سخنگوی دولت سومالی می گويد با فرارجنگجويان اسلامگرای نيروهای اتيوپی و سومالی بدون درگيری موگاديشو، پايتخت سومالی، را تصرف خواهند کرد.
عبدی رحمن ديناری، سخنگوی دولت سومالی، می افزايد نيروهای نظامی اتيوپی و سومالی برنامه ای برای تهاجم به موگاديشو ندارند چراکه نيروهای اتحاديه محاکم اسلامی درحال فرو پاشی هستند.
نيروهای نظامی اتيوپی و دولت سومالی روز چهارشنبه، توانستند جنگجويان اسلامگرای سومالی را از آخرين شهر مهم در مسير موگاديشو به عقب برانند و اکنون در حال پيشروی به سمت موگاديشو هستند.
آقای ديناری گفت:«جنگجويان اتحاديه محاکم اسلامی در حال فراراند و موگاديشو را بدون شليک حتی يک گلوله تصرف خواهيم کرد».
اتيوپی از روز يکشنبه با بمباران مناطق تحت کنترل شبه نظاميان اسلامگرا به ياری دولت به رسميت شناخته شده توسط سازمان ملل متحد آمده است. اتيوپی در اولين روز حمله هوايی خود دو فرودگاه مهم سومالی را بمباران و به نيروهای دولتی اين کشور کمک کرد تا چندين منطقه را تصرف کند.
روز سه شنبه ، يک سخنگوی وزارت خارجه امريکا از اقدام نظامی اتيوپی حمايت کرد و آن را در راستای « ملاحظات امنيتی واقعی» برای از بين بردن شبه نظاميان اسلامگرا در مرز شرقی اين کشور ارزيابی کرد.
ملس زناوی، نخست وزير اتيوپی، روز سه شنبه گفت: نيروهای نظامی کشورش ممکن است به زودی به حملات خود عليه اسلامگرايانی که بخش های عمده ای از جنوب اين کشور را در کنترل داشتند پايان دهند .
اما در همين حال، اسلامگرايان سومالی نسبت به شروع «فاز جديدی» در جنگ هشدار داده اند که شامل جنگ چريکی و همچنين بمبگذاری انتحاری در آديس آبابا، پايتخت اتيوپی خواهد شد.
از سوی ديگر، رييس کميسيون اتحاديه آفريقا، روز چهارشنبه، خواستار برگزاری نشستی برای پايان دادن به درگيری ها و آغاز گفت وگو ميان طرف های متخاصم سومالی شد .
شورای امنيت سازمان ملل متحد روز سه شنبه درباره قطعنامه توزيعی قطر برای برقراری آتش بس و عقب نشينی نيروهای خارجی، با تاکيد بر اتيوپی، تشکيل جلسه داد ولی به توافقی نرسيد.
ايالات متحده و برخی ديگر از کشورها می گويند قبل از خروج نيروهای خارجی، گفت و گو ها و تفاهم سياسی برای برقراری ثبات در سومالی ضروری است. قرار است که شورای امنيت سازمان ملل متحد روز چهارشنبه بحث در اين زمينه را ادامه دهد.
سومالی از سال ۱۹۹۱ که حکومت محمد زيادباره، ديکتاتور سابق اين کشور، در جريان درگيری های نظامی سقوط کرد فاقد دولت مرکزی قدرتمندی بوده است. اين کشور از آن سال تاکنون در هرج و مرج به سر می برد.
