ابعاد گسترده اعتراضات آبان‌ماه و سرکوب سهمگین آن، با بازگشت قطره‌چکانی اینترنت، هر روز بیش از پیش رخ‌نمایی می‌کند؛ سرکوبی که از آن می‌توان به عنوان یکی از خونین‌ترین برخوردهای حکومت با مردم معترض در -نه‌تنها سال‌ها- که دهه‌های گذشته یاد کرد.
این سرکوب، می‌تواند منجر به یکی از چند پیامدی شود که هر کدام سرنوشت «گفتمان اعتراض» و «تصرف خیابان» را - دست کم در کوتاه‌مدت - در مسیری کاملا متفاوت از یکدیگر رقم می‌زند: سکوت اجباری و تنگ‌تر شدن دامنه اقدامات اعتراضی، رادیکالیزه شدن اعتراض‌ها و خروج از روند مسالمت‌آمیز، ادامه اعتراضات به‌صورت مسالمت‌آمیز در ابعاد وسیع‌تر.
در این میان آنچه کمتر کسی درباره‌اش تردید دارد، خطی است که پررنگ‌تر از همیشه، با خشونتی عریان‌تر از قبل و در ابعاد ملّی میان حکومت و معترضان کشیده شد؛ آنچه شاید بتوان نقطه بی‌بازگشت دانستش.
تاثیر اعتراضات گسترده آبان‌ماه و سرکوب خونین آن بر گفتمان اعتراض چه خواهد بود؟ جنس و ماهیت اعتراضات اخیر را در قیاس با ۸۸ و ۹۶ باید چگونه توصیف کرد؟ آیا پس از سرکوب خونبار اخیر می‌توان انتظار دور دیگری از اعتراضات را داشت؟ فاز اعتراضات بعدی چه می‌تواند باشد و در صورت وقوع به چه سمت و سویی خواهد رفت؟ در این برنامه به این پرسش‌ها پرداخته‌ایم.
