کاروان ورزش ایران در بدمینتون المپیک ۲۰۲۴ که مرداد امسال برگزار می‌شود، نماینده‌ای نخواهد داشت، اما درسا یاوری‌وفا عضو تیم پناهندگان المپیک در این مسابقات است.
وب‌سایت کمیتۀ بین‌المللی المپیک نوشته است «درسا در ۱۵سالگی به‌دلیل مسائل امنیتی همراه با مادرش ایران را ترک کرد. پس از سفری دشوار به بریتانیا رسید و در دوران همه‌گیری کووید، داخل آپارتمان تمرین می‌کرد».
یاوری‌وفا، پس از آرام محمود از سوریه در المپیک توکیو، دومین بدمینتون‌باز است که نمایندگی تیم پناهندگان المپیک پناهندگان را به عهده خواهد داشت.
او متولد تهران است. جست‌وجو در خبرگزاری‌های ایران نشان می‌دهد که سال ۱۳۹۴ قهرمان مدارس ایران شده بود. دو سال بعد در قزوین، قهرمان دونفرۀ کشور شد. کسب این مقام سال ۱۳۹۷ در تبریز تکرار شد؛ روندی موفقیت‌آمیز که خروج ناگزیر او از ایران متوقفش کرد.
فدراسیون جهانی بدمینتون نوشته است درسا «در ۹سالگی به‌واسطۀ پدرش که پینگ‌پنگ بازی می‌کرد، عاشق بدمینتون شد. به دلایل امنیتی، درسا با مادرش مجبور به فرار شدند. پدرش ماند تا درسا و مادرش طی سفری خطرناک، در پی پناهندگی باشند. درسا می‌گوید ما در ایران در امان نبودیم».
در ادامهٔ این گزارش، درسا با نقل «تجربۀ دلخراشی» که باعث شد از ایران بروند، می‌گوید «راکتم را نداشتم اما اولویتم یافتن مکانی امن بود. تا سه سال خانه‌ای نداشتیم. بدمینتون دنیای من است و بازی نکردن برایم بسیار دشوار بود».
وقتی پس از پنج سال پدرش هم به انگلیس رسید و به او ملحق شد، در تورنمنت میدلسکس ۲۰۲۳ شرکت کرد. درسا در بیرمنگام زیر نظر لورین کول، ستارۀ اسبق بدمنیتون زنان بریتانیا، آموزش دیده بود.
خودش می‌گوید: «پدرم هرگز مرا در مسابقه ندیده بود، چون مردان در ایران اجازۀ تماشای مسابقات زنان را ندارند. این اولین بار بود که از نزدیک مسابقاتم را می‌دید و بیشتر از خودم استرس داشت.»
فدراسیون بدمینتون انگلیس گزارش اصلی خود را به حضور درسا در پاریس اختصاص داده و می‌نویسد: «عضو کالج سندول بیرمنگام، از سپتامبر ۲۰۲۳ بورسیۀ ورزشکاران پناهنده شد که از طریق برنامۀ همبستگی المپیک تأمین می‌شود. با این حمایت، درسا به چندین تورنمنت اعزام شد.»
رسیدن به سطح اول دنیا دشوار است و درسا تاکنون موفق به کسب برد انفرادی در این تورنمنت‌های معتبر نشده است.
شرکت‌کنندگان بدمینتون زنان المپیک رتبه‌های اول تا ۳۷ جهان را در اختیار دارند، درحالی‌که او در جایگاه ۱۱۰۰ دنیاست. با این حال به رؤیایش که بازی مقابل نخبگان دنیا است، رسیده است.
یاوری‌وفا دربارۀ المپیک می‌گوید: «باورم نمی‌شود. همیشه در آرزویش بودم. می‌خواهم باعث افتخار همۀ طرفداران بدمینتون و پناهندگان باشم.»
فدراسیون بدمینتون ایران رابطۀ مطلوبی با قهرمانان زن ندارد و درگیری‌های متعددی با قهرمانان این رشته داشته است.
نسیم صفایی، قهرمان ایران و رتبۀ ۳۲۷ دنیا، پارسال به خبرگزاری دولت ایران گفته بود «فدراسیون بدمینتون هیچ حمایتی از ما نمی‌کند. اعزام نمی‌کنند و می‌گویند بودجه نداریم. باید دنبال حامی مالی باشتم یا با هزینۀ شخصی به مسابقات بروم».
یگانه کرمانی هم که ردۀ ۳۰۷ جهان را در اختیار دارد، تصمیمات فدراسیون را «تلافی‌جویانه» نامیده و می‌گوید «به باورفدراسیون، هنگام دفاع از سهمیه‌ام برای اعزام به هانگژو، پایم را از گلیمم درازتر کرده‌ام».
محمدرضا پوریا، رئیس فدراسیون بدمینتون ایران، حتی از سفر با هزینۀ شخصی یگانه کرمانی به قهرمانی آسیا هم مخالفت کرد؛ درحالی‌که یک دختر ایرانی دیگر، بی‌دغدغه و با حمایت مالی آی‌آوسی، آمادۀ بازی در المپیک می‌شود.
