آخرین شهبانوی ایران، فرح دیبا در توصیف آن روز می‌گوید: «هر بار که صبح ۲۶ دی ماه ۱۳۵۷ را به یاد می‌آورم اندوهی عمیق و بی‌پایان قلبم را می‌فشارد. آن روز تهران در سکوتی دلهره‌آور فرو رفته بود. گویی پایتخت ما که از چند ماه پیش در خون و آتش به سر می‌برد، ناگهان نفس در سینه حبس کرده بود».
۲۶ دی ماه واقعاً چگونه روزی بود؟ اهمیت آن در تاریخ معاصر ما تا چه حد است؟ آیا اگر همین یک روز، آنگونه که روی داد، رخ نمی‌داد، وقایع پس از آن نیز به همین راهی که رفت، می‌رفت؟
چه عواملی شاه را به نقطه‌ای رساند که غلامحسین صالحیار سردبیر وقتِ روزنامه «اطلاعات»، آن تیتر معروف را بزند که «شاه رفت»؟
امیر طاهری روزنامه‌نگار و آخرین سردبیر روزنامه «کیهان» تا پیروزی انقلاب ۵۷، در چهلمین سالگرد آن روز، درباره همین پرسش‌ها با رادیوفردا گفت‌وگو کرده است.
