دو سال از آن بامداد تاریک می‌گذرد که «تصورناپذیر»، برای ایران تبدیل شد به تلخ‌ترین واقعیت؛ شلیک دو موشک سپاه پاسداران به هواپیمای مسافربری اوکراینی، به دنبال آنچه قرار بود انتقام سخت از آمریکا باشد و در نهایت با گرفتن جان ۱۷۶ نفر از جمله ۱۴۶ ایرانی، بر فراز آسمان و روی خاک ایران رقم خورد.
برای جمهوری اسلامی در این دو سال، در همچنان بر همان پاشنه چرخیده است. روندی که با پنهان‌کاری، تناقض‌های پر شمار و ادعاهای متعدد کذب آغاز شد، کماکان با عدم مسئولیت‌پذیری ادامه دارد.
از جمله، براساس ابلاغیه دادسرای نظامی تهران که ۶۰۰ روز بعد از سرنگونی هواپیما در اختیار خانواده‌های شاکی در ایران قرار گرفت برای همه متهمان اصلی و رده بالای پرونده و سیاست‌گذاران اصلی شامل شورای عالی امنیت ملی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، شبکه یکپارچه پدافند، سیستم پدافند غیرعامل، نیروی هوافضای سپاه، سازمان هواپیمایی کشوری «قرار منع تعقیب» صادر شده است.
در مقابل، انگشت‌ها بیشتر و مستقیم‌تر به‌سوی حکومت ایران نشانه رفته است.
مقامات کانادایی و اوکراینی «خطای انسانی» را از اساس رد کرده‌اند و دادگاه عالی انتاریو اخیرا در حکمی، شلیک موشک به هواپیمای مسافربری اوکراینی توسط سپاه پاسداران را عامدانه و تروریستی دانسته است.
در مقابل آنچه از تهران به‌گوش می‌رسد تنها انکار است.
