توماس ادیسون، لئوناردو داوینچی، آلبرت انیشتن... این افراد علاوه بر این که همگی از مشهورترین نوابغ علم هستند، نقطه اشتراک دیگری هم دارند: بر اساس شیوه‌نامه جدید وزارت آموزش و پرورش برای استخدام معلمان، هیچ یک اجازه تدریس در مدارس ایران را نمی‌یافتند. چراکه هر یک دچار نوعی بیماری یا شرایطی بودند که می توانست جلوی استخدامشان را در مدارس ایران بگیرد.
آیا تدریس، شرایط ویژه‌ای را می‌طلبد که باید در کنار سطح دانش آموزگار در نظر گرفته شود، یا معیار اصلی، درجه علمی فرد است و سایر شرایط باید تا حد امکان تابعی از آن باشد؟
مصرف سیگار، قلیان و الکل، برخی بیماری‌ها و معلولیت‌ها نظیر ناباروری در زنان، کوتاهی قد، داشتن کمتر از بیست دندان، تومورهای بدخیم از هر نوع و در هر عضو که باشد ولو اینکه درمان شده باشد، نابینایی یک چشم، بیماری‌های پوست و مو از جمله سالک پوستی، اگزماهای وسیع مزمن، عفونت‌های قارچی عمیق و مزمن، کچلی قارچی غیرقابل درمان، موی زائد برای خانم‌ها، معایب در ستون فقرات خواه مادرزادی یا اکتسابی، شب‌ادراری، آسم، بونشیت، سنگ کلیه و داشتن لهجه غلیظ از جمله شرایطی هستند که بر اساس این شیوه نامه، جلوی استخدام در آموزش و پرورش را برای داوطلبان حرفه آموزگاری می گیرد.
هرچند اسفندیار چهاربند، رییس مرکز برنامه‌ریزی منابع انسانی و فناوری اطلاعات وزارت آموزش و پرورش به روزنامه اعتماد گفته است که این شیوه‌نامه از دو سال گذشته تدوین شده بوده و روز سه‌شنبه در جریان اصلاحات مربوط به شرایط استخدام به صورت کلی بازبینی شده است، اما نوع تغییراتی که در آن اعمال شده است، روشن نیست.
این جمعه در برنامه ساعت ششم از معلمان، معلولان، موافقان و مخالفان این طرح می‌شنویم و همچنین از سعید پیوندی، جامعه‌شناس و متخصص آموزش در همین باره می‌شنویم.
