پژوهشگران دانشگاه‌های تورنتو و بریتیش کلمبیا در کانادا، در یک پژوهش جدید موفق شده‌اند پس از سال‌ها پرده از گوشه‌ای از اسرار رشته‌های طناب‌مانند مغناطیسی بردارند که ۵۰ سال پیش در نقشه کیهان کشف شد.
این تحقیقات جدید نشان می‌دهد که همه ما، کره زمین ما و همچنین منظومه خورشیدی ما در داخل یک تونل عظیم کیهانی قرار دارد.
این دانشمندان توضیح می‌دهند که اگر عینکی با قابلیت دید امواج رادیویی به چشم بزنیم خود را به‌صورت احاطه‌شده در میان چلچراغی از پرتوهای مغناطیسی می‌یابیم، اما اگر می‌توانستیم با همین عینک از دوردست‌ها به کره زمین بنگریم، می‌دیدیم که کره ما در میان یک دالان روشنی از این پرتوها در حرکت است.
قرار داشتن ما در چنین دالانی از امواج رادیویی اولین بار است که کشف می‌شود و اعلام این کشف این هفته از سوی جنیفر وست و همکارانش از مؤسسه دانلاپ دانشگاه تورنتو در نشریه اخترفیزیک انجام شد.
اخترشناسان در دهه ۱۹۶۰، هنگامی که شناخت امواج مغناطیسی کیهان (پرتواخترشناسی) در حال پیشرفت بود، موفق به کشف دو ساختار ریسمان‌مانند در نقشه مغناطیسی جهان هستی شدند که یکی به نام «مهمیز قطبی شمال» و دیگری به نام «منطقه بادبزنی» نام‌گذاری شد.
اگرچه این دو ساختار مدت‌هاست که به عنوان درخشان‌ترین ساختارهای گازی پرتوافشان در آسمان شناخته می‌شوند، اما با وجود گذشت نیم قرن از زمان کشف‌شان، بررسی هویت دقیق آنها مایه سردرگمی در میان جامعه علمی بوده است.
در نقشه کیهان که در زیر دیده می‌شود مهمیز قطبی شمال (North Polar Spur) و منطقه بادبزنی (Fan Region) قابل رؤیت‌اند:
جنیفر وست می‌گوید که ۱۵ سال گذشته را به اندیشیدن در مورد این ساختارها گذرانده و اکنون او و تیمش با ایجاد مدل‌های رایانه‌ای پیشرفته به این نتیجه رسیده‌اند که این دو ساختار از هم جدا نیستند بلکه بخشی از یک پدیده دالان‌مانند کیهانی‌اند.
خانم وست توضیح می‌دهد که رسیدن به این نتیجه زمانی میسر شد که او در دیدگاهش دربارهٔ کهکشان به معنای واقعی کلمه بازنگری کرد.
در حالی که اکثر پژوهشگران، به نقشه‌های کهکشان راه شیری به صورت قطب شمال در بالا، و مرکز کهکشان در وسط نگاه می‌کنند، جنیفر وست با ترسیم مجدد این نقشه از منظری متفاوت و با نقطه مرکزی متفاوت، شاهد ارتباط بین دو ساختار رادیویی شد. تیم او همچنین کشف کرده است که این ساختار حدود ۱۰۰۰ سال نوری طول دارد.
میدان مغناطیسی پیرامون زمین پدیده‌ای است که از ما در برابر پرتوهای آسیب‌رسان کیهانی محاظت می‌کند و گروه پژوهشگران دانشگاه تورنتو توضیح می‌دهند که ما هنوز به طور کامل منشأ و تکامل میدان‌های مغناطیسی منظم در کهکشان‌ها و نحوه حفظ این میدان‌ها را درک نکرده‌ایم.
اکنون برای دانشمندان، گام بعدی، درک بهتر نحوه اتصال میدان مغناطیسی محلی ما به میدان مغناطیسی کهکشانی در مقیاس بزرگتر و دیگر ساختارهای رشته‌ای و حبابی رادیویی است که تلسکوپ‌های رادیویی آنها را نشان می‌دهند.
جنیفر وست می‌گوید «امیدوارم این گامی در جهت درک میدان مغناطیسی کل کهکشان ما و جهان باشد.»
