شهیار قنبری را این بار با موسیقی تازه‌اش یافتم. واگویه‌هایی از تنهایی و عشق که در بستری تاریخی جان می‌گیرد و سینما می‌شود. سینمایی که خود ماست، در هجای زیستن بین دو اختناق؛ اختناقی که به اندیشه شاعر سرد بود و اختناقی که گرم است و خشن. تاریخ در فیلم‌واره شهیار قنبری در برابر چشمان‌مان ورق می‌خورد. با شهیار قنبری هم‌قدم و هم‌نفس در «بهترین گفت‌وگو»؛ تعبیری که برآمدی است از یکی از ترانه‌های تازه او در آلبوم تازه‌اش.