سلام من کامبیز حسینی هستم و فکر می‌کنم اگر بخواهم وظیفه خود را به عنوان اصحاب رسانه -که همان اصحاب کهف است که معاصر شده- انجام دهم و با مسئولیت هر چه تمام‌تر شمای مخاطب بی‌تریبون را هشدار بدهم باید به عرض برسانم که پیش‌بینی بنده از «شرایط به وجود خواهد آمده» این خواهد بود که یک افسردگی ملی و حتی فراملی پس از انتخابات، ما و شما را فرا خواهد گرفت.
وقتی رئیسی با اکثریت آرا انتصاب شد، همان روز بعد از اعلام نتایج ، ملت در سکوتی معنادار در مترو به سمت کار و بدبختی می‌روند و گاهی به همدیگر یک نگاهی می‌اندازد که یعنی «این چه سرنوشت محتومی است که ما داریم و والی ما به جای ما تصمیم گرفته و چون بزرگتر ماست و آقای ماست حتماً خیر ما را می‌خواهد». برای همین اصلاً دیگر‌می‌گذارد ما «دستش» را ببینیم که چی دارد و چی ندارد و دارد با ما رو بازی می‌کند و ما اصلا خودمان دیدیم که در دستش یک «دولو خشت» هم نداشت و «تک دل» ما را بریدی!
… و اینکه این بار برای اولین بار در تاریخ جمهوری اسلامی -که از جمهوریتش فقط همان نقطه زیر جیمش مانده که آنهم در اختیار آقاست- گروه زیادی از عوامل خود «جیم.الف» تحریمی هستند و الان مثلاً فرقی بین احمدی‌نژاد و بنده نیست چون جفتمان «رأی بی‌رأی» هستیم!
احتمالاً اما سال پیش رو سالی پر از افسردگی و ناامیدی ملی خواهد بود که آی ملت هشدار هشدار که اگر خامنه‌ای شادی را از شما می‌گیرد، خودتان شادی را از خودتان نگیرید و این غم را به عصبانیتی معقول تبدیل کرده بر سر استبداد بکوبید چرا که:
ایران مال همه است!
سندش به نام یک نفر نیست!
سندش به نام هیچکس نیست.
پشت قباله هیچکس انداخته نشده!
مال ماست!
من و تو!
