اعضای آسيايی سازمان ملل ايران را به عنوان يکی از نامزدهای هيات مديران نهاد زنان سازمان ملل متحد معرفی کردند. با اينکه قرار رای گيری نهايی در مورد اعضای هيات مديره اين نهاد بين المللی در روز دهم نوامبر (نوزدهم آبان ماه) انجام شود اما اين کار اعتراض برخی گروه های حقوق بشری و اعضای سازمان ملل را برانگيخته است.اين نهاد يکی از جديدترين نهادهايی است که در اين سازمان بين المللی تاسيس شده است.
نيره توحيدی، استاد مطالعات زنان و جنسيت دانشگاه کاليفرنيا در مورد هيات اجرايی اين نهاد و نقش ايران در آن می گويد:«اين نهاد که تاسيس آن در ماه جولای تصويب شد دارای يک هيات اجرايی است با ۴۱ عضو که ايران خيلی تلاش کرده از طريق گروه آسيايی انتخاب شده که جزو اين اين هيات اجرايی باشد. البته اين انتخاب بدون رقابت آزاد صورت گرفته است. ايران با اخباری که به ما می رسد پيداست که خوب لابی کرده و توانسته نظر گروه های منطقه آسيا را جلب کند و جزو کشورهايی باشد که قرار است در اين هيات عضو شوند. البته هنوز اين قطعی نشده چون که بناست در تاريخ دهم نوامبر شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل نظر بدهد نسبت به اين انتخاب هايی که تا حالا شده و کانديداهايی که هست. اميد می رود بلکه آن شورای اقتصادی اجتماعی دولت هايی مثل دولت ايران و دولت عربستان هم که جزو اين انتخاب شده ها هستند نگذارند که در هيات اجرايی اين نهاد بين المللی قرار بگيرند.»
شهريور ماه گذشته بان کی مون دبير کل سازمان ملل خانم ميشل باشله رئيس جمهور سابق شيلی را به عنوان رئيس اين نهاد منصوب کرد. اين زن سياستمدار در عرصه های بين المللی شخصيتی با قدرت مديريت شناخته می شود. با اينکه او قرار است در آغاز سال ميلادی اين سمت را بر عهده بگيرد، کارشناسان معتقدند شيوه مديريت او می تواند سرنوشت اين سازمان نو پا را تعيين کند. سازمانی که ظاهراً از همان گامهای اول با دشواری هايی رو به رو شده است.
چرا ايران که نامش به کشور ناقض حقوق زنان شهرت پيدا کرده، قصد دارد در هيات مديره بخش زنان سازمان ملل عضو شود؟
نيره توحيدی: دقيقاً به اين دليل که وجهه دولت ايران در انظار جهانی منفی است نسبت به حقوق بشر و به خصوص حقوق زنان، حقوق اقليت های مذهبی و قومی. به همين دليل ايران به خصوص دولت محمود احمدی نژاد در اين زمينه ها يک نوع بازی های خاصی دارند و فکر می کنند با عضو شدن در اين هيات وجهه شان را تاحدی تغيير می دهند و ثانياً تاثير بگذارند در سياست های برابری خواهانه اين نهاد بين المللی. دولت ايران به نظر می آيد با دو اين هدف اصرار دارد که عضو اين هيات شود.
خانم توحيدی با اشاره به اينکه اگر واقعاً دولت ايران خواهان تساوی حقوق زنان و توانمندی زنان بود در ايران شاهد آن می بوديم، می افزايد: «اگر اين طور بود اين دولت نمی آمد قانون جديدی برای حمايت از خانواده بدهد که در اين قانون چند همسری می خواهد تقويت و تسهيل شود، صيغه و ازدواج موقت برای مردان جهت تنوع طلبی جنسی آنها ترويج و تشويق و تسهيل شود و همينطور قوانين تبعيض آميزی که داريم در قوانين مدنی ايران اعم از نابرابری حق ارث، نابرابری حق طلاق، حضانت کودکان و بسياری موارد ديگر را اين دولت می آمد اصلاح می کرد. ولی همواره مخالف اين نوع اصلاحات بوده.»
نيره توحيدی معتقد است اين خطر وجود دارد که دولت جمهوری اسلامی ايران در اين هيات به عضويت پذيرفته شود زيرا ايران می تواند بلوکی با کمک عربستان سعودی و دولت های ديگر درست کند و مانع تصويب بعضی سياست ها شود يا جلوی فشارهايی را که اين نهاد می خواهد روی دولتهايی امثال عربستان و ايران بگذارد، برای تغيير در قوانين و سياست ها بگيرد.
از سوی ديگر خانم توحيدی با اشاره به اينکه حضور ايران در اين هيات ممکن است به ضرر دولت ايران تمام شود زيرا اين اقدام «می تواند فرصتی باشد که بر دولت ايران فشار بيشتری بيايد. بنابراين من اين اتفاق را خيلی ناگوار نمی دانم اولا بعيد است که ايران بتواند خواسته اش را پيش ببرد و در ثانی هر وقت بخواهد اين کار را بکند و يک بلوک ارتجاعی درست کند بر عليه تساوی حقوق زنان و مردان، خودش بهانه و فرصتی می دهد که در عرصه جهانی و انظار عمومی هم تبليغات شود و فشار وارد شود و بيشتر افشا شود اين نوع سياست های تبعيض گرا.»
القبيسات و ارتباط با زنان
لقبش را آنسه يعنی دوشيزه انتخاب کرده است که در نيم قرن اخير کمتر مردی توانسته چهره او را از نزديک ببيند. کسانی هم که او را ديده اند از روحانی بودن چهره و قدسی بودن کلامش سخن گفته اند و بوسيدن دست او را افتخار بزرگی دانسته اند که معدود افرادی توانسته اند به آن نائل شوند. هيچکدام از همدوره ای هايش در دمشق باور نمی کردند که او بتواند به چنين جايگاهی در ميان ۷۵ هزار از اعضای گروهش دست پيدا کند. او بنيانگذار گروهی به نام القبيسات است که به گفته کارشناسان از بزرگترين گروه های زنان در کشورهای اسلامی به شمار می رود. منير القبيسی چهل سال پيش مکتب فکری را پايه گذاری کرده که اينک تبديل به سازمانی با ارتباطات مهندسی ويژه ای شده. گروه وسيعی از زنان و دختران جامعه اسلامی سوريه را تحت تاثير خود قرار داده است.
ايليا جزايری که در روزهای گذشته تحقيقاتی را در مورد اين گروه و بنيانگذار آن داشته می گويد:
«خانم قبيسی زنی ۷۵ ساله سوری است که الان در يکی از محلات قديمی دمشق سوريه زندگی می کند. فارغ التحصيل دانشکده علوم دمشق است. گروه القبيسات يک گروه زنانه است. در کشورهای مختلف عربی از جمله سويه لبنان، اردن، فلسطين و کشورهای حوزه خليج فارس پراکنده است. خانم القبيسی سنی است و صوفی مسلک است و از گروه صوفيان نقش بندی که افکار ويژه خود را دارند. مهمترين مسئله ای که در اين گروه است مسئله تقديس است و برای اعضای آن اطاعت از خانم القبيسی از همه چيز مهمتر است حتی از اطاعت همسر يا پدر. در مورد باورهای اين گروه خيلی اطلاعات وجود ندارد. به دليل اينکه اين گروه خيلی سری و محرمانه فعاليت می کند. حتی روش عضو گيری آن خيلی ويژه است و کمتر کسی است که از بين آنها جدا شده است. تنها چيزی که وجود دارد يک سری اطلاعات اينترنتی است.»
آقای جزايری با اشاره به اينکه مسئله تقدس رئيس يا شيخ گروه در فرقه نقش بندی خيلی طبيعی است، می افزايد اعضای گروه او را تجلی از ذات خدا می دانند.
آخرين نظری که در مورد خانم القبيسی منتشر شده اينست که خوابيدن زن در کنار ديوار حرام است چون کلمه ديوار کلمه مذکری است. آيا غير از اين نوع تفکر و غير از اين نظريه از بقيه آرا و افکار خانم القبيسی چيزی در دسترس هست؟
ايليا جزايری: اين چيزی که يک روزنامه محلی سوريه به نام الوطن نوشته و سايت های ايرانی هم آن را منتشر کرده اند، يکی از فتواهای خانم قبيسی است. در مورد افکار ايشان چيزهای زيادی منتشر نشده اما در مورد رفتارهايی که اين گروه دارند، اطلاعاتی در دسترس هست مثلا اين گروه نمازی دارند به نام نماز آتشين و يک سری ذکرهای خيلی قوی و به لحاظ باطنی کار می کنند. چون صوفی ها به شريعت اولويت نمی دهند و بيشتر به مسائل باطنی اهميت می دهند.
آقای جزايری با بررسی ويژگی های اين گروه و اين که دخترانی که به عضويت گروه در می آيند حق ازدواج ندارند مگر اينکه خانم القبيسی اجازه دهد، از ويژگی های ظاهری اين گروه نيز اطلاعاتی به دست می دهد و می افزايد سعی خانم قبيسی اين است که اعضای گروه خود را تا حد ممکن از مردها جدا سازد.
نيره توحيدی، استاد مطالعات زنان و جنسيت دانشگاه کاليفرنيا در مورد هيات اجرايی اين نهاد و نقش ايران در آن می گويد:«اين نهاد که تاسيس آن در ماه جولای تصويب شد دارای يک هيات اجرايی است با ۴۱ عضو که ايران خيلی تلاش کرده از طريق گروه آسيايی انتخاب شده که جزو اين اين هيات اجرايی باشد. البته اين انتخاب بدون رقابت آزاد صورت گرفته است. ايران با اخباری که به ما می رسد پيداست که خوب لابی کرده و توانسته نظر گروه های منطقه آسيا را جلب کند و جزو کشورهايی باشد که قرار است در اين هيات عضو شوند. البته هنوز اين قطعی نشده چون که بناست در تاريخ دهم نوامبر شورای اقتصادی اجتماعی سازمان ملل نظر بدهد نسبت به اين انتخاب هايی که تا حالا شده و کانديداهايی که هست. اميد می رود بلکه آن شورای اقتصادی اجتماعی دولت هايی مثل دولت ايران و دولت عربستان هم که جزو اين انتخاب شده ها هستند نگذارند که در هيات اجرايی اين نهاد بين المللی قرار بگيرند.»
شهريور ماه گذشته بان کی مون دبير کل سازمان ملل خانم ميشل باشله رئيس جمهور سابق شيلی را به عنوان رئيس اين نهاد منصوب کرد. اين زن سياستمدار در عرصه های بين المللی شخصيتی با قدرت مديريت شناخته می شود. با اينکه او قرار است در آغاز سال ميلادی اين سمت را بر عهده بگيرد، کارشناسان معتقدند شيوه مديريت او می تواند سرنوشت اين سازمان نو پا را تعيين کند. سازمانی که ظاهراً از همان گامهای اول با دشواری هايی رو به رو شده است.
چرا ايران که نامش به کشور ناقض حقوق زنان شهرت پيدا کرده، قصد دارد در هيات مديره بخش زنان سازمان ملل عضو شود؟
نيره توحيدی: دقيقاً به اين دليل که وجهه دولت ايران در انظار جهانی منفی است نسبت به حقوق بشر و به خصوص حقوق زنان، حقوق اقليت های مذهبی و قومی. به همين دليل ايران به خصوص دولت محمود احمدی نژاد در اين زمينه ها يک نوع بازی های خاصی دارند و فکر می کنند با عضو شدن در اين هيات وجهه شان را تاحدی تغيير می دهند و ثانياً تاثير بگذارند در سياست های برابری خواهانه اين نهاد بين المللی. دولت ايران به نظر می آيد با دو اين هدف اصرار دارد که عضو اين هيات شود.
خانم توحيدی با اشاره به اينکه اگر واقعاً دولت ايران خواهان تساوی حقوق زنان و توانمندی زنان بود در ايران شاهد آن می بوديم، می افزايد: «اگر اين طور بود اين دولت نمی آمد قانون جديدی برای حمايت از خانواده بدهد که در اين قانون چند همسری می خواهد تقويت و تسهيل شود، صيغه و ازدواج موقت برای مردان جهت تنوع طلبی جنسی آنها ترويج و تشويق و تسهيل شود و همينطور قوانين تبعيض آميزی که داريم در قوانين مدنی ايران اعم از نابرابری حق ارث، نابرابری حق طلاق، حضانت کودکان و بسياری موارد ديگر را اين دولت می آمد اصلاح می کرد. ولی همواره مخالف اين نوع اصلاحات بوده.»
نيره توحيدی معتقد است اين خطر وجود دارد که دولت جمهوری اسلامی ايران در اين هيات به عضويت پذيرفته شود زيرا ايران می تواند بلوکی با کمک عربستان سعودی و دولت های ديگر درست کند و مانع تصويب بعضی سياست ها شود يا جلوی فشارهايی را که اين نهاد می خواهد روی دولتهايی امثال عربستان و ايران بگذارد، برای تغيير در قوانين و سياست ها بگيرد.
از سوی ديگر خانم توحيدی با اشاره به اينکه حضور ايران در اين هيات ممکن است به ضرر دولت ايران تمام شود زيرا اين اقدام «می تواند فرصتی باشد که بر دولت ايران فشار بيشتری بيايد. بنابراين من اين اتفاق را خيلی ناگوار نمی دانم اولا بعيد است که ايران بتواند خواسته اش را پيش ببرد و در ثانی هر وقت بخواهد اين کار را بکند و يک بلوک ارتجاعی درست کند بر عليه تساوی حقوق زنان و مردان، خودش بهانه و فرصتی می دهد که در عرصه جهانی و انظار عمومی هم تبليغات شود و فشار وارد شود و بيشتر افشا شود اين نوع سياست های تبعيض گرا.»
القبيسات و ارتباط با زنان
لقبش را آنسه يعنی دوشيزه انتخاب کرده است که در نيم قرن اخير کمتر مردی توانسته چهره او را از نزديک ببيند. کسانی هم که او را ديده اند از روحانی بودن چهره و قدسی بودن کلامش سخن گفته اند و بوسيدن دست او را افتخار بزرگی دانسته اند که معدود افرادی توانسته اند به آن نائل شوند. هيچکدام از همدوره ای هايش در دمشق باور نمی کردند که او بتواند به چنين جايگاهی در ميان ۷۵ هزار از اعضای گروهش دست پيدا کند. او بنيانگذار گروهی به نام القبيسات است که به گفته کارشناسان از بزرگترين گروه های زنان در کشورهای اسلامی به شمار می رود. منير القبيسی چهل سال پيش مکتب فکری را پايه گذاری کرده که اينک تبديل به سازمانی با ارتباطات مهندسی ويژه ای شده. گروه وسيعی از زنان و دختران جامعه اسلامی سوريه را تحت تاثير خود قرار داده است.
ايليا جزايری که در روزهای گذشته تحقيقاتی را در مورد اين گروه و بنيانگذار آن داشته می گويد:
«خانم قبيسی زنی ۷۵ ساله سوری است که الان در يکی از محلات قديمی دمشق سوريه زندگی می کند. فارغ التحصيل دانشکده علوم دمشق است. گروه القبيسات يک گروه زنانه است. در کشورهای مختلف عربی از جمله سويه لبنان، اردن، فلسطين و کشورهای حوزه خليج فارس پراکنده است. خانم القبيسی سنی است و صوفی مسلک است و از گروه صوفيان نقش بندی که افکار ويژه خود را دارند. مهمترين مسئله ای که در اين گروه است مسئله تقديس است و برای اعضای آن اطاعت از خانم القبيسی از همه چيز مهمتر است حتی از اطاعت همسر يا پدر. در مورد باورهای اين گروه خيلی اطلاعات وجود ندارد. به دليل اينکه اين گروه خيلی سری و محرمانه فعاليت می کند. حتی روش عضو گيری آن خيلی ويژه است و کمتر کسی است که از بين آنها جدا شده است. تنها چيزی که وجود دارد يک سری اطلاعات اينترنتی است.»
آقای جزايری با اشاره به اينکه مسئله تقدس رئيس يا شيخ گروه در فرقه نقش بندی خيلی طبيعی است، می افزايد اعضای گروه او را تجلی از ذات خدا می دانند.
آخرين نظری که در مورد خانم القبيسی منتشر شده اينست که خوابيدن زن در کنار ديوار حرام است چون کلمه ديوار کلمه مذکری است. آيا غير از اين نوع تفکر و غير از اين نظريه از بقيه آرا و افکار خانم القبيسی چيزی در دسترس هست؟
ايليا جزايری: اين چيزی که يک روزنامه محلی سوريه به نام الوطن نوشته و سايت های ايرانی هم آن را منتشر کرده اند، يکی از فتواهای خانم قبيسی است. در مورد افکار ايشان چيزهای زيادی منتشر نشده اما در مورد رفتارهايی که اين گروه دارند، اطلاعاتی در دسترس هست مثلا اين گروه نمازی دارند به نام نماز آتشين و يک سری ذکرهای خيلی قوی و به لحاظ باطنی کار می کنند. چون صوفی ها به شريعت اولويت نمی دهند و بيشتر به مسائل باطنی اهميت می دهند.
آقای جزايری با بررسی ويژگی های اين گروه و اين که دخترانی که به عضويت گروه در می آيند حق ازدواج ندارند مگر اينکه خانم القبيسی اجازه دهد، از ويژگی های ظاهری اين گروه نيز اطلاعاتی به دست می دهد و می افزايد سعی خانم قبيسی اين است که اعضای گروه خود را تا حد ممکن از مردها جدا سازد.
