متن برتامه «دیدگاهها» که در روز شنبه بیست و یکم آیان ماه (برابر با دوازدهم نوامبر) از رادیو فردا پخش شد:
موضوع سووال نمایندگان از رییس جمهور ایران هفته گذشته هم بار دیگر خبرساز بود. این بار به دلیل اعلام عدم وصول سووال از زبان علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی که معتقد بود تعداد امضا کنندگان سووال به حد نصاب نرسیده است و همزمان عدم پذیرش استعفای علی مطهری طراح اصلی سووال از نمایندگی مجلس.
زمانی روز چهارشنبه گذشته مجلس به استعفای علی مطهری نماینده متنفذ مجلس رای منفی داد و علی مطهری که در اعتراض به عدم اعلام وصول سووال استعفا داده بود، در مجلس ماندنی شد، برخی منابع خبری از جمله خبر آنلاین رسانه اینترنتی نزدیک به علی لاریجانی ۳۱ نماینده موافق با استعفای علی مطهری را نماد در اقلیت بودن حامیان دولت در مجلس خواندند.
اما در همان روز علی لاریجانی اعلام کرد که امضاهای طرح سووال از محمود احمدی نژاد حد نصاب لازم را ندارد و از این رو سووال از رییس جمهور قابل اعلام وصول نیست.
با این حال ساعاتی بعد عبدالجبار کرمی یکی دیگر از طراحان سووال از محمود احمدی نژاد از ارایه فهرست ۷۴ نماینده مصر به طرح سووال از رییس جمهور به دفتر هیات رییسه مجلس خبر داد. تا بار دیگر توپ پرسش از رییس جمهور در زمین هیات رییسه باشد. هیات رییسه ای که گفته می شود رییس آن علی لاریجانی به علت پرونده هایی که محمود احمدی نژاد از او و نزدیکانش دارد راضی به طرح سووال از رییس جمهور نیست. از جمله هفته گذشته علی مطهری گفته بود که محمود احمدی نژاد حرف های ناشنیده بسیاری درباره لاریجانی ها دارد که جسارت گفتنش را هم متاسفانه دارد.
مشخص نیست آیا در رفت و برگشت ها میان هیات رییسه مجلس و نمایندگان از یک سو و قوای مقننه و اجراییه جمهوری اسلامی ایران از سوی دیگر محمود احمدی نژاد همچنان نخست رییس دولتی خواهد بود که در سه دهه گذشته مورد سووال مجلس قرار می گیرد یا نه.
برای بررسی مباحث مطرح در ارتباط با احتمال طرح سووال از محمود احمدی نژاد در مجلس در برنامه این هفته دیدگاه ها به دو میهمان اکتفا شد. تا فرصت طرح شدن صریح تر سایه روشن های نظرهای متفاوت آنها در این باره فراهم شود: محمدحسین جعفریان، روزنامه نگار و مستند ساز در تهران و محمدصادق جوادی حصار، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و رییس شاخه خراسان این حزب و مشاور مهدی کروبی چهره شاخص جنبش سبز در کنار میرحسین موسوی.
آقای جعفریان، حدودا سه ماه است که صحبت از طرح سووال از رییس جمهور است. این که تا به امروز چنین امری عملی نشده نشانه چه چیزی می تواند باشد؟
محمدحسین جعفریان: بسم الله الرحمن الرحیم. دلایل متعددی می تواند داشته باشد. یکی اینکه به نظر می رسد به سبب اخبار و اتفاقات متفاوتی که در این چند ماه رخ داده نظام دارد هزینه های سنگین می پردازد و شاید عقلانی نباشد که در این زمان این اتفاق هم علاوه شود به این موارد. یک نکته دیگر این که کشور در آستانه انتخابات است و طبیعی است که از تشنج و مسایلی از این دست پرهیز می شود. همه سران قوا و شخص رهبر معظم انقلاب هم تاکید دارند بر حفظ وحدت. یک نکته دیگر این که عوامل بیرونی است و مسایلی که در جهان می گذرد. اخبار تازه را شنیدید که اسراییل تهدید به حمله نظامی کرده. مواردی از این دست شاید عقلانی نباشد.
در کنار همه این دلایلی که من سعی می کنم با یک نگاه مثبت همه اینها را کنار هم بچینم یک نگاه خاص هم می تواند وجود داشته باشد که گاه زمزمه اش از سمت نمایندگان مجلس شنیده شده و آن این است که در دوره کوتاهی که آقای احمدی نژاد سرپرستی وزارت اطلاعات را در دست داشتند یک تعدادی از اسناد و پرونده های مورد نظرشان را راجع به برخی مقامات را جا به جا کردند و الان یک جور گروکشی ایشان دارد می کند که اگر پرونده سووال از ایشان مطرح شود و پایشان به مجلس کشیده شود ممکن است شبیه همان افشاگری هایی که پرونده یک کاندیدای دیگر را آورد در تلویزیون و تهدید کرد که بگم بگم ممکن است یک شوهای آنطوری راه بیاندازد و مشکلاتی خلق کند که من فکر می کنم حتی در این استیضاحی که از وزیر اقتصاد شد حتی این موضوع لحاظ شده بود. یعنی نگرانی را نمایندگان داشتند. البته آن دسته از نمایندگانی که نگران این دسته از پرونده ها نیستند و آدمهای آزاده ای هستند و باجی به هیچ طرف نمی دهند اینها در این وضعیت این دلایل برایشان قابل درک نیست و تحت فشارند و نمونه اش آقای مطهری می بینیم حتی تهدید به استعفا می کند اما روی هم رفته اگر ما بخواهیم یک برآیند از منافع و مضار این سووال از رییس جمهور داشته باشیم فکر می کنم نگاه عقلانی به ماجرا این است که در وضعیت فعلی این موضوع مطرح نشود. عقلانی است چون نه مسایلی که در داخل کشور می گذرد و نه آنچه که در دیپلماسی جهانی شاهدش هستیم به رویه ای نیست که اجازه دهد مجلس به این موضوع بپردازد. فکر می کنم الان به تعبیر روحانیون اگر الاهم فی الاهم بکنیم کارهای مهمتر وجود دارد.
آقای جوادی حصار، شما با ایشان موافق هستید؟ اما بگذارید بگویم که عبدالجبار کرمی یکی از طراحان سووال از رییس جمهور گفته فهرستی را دیده با ۷۴ امضا و افزوده هیات رییسه مجلس مانع طرح سووال از رییس جمهور است. حرفی که علی مطهری قبلا گفته بود. چه محاسباتی ممکن است هیات رییسه مجلس را که غالبا از منتقدان دولت در جناح اصول گرا هستند ترغیب کند که مانع طرح سووال شوند یا به قول علی مطهری طرح سووال را منهدم کنند. آیا شما با این صحبت هایی که آقای جعفریان به عنوان تفسیر ارایه دادند موافقید و نظرشان درمورد این که چه صلاح است و چه صلاح نیست؟
محمدصادق جوادی حصار: در مجموع با بخش هایی از صحبت های جناب آقای جعفریان موافقم و معتقدم که آن پارامترهایی که ایشان به آنها اشاره کردند و دغدغه هایی که نسبت به برخورد آقای احمدی نژاد در مجلس و قوه قضاییه و بدنه نظام وجود دارد دغدغه های کاملا جدی است. از جمله آنها می توانیم به صحبت هایی که ایشان روز پنجشنبه در جمع ستاد انتخاباتی خودش کرده بود اشاره کنیم که نگرانی مجلس و قوه قضاییه نگرانی بی موردی نیست.
اما آنچه که به نظر من حائز اهمیت است این است که هم مجلس و هم قوه قضاییه و هم نیروهای بدنه نظام که نیروی مجلس و قوه مقننه هستند منتظر چراغ سبز دستگاه رهبری اند برای برخورد با آقای احمدی نژاد و احمدی نژاد در بسیاری از جاها چنان خودشان را به رهبری کشور سنجاق کرده اند که یک حاشیه امنیت برای خودشان درست کرده اند. هزینه سنگینی که رهبری در انتخابات برای احمدی نژاد گذاشت و بعد از آن یک مصونیت برای احمدی نژاد ایجاد کرده که به راحتی با خیلی جاها برخورد می کند از جمله در همین صحبت های روز پنجشنبه اش اعلام کرده که من ۱۰ درصد حرف هایم را تاحال زده ام و ۲۵ درصد حرفهایم را هنوز نگفته ام و می گویم و ۶۵ درصد حرفهایم اصلا قابل گفتن نیست و نمی توانم بگویم برای مصالح نظام. ببینید.
اگر سیستم رهبری را در عالی ترین نقطه در راس همه برای حفظ نظام در نظر بگیریم خودش را عدل آن جایگاه قرار می دهد و می گوید من به خاطر مصالح نظام این حرفهایم را نمی گویم که اگر بگویم نظام خدشه دار می شود.
بنابراین جایگاهی برای خودش در آن حوزه و آن مرتبه قایل است و دیگران را حتی مجلسی ها و قوه قضاییه را در این راستا اصلا تفسیر نمی کند و آنها را مانع تحقق آرمانها و اهداف نظام می داند از نگاه خودش. بنابراین همانطور که آقای جعفریان هم اشاره کردند هیچ بعید نیست که هر وقت احساس کند لازم است از آن شومن بازی هایی که در تلویزیون برای آقای موسوی در آورد برای آقای لاریجانی هم دربیاورد. کمااینکه هشدار داده که زمین های اطراف تهران خاندان لاریجانی یکی از اعضایشان گرفته اینها را رو کنیم. یا این که اعلام می کند من حاضرم تمام دارایی هایم را اعلام کنم و روسای قوای دیگر هم اعلام کنند هرکس از راه نامشروع به دست آورده بود مال مردم...
این نوع تهدید ها حداقلش این است که دامنه تشنج و درگیری ها را به عالی ترین نقاط حساس نظام خواهد کشید و بنابراین مصلحت نظام به گمان من در این است و سیستم رهبری مصلحت دیدند که این دو سال را به هر جوری هست دولت احمدی نژاد راهش را ادامه دهد بدون تنش و کم تنش مسیرش را طی کند تا این بحران تمام شود. به اعتقاد من دولت آقای احمدی نژاد امروز برای نظام یک بحران است و باید این بحران را به سلامت بگذراند تا انتهای دو سال باقی مانده اش.
آقای جعفریان، اشاره کردید به رهبر و تمایلاتش و همینطور آقای جوادی حصار. از طرف دیگر علی مطهری نماینده متنفذ تهران در مجلس گفته رهبر جمهوری اسلامی ایران گفته دخالتی در کار قوا نمی کند. من احساس کردم شما معتقدید نظر ایشان این است که طرح سووال مطرح نشود. چطور است که این تفاوت نظر وجود دارد بین علی مطهری و عده ای که فکر می کنند رهبر جمهوری اسلامی ایران نظر دیگری دارد و نمی خواهد انتقاداتی توی مجلس به رییس جمهور و دولت محمود احمدی نژاد بشود؟
من این باور را ندارم و با بخش کوچکی از صحبت های آقای جوادی حصار مخالفم که تشکیلات قوه مقننه منتظر چراغ سبز رهبری است، کمااینکه آقای مطهری هم گفته بود من نامه ای خدمت رهبری فرستادم ایشان حداقل این بود که مخالفتی با این نامه نکردند و تعبیر صریح ایشان به هر حال این بوده مجلس کار خودش را بکند. اما من فکر می کنم آن نکته ای که توضیح دادم که چند نماینده مجلس هم گفتند و صحبت من نیست و ایشان اسنادی از وزارت اطلاعات ...
آمادگی به راه انداختن مناظرات انتخاباتی خودش را دارد شاید باعث شده که حتی روسای قوا اندکی تامل کنند در این که آن نامه ها را اعلام وصول کنند و بخواهند طرح سووال از رییس جمهور را کلید بزنند. به اعتقاد من این اتفاق باید بیافتد. اگرچه بعضی تعبیر می کنند که سیاست نظام در مورد آقای احمدی نژاد تعمیر و نگهداری هست تا وقتی که تمام شود دوره ایشان اما آن چیزی که بر می آید از فضای عمومی جامعه و رفتار ایشان و اطرافیانشان این ماجرا به دوره ریاست جمهوری ختم نخواهد شد و ایشان احتمالا اطلاعاتی را که مدعی است دارد حالا درست یا نادرست هر لحظه ممکن است علم کند و بخواهد به عنوان اهرم فشار برای رسیدن به هر مقصدی ازش استفاده کند و به اعتقاد من نظام یک بار و برای همیشه باید این غائله را ختم کند.
آیا چه چیزی است این اطلاعات و دانسته ها که مردم نباید از آنها مطلع شوند. اگر هست که خوب مردم باید بدانند و به طور مساوی مطلع شوند دقیقا چیست و یک بار برای همیشه اهرم فشار از دست ایشان خارج شود. من احساس می کنم بخشی از کسانی که در قوه مقننه مانع طرح این سووال می شوند به نوعی شاید درون دانسته هایی که آقای احمدی نژاد دارند دستشان گیر است و دستشان زیر سنگ ایشان است و مشکلاتی دارند. اگر نه اگر این اتفاق افتاده است و طرح به امضا رسیده باید مطرح شود. شاید هم این اتفاق به مرور بیافتد اما ممکن است دلایل دیگری از نوعی که برشمردم: کشور در آستانه انتخابات است و مورد تهدید نظامی است و در محاصره اقتصادی است و اینها مانع شده که حاضر شوند چنین هزینه ای را بپردازند. اینها را به اعتقاد من باید همزمان دید.
آقای جوادی حصار، نامهایی که برده می شود در ارتباط با طرح سووال از رییس جمهور چه آنهایی که مخالف این هستند و چه آنهایی که مدافع اش هستند نامهای نمایندگان اصولگرا است. علی مطهری، عبدالجبار کرمی، مرتضی نبوی، احمد توکلی و کسان دیگر. نگاه نمایندگان اصلاح گرا در مجلس به این اختلاف نظر چیست؟ آیا از میان آنها هم مشخص است که در میان ۷۴ امضا کننده هستند یا نه؟
اسامی اعلام نشد. قرار بود اعلام شود ولی اعلام نشد. اما یک مطلب خوب روشن است که من قبل از این که به این مساله بپردازم آن را عرض کنم در راستای سخن جناب جعفریان. وقتی مجلس می آید اعلام می کند که دلسوزان نظام و مقامات بالای نظام اعلام کرده اند که فعلا این مساله به مصلحت نیست، من سووالم این است که کدام مرجعی بالاتر از مجلس جز دستگاه رهبری و شخص رهبری می توانند اینطوری برای مجلس تعیین تکلیف کنند که این سووال از رییس جمهور به مصلحت نیست و اصول گرایانی از جنس آقای کرمی و نبوی و احمد توکلی و باهنر آن حرف را به سمع قبول بپذیرند و داستان را ادامه ندهند.
این سووال خیلی روشن است. که نه قوه قضاییه، نه مجمع تشخیص مصلحت و نه حتی جریان های درون مجلس این جایگاه را ندارند که به این مجموعه اصول گرایان درون مجلس این امر و نهی را یا این مشورت را بدهند و آنها هم بپذیرند. بنابراین این که ممکن است مقام رهبری نفرموده باشند که آقا قضیه را کشش ندهید یا با رییس جمهور برخورد نکنید. اما دیگر تقریبا برای آنها که اهل بخیه هستند اظهر من الشمس است که تمایلی از این جهت برای برخورد با آقای احمدی نژاد و دولتش وجود نداشته و ندارد. آن هم همان مصالحی که عرض کردم مصالح کلی نظام است و می دانند که بر اثر تجربه نتیجه برخورد با آقای احمدی نژاد اگر به حدی برخورد بالا باشد که او احساس خطر کند قابل پیش بینی نیست. بنابراین سعی کردند با مدارا این مساله را طی کنند.
اما یک مطلب دیگر که شما در مورد اصلاح طلبان فرمودید به گمان من جریان اصول گرا از یک سال قبل تمام همتش را مصروف این کرد که به زعم خودشان جریان انحرافی آقای مشایی و دولت احمدی نژاد را که آبشخور اصلی اش آنجاست و در حقیقت آبشخور اصلی دولت احمدی نژاد همان جریان انحرافی تلقی می شود اینها را به اصلاح طلبان وصل کنند. و بگویند که اینها دو روی یک سکه اند.
بنابراین نمایندگان اصلاح طلبی که فعلا در اقلیت اند در مجلس کاملا پرهیزگارانه و با دقت نظر خودشان را از این دعوای سیاسی بین دو جریان راست به حاشیه کشیدند و به محض این که... به نظر من تلاش فراوانی صورت گرفت و دارد می گیرد که اصلاح طلبان را با جریان انحرافی به زعم خودشان گره بزنند. همین الان هم دارند تحلیل پشت تحلیل و خبر پشت خبر درست می کنند که اصلاح طلبان برای انتخابات خواهند آمد و انتخابات شرکت خواهند کرد. از آن طرف هم جریان انحرافی را جریان مرموزی می دانند که تلاش دارد انتخابات را از آن خودش کند. بنابراین به مصلحت جریان اصلاح طلب موجود در مجلس نیست که خودش را با این قاطی کند.
آقای جعفریان، در مورد آن قسمت از حرفهای آقای جوادی حصار که انتقاداتی که به نظر شما بود پاسخی دارید که بدهید؟
من فکر می کنم جریان اصلاح طلب پیش از اندیشیدن به منافع حزبی خودش و اینکه صلاح خودش چیست باید ببیند که صلاح مردم چیست. اگر قرار است سووال از آقای احمدی نژاد به نفع مردم باشد هر نماینده ای باید پای این جریان بایستد بدون این که هراس داشته باشد که چه اتفاقی برای آن جریان خودش و حزب خودش می افتد. دو اینکه در مورد حضرت آقا من فکر می کنم ایشان ابایی ندارند که اگر در جایی بخواهد دخالت کند صراحتا دخالت شود و حتی اعلام شود و حتی در سابقه مجلس این ها را داریم و این اتفاق افتاده.
مواقعی که حکم حکومتی صادر شده و خواسته شده از نمایندگان از موضوعی بگذرند یا به موضوعی توجه کنند. منتها نیازی نیست این اتفاقات درگوشی یا یواشکی اتفاق بیافتد. چیزی که آقای جوادی حصار به آن توجه نمی کنند این است که بخش قابل توجهی از این نمایندگان همه شان اعم از اصلاح طلب یا اصول گرا به نوعی درگیر مسایل یا پرونده هایی هستند که روشدنش به نفع هیچکدام شان نیست. اخیرا نامه ای منتشر شد اگر اشتباه نکنم ۷۴ امضا بود در حمایت از آقای خاوری، همین رییس بانک ملی فراری به کانادا که در آن از امضای اصلاح طلب بود تا اصولگرا تا... همه شان بودند.
این نشان می دهد که مواردی هست فراتر از بحث های جناحی در امور مفسده های مالی که پای همه اینها گیر است. یک نکته دیگری در بحث پرونده اختلاس، آقای بروجردی را به عنوان مطلع صدایش زدند و نمونه های دیگری از نمایندگان اصولگرا را صدا زدند. من تاکید کردم در بخش اول صحبتم که آن بخش از نمایندگان اصولگرا که واقعا پرونده تمیزی دارند و نگران افشاگری هایی از این دست نیستند آنها هستند که دنبال این موضوع هستند برای این این تاکید را کردم.
علی القاعده این جمعی که به این نتیجه می رسد که این سووال را نپرسد دو تا دلیل می تواند داشته باشد. یکی این که نگران افشای مدارکی است که ممکن است یقه خودش را بگیرد اعم از اینکه چه جناح سیاسی است اعم از هیات رییسه مجلس تا نمایندگان عادی و دوم اینکه حالا حقیقتا خوشبین باشیم و بپذیریم که جمع نمایندگان اصولگرا و هیات رییسه با هم به این نتیجه رسیده اند که در وضعیت فعلی این به صلاح هیچکس و هیچ جناحی نیست که مطرح شود و حالا که نیست این عقل جمعی به نتیجه رسیده باشد که حالا می توانیم فکر کنیم نظر رهبری هم همسان با این باشد یا اینکه ایشان نظری نداده باشد. اما اینکه ما منوط کنیم به نظر ایشان من با این موضوع باز تاکید می کنم موافق نیستم.
آقای جوادی حصار، آقای جعفریان می گویند اگر رهبر می خواست خودش می آمد و نظرش را می گفت و قبلا هم این کار را کرده اند و حرف دیگرشان این است که هم اصول گراها و هم اصلاح گراها پایشان گیر است اینجا و هر کدام ممکن است گروکشی هایی که شده اگر مطرح شود بعضی هایشان به ضررشان تمام شود. پاسخ شما.
خوب. من عرض می کنم این دیدگاه ایشان است و نظرشان هم برای ما قابل احترام. ولی من معتقدم با آن هجمی که به ویژه دولت اخیر احمدی نژاد یعنی بعد از انتخابات ریاست جمهوری سیستم کلی نظام به حمایت رهبری و پشتیبانی و به تعبیری خرج کردن دستگاه رهبری برای دولت برای رفتن توی میدان شاید برای هیچ دولتی تاحالا این کار اتفاق نیافتاده بوده. و بعد از آن الان آسیب پذیر شدن دولت احمدی نژاد در این برهه از زمان به مصلحت کلی کشور نیست. یعنی دولت الان اگر آسیب ببیند و یا استیضاح شود و از عرصه فعالیت به حاشیه رود اولین سووال کلی که در کشور ایجاد خواهد شد این خواهد بود که این همان آقای احمدی نژادی است که دو سال قبل آن حمایت های گسترده و بی دریغ ازشان شد نیست و چه اتفاقی افتاده در این دو سال که این آقای احمدی نژاد به اینجا رسیده؟
بنابراین من احساس می کنم که عاقلانه ترین، منطقی ترین و شاید اجرایی ترین راه همین است که فعلا با آقای احمدی نژاد این دوسال را مدارا کنند. این هم نیست که نظام در هر جایی و هر تمایلی که دارد رهبری بیاید هزینه اش را پرداخت کند و مستقیما برود. از جمله اینها وقتی منازعات بین دولت و مجلس و قوه قضاییه بالا گرفت تا قبل از آن همه ارجاع به رهبری می دادند.
آنجا رهبری آمدند و هیات حل اختلافی را تعیین کردند برای اینکه دیگر رهبری خرج بحث ها نشود. آقای شاهرودی که در راس آن هیات قرار گرفت چند جلسه در مطبوعات آمده و در رسانه ها مطرح شده که درباره منازعات فیمابین دولت و مجلس و قوه قضاییه و مققنه و با محوریت این هیات جلسه گذاشته شده و مشکلات حل شده؟ بنابراین به نظر من رهبری آنطور که جایگاهشان اقتضا می کرده سعی کرده اند خودشان را از این ماجرا کنار بکشند. به مصحلت نظام و شخص رهبری نیست که بیشتر از این خرج آقای احمدی نژاد کنند.
آقای جعفریان، در پایان چه علایمی در چند روز آینده نشان خواهد داد که طرح سووال منتفی شده یا نه؟
من فکر می کنم اگر همچنان هیات رییسه مجلس اصرار ورزد که تعداد امضاها به کفایت نیست و این را علاقمند نباشند که به این سووالها پاسخ دهند و آقای مطهری هم موضوع را پیگیری نکند نشان دهنده این خواهد بود که همه قرار دارند این موضوع فراموش شود و در پایان صحبتم هم تاکید کنم که بخش پایانی صحبت آقای جوادی حصار خیلی حرف دقیقی بود و دلیلی ندارد که برای موضوعات این چنینی رهبری از خودش هزینه کند.
آقای جوادی حصار، پاسخ شما به همین سووال. منتظر چه علایمی باید بود در چند روز آینده که ببینیم آیا طرح سووال از رییس جمهور در مجلس منتفی شده یا نه؟
به نظر من خود آقای احمدی نژاد کنش هایی که نسبت به موضوعات جاری کشور نشان می دهد خودش بالقوه سووال آفرین است. یک موضوع که تمام شود موضوع بعدی می تواند منشاء یک سووال یا پرسش جدید شود. گمانم بر این است که آقای احمدی نژاد اگر خودشان را تعدیل نکنند و در مواجهات شان با دولت و مجلس و قوه قضاییه در جایگاه خودشان عمل نکنند من گمان می کنم که باز هم این بحث ها پیش خواهد آمد همانطور که بحث های گذشته پیش آمد. ما هنوز دو تا برنامه دیگر داریم که دولت باید به عنوان برنامه دولت ارایه دهد به مجلس و قانون بودجه تصویب شود. بودجه امسال که از آذر تا اسفند ماه تقدیم مجلس شود یکی از جاهایی است که یقینا سووال آفرین خواهد بود و این تنش بین دولت و مجلس را ایجاد خواهد کرد.
انتخابات پیش روی مجلس با خیزی که دولت برداشته برای به دست آوردن کرسی های نمایندگی طرفداران خودش این تنش را مجددا بین جریان اصول گرا، آقای احمدی نژاد و تیمش ایجاد خواهد کرد. به گمان من ما اگر همه فشارهای جهانی منطقه ای و تمام مناسبات پیش رو را کنار بگذاریم همین دو سه حرکت پیش رو که تا شش ماه آینده مجلس و دولت درگیرش خواهند بود کانون های بسیار تنش آفرینی برای دولت و مجلس خواهد بود و هیچ بعید نیست دوباره آتش اختلافات را بین دولت و مجلس و نظام شعله ور کند.
موضوع سووال نمایندگان از رییس جمهور ایران هفته گذشته هم بار دیگر خبرساز بود. این بار به دلیل اعلام عدم وصول سووال از زبان علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی که معتقد بود تعداد امضا کنندگان سووال به حد نصاب نرسیده است و همزمان عدم پذیرش استعفای علی مطهری طراح اصلی سووال از نمایندگی مجلس.
زمانی روز چهارشنبه گذشته مجلس به استعفای علی مطهری نماینده متنفذ مجلس رای منفی داد و علی مطهری که در اعتراض به عدم اعلام وصول سووال استعفا داده بود، در مجلس ماندنی شد، برخی منابع خبری از جمله خبر آنلاین رسانه اینترنتی نزدیک به علی لاریجانی ۳۱ نماینده موافق با استعفای علی مطهری را نماد در اقلیت بودن حامیان دولت در مجلس خواندند.
اما در همان روز علی لاریجانی اعلام کرد که امضاهای طرح سووال از محمود احمدی نژاد حد نصاب لازم را ندارد و از این رو سووال از رییس جمهور قابل اعلام وصول نیست.
با این حال ساعاتی بعد عبدالجبار کرمی یکی دیگر از طراحان سووال از محمود احمدی نژاد از ارایه فهرست ۷۴ نماینده مصر به طرح سووال از رییس جمهور به دفتر هیات رییسه مجلس خبر داد. تا بار دیگر توپ پرسش از رییس جمهور در زمین هیات رییسه باشد. هیات رییسه ای که گفته می شود رییس آن علی لاریجانی به علت پرونده هایی که محمود احمدی نژاد از او و نزدیکانش دارد راضی به طرح سووال از رییس جمهور نیست. از جمله هفته گذشته علی مطهری گفته بود که محمود احمدی نژاد حرف های ناشنیده بسیاری درباره لاریجانی ها دارد که جسارت گفتنش را هم متاسفانه دارد.
مشخص نیست آیا در رفت و برگشت ها میان هیات رییسه مجلس و نمایندگان از یک سو و قوای مقننه و اجراییه جمهوری اسلامی ایران از سوی دیگر محمود احمدی نژاد همچنان نخست رییس دولتی خواهد بود که در سه دهه گذشته مورد سووال مجلس قرار می گیرد یا نه.
برای بررسی مباحث مطرح در ارتباط با احتمال طرح سووال از محمود احمدی نژاد در مجلس در برنامه این هفته دیدگاه ها به دو میهمان اکتفا شد. تا فرصت طرح شدن صریح تر سایه روشن های نظرهای متفاوت آنها در این باره فراهم شود: محمدحسین جعفریان، روزنامه نگار و مستند ساز در تهران و محمدصادق جوادی حصار، عضو شورای مرکزی حزب اعتماد ملی و رییس شاخه خراسان این حزب و مشاور مهدی کروبی چهره شاخص جنبش سبز در کنار میرحسین موسوی.
میزگرد دیدگاهها درباره احتمال طرح سوال از رئیس جمهور
آقای جعفریان، حدودا سه ماه است که صحبت از طرح سووال از رییس جمهور است. این که تا به امروز چنین امری عملی نشده نشانه چه چیزی می تواند باشد؟
محمدحسین جعفریان: بسم الله الرحمن الرحیم. دلایل متعددی می تواند داشته باشد. یکی اینکه به نظر می رسد به سبب اخبار و اتفاقات متفاوتی که در این چند ماه رخ داده نظام دارد هزینه های سنگین می پردازد و شاید عقلانی نباشد که در این زمان این اتفاق هم علاوه شود به این موارد. یک نکته دیگر این که کشور در آستانه انتخابات است و طبیعی است که از تشنج و مسایلی از این دست پرهیز می شود. همه سران قوا و شخص رهبر معظم انقلاب هم تاکید دارند بر حفظ وحدت. یک نکته دیگر این که عوامل بیرونی است و مسایلی که در جهان می گذرد. اخبار تازه را شنیدید که اسراییل تهدید به حمله نظامی کرده. مواردی از این دست شاید عقلانی نباشد.
در کنار همه این دلایلی که من سعی می کنم با یک نگاه مثبت همه اینها را کنار هم بچینم یک نگاه خاص هم می تواند وجود داشته باشد که گاه زمزمه اش از سمت نمایندگان مجلس شنیده شده و آن این است که در دوره کوتاهی که آقای احمدی نژاد سرپرستی وزارت اطلاعات را در دست داشتند یک تعدادی از اسناد و پرونده های مورد نظرشان را راجع به برخی مقامات را جا به جا کردند و الان یک جور گروکشی ایشان دارد می کند که اگر پرونده سووال از ایشان مطرح شود و پایشان به مجلس کشیده شود ممکن است شبیه همان افشاگری هایی که پرونده یک کاندیدای دیگر را آورد در تلویزیون و تهدید کرد که بگم بگم ممکن است یک شوهای آنطوری راه بیاندازد و مشکلاتی خلق کند که من فکر می کنم حتی در این استیضاحی که از وزیر اقتصاد شد حتی این موضوع لحاظ شده بود. یعنی نگرانی را نمایندگان داشتند. البته آن دسته از نمایندگانی که نگران این دسته از پرونده ها نیستند و آدمهای آزاده ای هستند و باجی به هیچ طرف نمی دهند اینها در این وضعیت این دلایل برایشان قابل درک نیست و تحت فشارند و نمونه اش آقای مطهری می بینیم حتی تهدید به استعفا می کند اما روی هم رفته اگر ما بخواهیم یک برآیند از منافع و مضار این سووال از رییس جمهور داشته باشیم فکر می کنم نگاه عقلانی به ماجرا این است که در وضعیت فعلی این موضوع مطرح نشود. عقلانی است چون نه مسایلی که در داخل کشور می گذرد و نه آنچه که در دیپلماسی جهانی شاهدش هستیم به رویه ای نیست که اجازه دهد مجلس به این موضوع بپردازد. فکر می کنم الان به تعبیر روحانیون اگر الاهم فی الاهم بکنیم کارهای مهمتر وجود دارد.
آقای جوادی حصار، شما با ایشان موافق هستید؟ اما بگذارید بگویم که عبدالجبار کرمی یکی از طراحان سووال از رییس جمهور گفته فهرستی را دیده با ۷۴ امضا و افزوده هیات رییسه مجلس مانع طرح سووال از رییس جمهور است. حرفی که علی مطهری قبلا گفته بود. چه محاسباتی ممکن است هیات رییسه مجلس را که غالبا از منتقدان دولت در جناح اصول گرا هستند ترغیب کند که مانع طرح سووال شوند یا به قول علی مطهری طرح سووال را منهدم کنند. آیا شما با این صحبت هایی که آقای جعفریان به عنوان تفسیر ارایه دادند موافقید و نظرشان درمورد این که چه صلاح است و چه صلاح نیست؟
محمدصادق جوادی حصار: در مجموع با بخش هایی از صحبت های جناب آقای جعفریان موافقم و معتقدم که آن پارامترهایی که ایشان به آنها اشاره کردند و دغدغه هایی که نسبت به برخورد آقای احمدی نژاد در مجلس و قوه قضاییه و بدنه نظام وجود دارد دغدغه های کاملا جدی است. از جمله آنها می توانیم به صحبت هایی که ایشان روز پنجشنبه در جمع ستاد انتخاباتی خودش کرده بود اشاره کنیم که نگرانی مجلس و قوه قضاییه نگرانی بی موردی نیست.
اما آنچه که به نظر من حائز اهمیت است این است که هم مجلس و هم قوه قضاییه و هم نیروهای بدنه نظام که نیروی مجلس و قوه مقننه هستند منتظر چراغ سبز دستگاه رهبری اند برای برخورد با آقای احمدی نژاد و احمدی نژاد در بسیاری از جاها چنان خودشان را به رهبری کشور سنجاق کرده اند که یک حاشیه امنیت برای خودشان درست کرده اند. هزینه سنگینی که رهبری در انتخابات برای احمدی نژاد گذاشت و بعد از آن یک مصونیت برای احمدی نژاد ایجاد کرده که به راحتی با خیلی جاها برخورد می کند از جمله در همین صحبت های روز پنجشنبه اش اعلام کرده که من ۱۰ درصد حرف هایم را تاحال زده ام و ۲۵ درصد حرفهایم را هنوز نگفته ام و می گویم و ۶۵ درصد حرفهایم اصلا قابل گفتن نیست و نمی توانم بگویم برای مصالح نظام. ببینید.
اگر سیستم رهبری را در عالی ترین نقطه در راس همه برای حفظ نظام در نظر بگیریم خودش را عدل آن جایگاه قرار می دهد و می گوید من به خاطر مصالح نظام این حرفهایم را نمی گویم که اگر بگویم نظام خدشه دار می شود.
بنابراین جایگاهی برای خودش در آن حوزه و آن مرتبه قایل است و دیگران را حتی مجلسی ها و قوه قضاییه را در این راستا اصلا تفسیر نمی کند و آنها را مانع تحقق آرمانها و اهداف نظام می داند از نگاه خودش. بنابراین همانطور که آقای جعفریان هم اشاره کردند هیچ بعید نیست که هر وقت احساس کند لازم است از آن شومن بازی هایی که در تلویزیون برای آقای موسوی در آورد برای آقای لاریجانی هم دربیاورد. کمااینکه هشدار داده که زمین های اطراف تهران خاندان لاریجانی یکی از اعضایشان گرفته اینها را رو کنیم. یا این که اعلام می کند من حاضرم تمام دارایی هایم را اعلام کنم و روسای قوای دیگر هم اعلام کنند هرکس از راه نامشروع به دست آورده بود مال مردم...
این نوع تهدید ها حداقلش این است که دامنه تشنج و درگیری ها را به عالی ترین نقاط حساس نظام خواهد کشید و بنابراین مصلحت نظام به گمان من در این است و سیستم رهبری مصلحت دیدند که این دو سال را به هر جوری هست دولت احمدی نژاد راهش را ادامه دهد بدون تنش و کم تنش مسیرش را طی کند تا این بحران تمام شود. به اعتقاد من دولت آقای احمدی نژاد امروز برای نظام یک بحران است و باید این بحران را به سلامت بگذراند تا انتهای دو سال باقی مانده اش.
آقای جعفریان، اشاره کردید به رهبر و تمایلاتش و همینطور آقای جوادی حصار. از طرف دیگر علی مطهری نماینده متنفذ تهران در مجلس گفته رهبر جمهوری اسلامی ایران گفته دخالتی در کار قوا نمی کند. من احساس کردم شما معتقدید نظر ایشان این است که طرح سووال مطرح نشود. چطور است که این تفاوت نظر وجود دارد بین علی مطهری و عده ای که فکر می کنند رهبر جمهوری اسلامی ایران نظر دیگری دارد و نمی خواهد انتقاداتی توی مجلس به رییس جمهور و دولت محمود احمدی نژاد بشود؟
من این باور را ندارم و با بخش کوچکی از صحبت های آقای جوادی حصار مخالفم که تشکیلات قوه مقننه منتظر چراغ سبز رهبری است، کمااینکه آقای مطهری هم گفته بود من نامه ای خدمت رهبری فرستادم ایشان حداقل این بود که مخالفتی با این نامه نکردند و تعبیر صریح ایشان به هر حال این بوده مجلس کار خودش را بکند. اما من فکر می کنم آن نکته ای که توضیح دادم که چند نماینده مجلس هم گفتند و صحبت من نیست و ایشان اسنادی از وزارت اطلاعات ...
آمادگی به راه انداختن مناظرات انتخاباتی خودش را دارد شاید باعث شده که حتی روسای قوا اندکی تامل کنند در این که آن نامه ها را اعلام وصول کنند و بخواهند طرح سووال از رییس جمهور را کلید بزنند. به اعتقاد من این اتفاق باید بیافتد. اگرچه بعضی تعبیر می کنند که سیاست نظام در مورد آقای احمدی نژاد تعمیر و نگهداری هست تا وقتی که تمام شود دوره ایشان اما آن چیزی که بر می آید از فضای عمومی جامعه و رفتار ایشان و اطرافیانشان این ماجرا به دوره ریاست جمهوری ختم نخواهد شد و ایشان احتمالا اطلاعاتی را که مدعی است دارد حالا درست یا نادرست هر لحظه ممکن است علم کند و بخواهد به عنوان اهرم فشار برای رسیدن به هر مقصدی ازش استفاده کند و به اعتقاد من نظام یک بار و برای همیشه باید این غائله را ختم کند.
آیا چه چیزی است این اطلاعات و دانسته ها که مردم نباید از آنها مطلع شوند. اگر هست که خوب مردم باید بدانند و به طور مساوی مطلع شوند دقیقا چیست و یک بار برای همیشه اهرم فشار از دست ایشان خارج شود. من احساس می کنم بخشی از کسانی که در قوه مقننه مانع طرح این سووال می شوند به نوعی شاید درون دانسته هایی که آقای احمدی نژاد دارند دستشان گیر است و دستشان زیر سنگ ایشان است و مشکلاتی دارند. اگر نه اگر این اتفاق افتاده است و طرح به امضا رسیده باید مطرح شود. شاید هم این اتفاق به مرور بیافتد اما ممکن است دلایل دیگری از نوعی که برشمردم: کشور در آستانه انتخابات است و مورد تهدید نظامی است و در محاصره اقتصادی است و اینها مانع شده که حاضر شوند چنین هزینه ای را بپردازند. اینها را به اعتقاد من باید همزمان دید.
آقای جوادی حصار، نامهایی که برده می شود در ارتباط با طرح سووال از رییس جمهور چه آنهایی که مخالف این هستند و چه آنهایی که مدافع اش هستند نامهای نمایندگان اصولگرا است. علی مطهری، عبدالجبار کرمی، مرتضی نبوی، احمد توکلی و کسان دیگر. نگاه نمایندگان اصلاح گرا در مجلس به این اختلاف نظر چیست؟ آیا از میان آنها هم مشخص است که در میان ۷۴ امضا کننده هستند یا نه؟
اسامی اعلام نشد. قرار بود اعلام شود ولی اعلام نشد. اما یک مطلب خوب روشن است که من قبل از این که به این مساله بپردازم آن را عرض کنم در راستای سخن جناب جعفریان. وقتی مجلس می آید اعلام می کند که دلسوزان نظام و مقامات بالای نظام اعلام کرده اند که فعلا این مساله به مصلحت نیست، من سووالم این است که کدام مرجعی بالاتر از مجلس جز دستگاه رهبری و شخص رهبری می توانند اینطوری برای مجلس تعیین تکلیف کنند که این سووال از رییس جمهور به مصلحت نیست و اصول گرایانی از جنس آقای کرمی و نبوی و احمد توکلی و باهنر آن حرف را به سمع قبول بپذیرند و داستان را ادامه ندهند.
این سووال خیلی روشن است. که نه قوه قضاییه، نه مجمع تشخیص مصلحت و نه حتی جریان های درون مجلس این جایگاه را ندارند که به این مجموعه اصول گرایان درون مجلس این امر و نهی را یا این مشورت را بدهند و آنها هم بپذیرند. بنابراین این که ممکن است مقام رهبری نفرموده باشند که آقا قضیه را کشش ندهید یا با رییس جمهور برخورد نکنید. اما دیگر تقریبا برای آنها که اهل بخیه هستند اظهر من الشمس است که تمایلی از این جهت برای برخورد با آقای احمدی نژاد و دولتش وجود نداشته و ندارد. آن هم همان مصالحی که عرض کردم مصالح کلی نظام است و می دانند که بر اثر تجربه نتیجه برخورد با آقای احمدی نژاد اگر به حدی برخورد بالا باشد که او احساس خطر کند قابل پیش بینی نیست. بنابراین سعی کردند با مدارا این مساله را طی کنند.
اما یک مطلب دیگر که شما در مورد اصلاح طلبان فرمودید به گمان من جریان اصول گرا از یک سال قبل تمام همتش را مصروف این کرد که به زعم خودشان جریان انحرافی آقای مشایی و دولت احمدی نژاد را که آبشخور اصلی اش آنجاست و در حقیقت آبشخور اصلی دولت احمدی نژاد همان جریان انحرافی تلقی می شود اینها را به اصلاح طلبان وصل کنند. و بگویند که اینها دو روی یک سکه اند.
بنابراین نمایندگان اصلاح طلبی که فعلا در اقلیت اند در مجلس کاملا پرهیزگارانه و با دقت نظر خودشان را از این دعوای سیاسی بین دو جریان راست به حاشیه کشیدند و به محض این که... به نظر من تلاش فراوانی صورت گرفت و دارد می گیرد که اصلاح طلبان را با جریان انحرافی به زعم خودشان گره بزنند. همین الان هم دارند تحلیل پشت تحلیل و خبر پشت خبر درست می کنند که اصلاح طلبان برای انتخابات خواهند آمد و انتخابات شرکت خواهند کرد. از آن طرف هم جریان انحرافی را جریان مرموزی می دانند که تلاش دارد انتخابات را از آن خودش کند. بنابراین به مصلحت جریان اصلاح طلب موجود در مجلس نیست که خودش را با این قاطی کند.
آقای جعفریان، در مورد آن قسمت از حرفهای آقای جوادی حصار که انتقاداتی که به نظر شما بود پاسخی دارید که بدهید؟
من فکر می کنم جریان اصلاح طلب پیش از اندیشیدن به منافع حزبی خودش و اینکه صلاح خودش چیست باید ببیند که صلاح مردم چیست. اگر قرار است سووال از آقای احمدی نژاد به نفع مردم باشد هر نماینده ای باید پای این جریان بایستد بدون این که هراس داشته باشد که چه اتفاقی برای آن جریان خودش و حزب خودش می افتد. دو اینکه در مورد حضرت آقا من فکر می کنم ایشان ابایی ندارند که اگر در جایی بخواهد دخالت کند صراحتا دخالت شود و حتی اعلام شود و حتی در سابقه مجلس این ها را داریم و این اتفاق افتاده.
مواقعی که حکم حکومتی صادر شده و خواسته شده از نمایندگان از موضوعی بگذرند یا به موضوعی توجه کنند. منتها نیازی نیست این اتفاقات درگوشی یا یواشکی اتفاق بیافتد. چیزی که آقای جوادی حصار به آن توجه نمی کنند این است که بخش قابل توجهی از این نمایندگان همه شان اعم از اصلاح طلب یا اصول گرا به نوعی درگیر مسایل یا پرونده هایی هستند که روشدنش به نفع هیچکدام شان نیست. اخیرا نامه ای منتشر شد اگر اشتباه نکنم ۷۴ امضا بود در حمایت از آقای خاوری، همین رییس بانک ملی فراری به کانادا که در آن از امضای اصلاح طلب بود تا اصولگرا تا... همه شان بودند.
این نشان می دهد که مواردی هست فراتر از بحث های جناحی در امور مفسده های مالی که پای همه اینها گیر است. یک نکته دیگری در بحث پرونده اختلاس، آقای بروجردی را به عنوان مطلع صدایش زدند و نمونه های دیگری از نمایندگان اصولگرا را صدا زدند. من تاکید کردم در بخش اول صحبتم که آن بخش از نمایندگان اصولگرا که واقعا پرونده تمیزی دارند و نگران افشاگری هایی از این دست نیستند آنها هستند که دنبال این موضوع هستند برای این این تاکید را کردم.
علی القاعده این جمعی که به این نتیجه می رسد که این سووال را نپرسد دو تا دلیل می تواند داشته باشد. یکی این که نگران افشای مدارکی است که ممکن است یقه خودش را بگیرد اعم از اینکه چه جناح سیاسی است اعم از هیات رییسه مجلس تا نمایندگان عادی و دوم اینکه حالا حقیقتا خوشبین باشیم و بپذیریم که جمع نمایندگان اصولگرا و هیات رییسه با هم به این نتیجه رسیده اند که در وضعیت فعلی این به صلاح هیچکس و هیچ جناحی نیست که مطرح شود و حالا که نیست این عقل جمعی به نتیجه رسیده باشد که حالا می توانیم فکر کنیم نظر رهبری هم همسان با این باشد یا اینکه ایشان نظری نداده باشد. اما اینکه ما منوط کنیم به نظر ایشان من با این موضوع باز تاکید می کنم موافق نیستم.
آقای جوادی حصار، آقای جعفریان می گویند اگر رهبر می خواست خودش می آمد و نظرش را می گفت و قبلا هم این کار را کرده اند و حرف دیگرشان این است که هم اصول گراها و هم اصلاح گراها پایشان گیر است اینجا و هر کدام ممکن است گروکشی هایی که شده اگر مطرح شود بعضی هایشان به ضررشان تمام شود. پاسخ شما.
خوب. من عرض می کنم این دیدگاه ایشان است و نظرشان هم برای ما قابل احترام. ولی من معتقدم با آن هجمی که به ویژه دولت اخیر احمدی نژاد یعنی بعد از انتخابات ریاست جمهوری سیستم کلی نظام به حمایت رهبری و پشتیبانی و به تعبیری خرج کردن دستگاه رهبری برای دولت برای رفتن توی میدان شاید برای هیچ دولتی تاحالا این کار اتفاق نیافتاده بوده. و بعد از آن الان آسیب پذیر شدن دولت احمدی نژاد در این برهه از زمان به مصلحت کلی کشور نیست. یعنی دولت الان اگر آسیب ببیند و یا استیضاح شود و از عرصه فعالیت به حاشیه رود اولین سووال کلی که در کشور ایجاد خواهد شد این خواهد بود که این همان آقای احمدی نژادی است که دو سال قبل آن حمایت های گسترده و بی دریغ ازشان شد نیست و چه اتفاقی افتاده در این دو سال که این آقای احمدی نژاد به اینجا رسیده؟
بنابراین من احساس می کنم که عاقلانه ترین، منطقی ترین و شاید اجرایی ترین راه همین است که فعلا با آقای احمدی نژاد این دوسال را مدارا کنند. این هم نیست که نظام در هر جایی و هر تمایلی که دارد رهبری بیاید هزینه اش را پرداخت کند و مستقیما برود. از جمله اینها وقتی منازعات بین دولت و مجلس و قوه قضاییه بالا گرفت تا قبل از آن همه ارجاع به رهبری می دادند.
آنجا رهبری آمدند و هیات حل اختلافی را تعیین کردند برای اینکه دیگر رهبری خرج بحث ها نشود. آقای شاهرودی که در راس آن هیات قرار گرفت چند جلسه در مطبوعات آمده و در رسانه ها مطرح شده که درباره منازعات فیمابین دولت و مجلس و قوه قضاییه و مققنه و با محوریت این هیات جلسه گذاشته شده و مشکلات حل شده؟ بنابراین به نظر من رهبری آنطور که جایگاهشان اقتضا می کرده سعی کرده اند خودشان را از این ماجرا کنار بکشند. به مصحلت نظام و شخص رهبری نیست که بیشتر از این خرج آقای احمدی نژاد کنند.
آقای جعفریان، در پایان چه علایمی در چند روز آینده نشان خواهد داد که طرح سووال منتفی شده یا نه؟
من فکر می کنم اگر همچنان هیات رییسه مجلس اصرار ورزد که تعداد امضاها به کفایت نیست و این را علاقمند نباشند که به این سووالها پاسخ دهند و آقای مطهری هم موضوع را پیگیری نکند نشان دهنده این خواهد بود که همه قرار دارند این موضوع فراموش شود و در پایان صحبتم هم تاکید کنم که بخش پایانی صحبت آقای جوادی حصار خیلی حرف دقیقی بود و دلیلی ندارد که برای موضوعات این چنینی رهبری از خودش هزینه کند.
آقای جوادی حصار، پاسخ شما به همین سووال. منتظر چه علایمی باید بود در چند روز آینده که ببینیم آیا طرح سووال از رییس جمهور در مجلس منتفی شده یا نه؟
به نظر من خود آقای احمدی نژاد کنش هایی که نسبت به موضوعات جاری کشور نشان می دهد خودش بالقوه سووال آفرین است. یک موضوع که تمام شود موضوع بعدی می تواند منشاء یک سووال یا پرسش جدید شود. گمانم بر این است که آقای احمدی نژاد اگر خودشان را تعدیل نکنند و در مواجهات شان با دولت و مجلس و قوه قضاییه در جایگاه خودشان عمل نکنند من گمان می کنم که باز هم این بحث ها پیش خواهد آمد همانطور که بحث های گذشته پیش آمد. ما هنوز دو تا برنامه دیگر داریم که دولت باید به عنوان برنامه دولت ارایه دهد به مجلس و قانون بودجه تصویب شود. بودجه امسال که از آذر تا اسفند ماه تقدیم مجلس شود یکی از جاهایی است که یقینا سووال آفرین خواهد بود و این تنش بین دولت و مجلس را ایجاد خواهد کرد.
انتخابات پیش روی مجلس با خیزی که دولت برداشته برای به دست آوردن کرسی های نمایندگی طرفداران خودش این تنش را مجددا بین جریان اصول گرا، آقای احمدی نژاد و تیمش ایجاد خواهد کرد. به گمان من ما اگر همه فشارهای جهانی منطقه ای و تمام مناسبات پیش رو را کنار بگذاریم همین دو سه حرکت پیش رو که تا شش ماه آینده مجلس و دولت درگیرش خواهند بود کانون های بسیار تنش آفرینی برای دولت و مجلس خواهد بود و هیچ بعید نیست دوباره آتش اختلافات را بین دولت و مجلس و نظام شعله ور کند.
