بيست و نهم تيرماه ۱۳۶۷ برای ايرانيان با عبارتی تاريخی گره خورده: «... و جام زهرآلود قبول قطعنامه را سر کشيدهام». با اين جمله تاريخی آيت الله خمينی بود که يک ماه بعد، جنگ ايران و عراق، طولانی ترين جنگ کلاسيک قرن بيستم، با هزينه های گزاف مالی و جانی پس از هشت سال - در تاريخ بيست و نهم مردادماه - به پايان رسيد.
جنگی که برای هزاران هزار ايرانی به قيمت جانشان تمام شد و برای ميليون ها نفر ديگر، همچنان يادآور طنين شوم آژير قرمز، خاطرات آغشته به خون و درد، هراس بی وقفه در خاموشی های مکرر، تصوير چسب های ضربدری روی پنجره ها، صف های طولانی دريافت اجناس کوپنی، و صدها و صدها نشانه و خاطره تلخ ديگر است. در برنامه ای که می شنويد، به مناسبت بيست و پنجمين سالگرد تصويب قطعنامه ۵۹۸ نگاهی داريم به چگونگی پايان يافتن جنگی که شعارش تا همان روزهای آخر «فتح کربلا» بود و رسيدن به بيت المقدس
جنگی که برای هزاران هزار ايرانی به قيمت جانشان تمام شد و برای ميليون ها نفر ديگر، همچنان يادآور طنين شوم آژير قرمز، خاطرات آغشته به خون و درد، هراس بی وقفه در خاموشی های مکرر، تصوير چسب های ضربدری روی پنجره ها، صف های طولانی دريافت اجناس کوپنی، و صدها و صدها نشانه و خاطره تلخ ديگر است. در برنامه ای که می شنويد، به مناسبت بيست و پنجمين سالگرد تصويب قطعنامه ۵۹۸ نگاهی داريم به چگونگی پايان يافتن جنگی که شعارش تا همان روزهای آخر «فتح کربلا» بود و رسيدن به بيت المقدس