قريب به اتفاق اتهامات وارده به آقای اولمرت نادرست بوده است.
از آغاز سال ۲۰۰۹ با رفتن اهود اولمرت از نخست وزيری و رهبر شدن دوباره بنيامين نتانياهو، روند صلح اسرائيلی- فلسطينی به اغمای کامل رفت؛ مناسبات اسرائيل با آمريکا دستخوش تنش شد و انزوای سياسی اسرائيل در منطقه و جهان تشديد گرديد.
با وجود اين ها و عليرغم رفع بسياری از اتهامات وارده به آقای اولمرت، هنوز از احتمالی برای بازگشت دوباره او به عرصه سياست اسرائيل سخن نرفته است.
