در فاصله شش هفته تا شروع برخورد نخبگان زن فوتبال در جام جهانی ۲۰۰۷ بانوان در چين، شانزده تيم شرکت کننده در تدارک آمادگی هر چه بيشتر خود هستند.
برای چند تيم از اين گروه، بازی های پان آمريکن در برزيل موقعيتی مناسب را برای خودشناسی در پيش از رويداد بزرگ در خاور دور فراهم آورد.
به گزارش سايت فيفا، تيم های ملی برزيل، آرژانتين و کانادا جملگی به واقع با همان تيم هايی به ميدان آمدند که انتظار می رود به چين بروند. در همين حال آمريکا به تيم جوانان زير ۲۰ سال خود فرصت داد تا در اين صحنه پرچم اين کشور را تا روز پايان به اهتزاز در آورد.
فيفا با تعقيب نمايش اين چهار تيم در ريودوژانيرو، در گام اول برزيل و آرژانتين را مطرح می کند و به آنان به عنوان تيم هايی می نگرد که احتمال دارد در روز ۳۰ سپتامبر در مسابقه پايانی شانگهای برای قهرمانی جام جهانی بانوان، حضور داشته باشند.
آينده ای طلايی برای برزيل
تيم توقف ناپذير سه له چائو،برزيل، با هفت پيروزی در هفت مسابقه و با ۳۳ گل زده، بدون گل خورده، نشان داد که در ريودوژانيرو جز مدال طلا به هيچ چيز ديگری نمی انديشيد.
بر فراز نمايش تماشايی برزيل، مارتا، مهاجم شماره ۱۰ اين تيم با زدن ۱۲ گل جايزه بهترين گلزن رقابت های فوتبال بانوان در بازيهای پان آمريکن را نيز از آن خود کرد.
مارتای ۲۱ ساله بار ديگر به لطف آميخته ای از قدرت گلزنی عالی، پاس های دقيق و خلاقيت کلی در حمله، محور اصلی موفقيت تيمش بود.
بازيکن سال ۲۰۰۶ فيفا با نمايش اعجاب انگيزش، ورزشگاه ماراکانا را از هيجان بدل به ی آتش کشيد و با سزاواری نامزد حضور در تالار برزگان ورزشگاه افسانه ای ريودوژانيرو شد، جايی که نشانه های او را می توان در کنار بزرگانی چون گارينشا، په له، زيکو، روماريو، و رونالدو يافت.
البته حرکات جادويی مارتا تازگی نداشت و بيشتر از کارآيی کوبنده کريستيانه هم نبود. کريستيانه زوج مارتا در خط آتش برزيل بود و دارنده عنوان دوم بهترين خانم گل مسابقه های با هشت گل زده.
اما برای تيم برزيل در اين بازيها چند عامل اميدبخش ديگر هم وجود داشت، مثل دانيلا آلوس که پيشرفت چشمگيری کرده بود و يا بازيکنی چون روسانا که در موقعيت توپهای ساکن، بسيار باهوش و دقيق نشان داد.
مهاجم جناح چپ تيم ملی بانوان برزيل هنر خود در اين ضربه ها را، در دو مسابقه آخر اين تيم با دو ضربه آزاد شگفت انگيز به نمايش گذاشت. بازيکن ۲۵ ساله تيم نولومگباخ اتريش می گويد که ضربه های آزاد هولناک خود را باتماشا و با تقليد از ضربه های مردان آخوخته است.
او با لبخند می گويد: « شکل ضربه زدن آنان را مطالعه می کنم تا ببينم آنان چگونه می زنند. وقتی شما برای زدن چنين ضربه هايی می رويد، نياز داريد که آن را با اعتماد به نفس بزنيد و بدانيد که می خواهيد کجا را هدف بگيريد. من تلاش می کنم که مثل رونالدينيو باشم، ولی با پای چپ».
در همان حالی که حالت تهاجمی تيم پر ستاره برزيل سلاح اصلی اين تيم بود، اين تيم در رسيدن به مدال طلا يک گل هم نخورد تا ثابت کند دفاع اين تيم نيز پيشرف سريعی داشته است. آندريا، دروازه بان تيم برزيل در اين مورد گفت:« اين در حقيقت چيزی نبود که ما پيش از بازيهای پان آمريکن انتظارش را داشته باشيم، هر چند که من هراسی بی مورد داشتم. اين نشان داد که ما در دفاع هم خوب عمل می کنيم و نه فقط در حمله».
يورگه بارسلوس، مربی سختگير تيم هم همين دليل را برای خشنودی از نمايش تيمش داشت. او تنها از بعضی موارد خاص بازی نيمه پايانی در پيروزی بر مکزيک ناراحت بود.
به گفته او «ما بخت های زيادی را از دست داديم، بيشتر از شرايط خود خارج شديم و عصبی بودنمان را نشان داديم. به دختران گفتم با توپ کار کنند و با روحيه برزيلی بازی کنند. ما به اينجا نيامده ايم که نمايش دهيم. اگر دفاع می کرديم، آن گاه بازيکنان ما نمی توانستند با ضربه های قيچی برگردان به توپ ضربه بزنند تا تنها عاملی برای خوشايند تماشاگران شوند».
با اين حال مرد ۳۹ ساله می داند که با وجود چنين اشتباه هايی، زمينه های بسياری برای خوشبينی وجود دارد، نه تنها در چارچوب استعداد بازيکنانش، که همچنين از نظر قدرت آنان به عنوان يک گروه.
او می گويد : « روحيه تيم در اين گروه به واقع حالب توجه است. آنان هر کاری که خواستند در جريان بازيهای پان آمريکن انجام دادند و به همين دليل مدال طلای بازيها را با سزاواری بردند».
موفقيت سه له چائو در بازيها به چيزی فراتر از تنها اين ورزش می رود. پس از شکست مردان در کسب بيشترين افتخار ، اين به عهده زنان افتاد تا با نمايش خوب، گلزنی و عنوان قهرمانی انتظارات هواخواهان در ماراکانا را برآورده کنند. ۷۰۰۰۰ تماشاگر پر خروش که به ورزشگاه افسانه ای برای تماشای مسابقه پايانی در برابر آمريکا آمدند، بيش از پيش تاييد کردند که شرايط تغيير کرده است.
فوتبال زنان برنده جايگاهی در قلب برزيلی های وفاداری شده است که برای علاقه روزافزون به اين نسل مستعد بازيکنان و رهبرشان مارتا به ورزشگاه می آيند.
مربی تیم ملی آرژانتین
آرژانتينی ها دارند می آيند
کارلوس بوررللو با تيمی به بازي های پان آمريکن در ريودوژانيرو سفر کرد که شامل نه بازيکن با تجربه از جام جهانی ۲۰۰۳ بانوان در آمريکا و شش بازيکن از تيم حاضر در قهرمانی دختران زير ۲۰ سال ۲۰۰۶ در روسيه بود.
آلبيس لستس يا تيم ملی آرژانتين تنها به دليل تفاضل گل، راهيابی به مرحله نيمه پايانی را از دست داد. اين در حالی بود که در رقابتهای گروهی، سه پيروزی و يک شکست داشت.
مربی تيم، بوررللو، به خبرنگار سايت فيفا اظهار کرد که از حضور نداشتن در جمع مدال بگيران نااميد نيست زيرا اين ناکامی تجربيات مثبت بسياری داشته است.
او گفت: « من از بازی تيم خود بسيار رضايت دارم. وقتی ما سه بازی را برديم و تنها يک بازی را باختيم، نمی بايست احساس بدی به ما دست دهد. علاوه بر اين ما در برابر هيچ تيم ضعيفی بازی نکرديم. در مقابل با تيم هايی رو به رو شديم که در رده بندی جهانی بين رده نهم تا بيستم بودند. از همه مهمتر ما چهره خوبی داشتيم زيرا به پيشرفتمان ادامه داديم. ما تداوم خود را يافته ايم و اين يک دستاورد اساسی است».
مربی آرژانتينی تاکيد می کند: « من دوست دارم اين تيم پيوسته ولی مداوم پيشرفت کند. شما بايد گام به گام پيش برويد. ما نسل جديدی از بازيکنان داريم و تيم ما جوان است. در واقع من يک تيم جوان زير ۲۰ سال با پشتيبانی چند بازيکن باتجريه را فراخواندم. می گويند جوانان هم تجريه دارند و هم تشنه درخشش هستند. پس اين يک مجموعه جذاب است».
مربی تيم ملی زنان آرژانتين ادعا می کند که وقتی بازيکنان تيم او دريافتند بازی نخست آنان در جام جهانی چين با آلمان است، خوشحال شدند. آرژانتين در رويای گرفتن انتقام از برزيل بود، اما حالا به آلمان می انديشد که روز مسابقه درخواهد يافت آرژانتين حريفی آسان نيست.
