می‌گوید نگران افول عیار فارسی است و به قهقرا رفتن زبان؛ مثالش واژه‌های رادیو و تلویزیون که در نظرش ناسره‌اند و معیوب. راه‌حل از نظرش این است که با «رادیان» و «تلویزان» جایگزین شوند تا گویش ما از گزند «آلودگی» و کلمات «مضر» در امان بماند.
این نخستین بار نیست که «فصل‌الخطاب» حکومت پرده از دغدغه‌هایش درباره زبان برمی‌کشد. این بار در عین حال، نوک تیز پیکان انتقادهایش را متوجه دستگاه‌های تحت امر خود از جمله صدا و سیما کرده است، که به‌زعم او در این زمینه کم‌کاری کرده‌اند.
دل‌نگرانی‌های آیت‌الله علی خامنه‌ای درباره ادبیات رایج، دست‌آویزی شد تا نگاهی داشته باشیم به زبان خود او، به ادبیات یک «رهبر»؛ رهبری که «احمق» و «نانجیب» و «بی‌حیا» و «ذلیل» و «بدبخت» و «سگ هار» و «نجس» و «فزرتی» و «خبیثه» و «ملعون» و «به درک» بخشی از واژگان معمولش در نطق‌های عصبانی است.
در این برنامه پیشنهادهای رهبر جمهوری اسلامی را بررسی می‌کنیم و نگاهش را به زبان. همچنین به این خواهیم پرداخت که عوامل تاثیرگذار بر انتخاب واژه‌ها در سخنرانی‌های مختلف او چیست. از چگونگی دسته‌بندی افراد، گروه‌ها و کشورهای مختلف در انتقادهایش نیز خواهیم گفت؛ این‌که چگونه دسته‌های مختلف را در سه سطح ناسزا، تحقیر و گله‌گذاری هدف می‌گیرد. از این هم می‌گوییم که انگشت اتهام را در زمینه آسیب‌شناسی زبان در ایران باید به کدام سو گرفت.
