روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز چهارشنبه ۱۳ شهریور در مقالهای تحقیقی، از جمله بر اساس گفتوگو با دهها تن از مقامهای کنونی و پیشین در آمریکا، اروپا و اسرائیل، نوشت که حمله اسرائیل به سایتهای اتمی ایران در سال ۲۰۱۲ بسیار نزدیک بود؛ در همین حال نخستوزیر اسرائیل، خود درستی این گزارش را تأیید کردهاست.
تحقیق نیویورک تایمز همچنین دربرگیرنده جزئیات نگرانی آمریکا از اقدامات احتمالی نظامی هماهنگنشده اسرائیل در طول چند سال و رصد این اقدامات از سوی آمریکا است.
بنیامین نتانیاهو، نخستوزیر اسرائیل، که در سال ۲۰۱۲ نیز در این مقام و «در آستانه حمله به ایران بود»، از سوی نیویورک تایمز مورد مصاحبه قرار گرفته و درستی نیت خود در آن زمان برای حمله به ایران را تأیید کرده و گفته است: «اگر حمایت اکثریت لازم را در میان مقامات اسرائیلی بدست میآوردم، با قاطعیت این کار را میکردم؛ این یک بلوف نبود».
نیویورک تایمز مصاحبه با نتانیاهو را در روزهای گذشته انجام دادهاست. او در این مصاحبه در مورد نیت دونالد ترامپ برای دیدار و گفتوگو با مقامهای جمهوری اسلامی ایران اظهار نظر کردهاست.
نتانیاهو به نیویورک تایمز گفت، این احتمال هنوز مطرح است که آقای ترامپ با مقامات ایران دیدار کند.
نگرانی آمریکا و شبیهسازی فردو در بیابانهای نیومکزیکو
اسرائیل در سالهای گذشته بارها ایران را تهدید کرد که به تأسیسات اتمی این کشور حمله خواهد کرد. ایران هم در مقابل میگفت اگر اسرائیل به ایران حمله کند، تأسیسات اتمی و کارخانههای اسلحهسازی اسرائیل را هدف قرار میدهد.
دولت باراک اوباما برای آنکه نتانیاهو را از حمله به ایران بازدارد، اهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل، را دعوت کرد و همتای آمریکایی او، لئون پانتا، با نشان دادن فیلمهای محرمانه تخریب تأسیسات شبیهسازی شدهٔ فردو به او، تأکید کرد که آمریکا در صورت نیاز خود اقدام لازم را خواهد کرد و توان آن را نیز دارد.
به نوشته نیویورک تایمز، پاسخ اهود باراک در آن دیدار، تحسین آمریکا بود.
به نوشته این روزنامه آمریکایی، باراک اوباما در سال ۲۰۰۹ در دستوری محرمانه به ارتش و صنایع تولید سلاحهای پیشرفته آمریکا، خواهان آماده کردن گزینه نظامی برای انهدام سایتهای اتمی ایران شده بود؛ تا پیش از آن، آمریکا چنین توانی نداشت.
بمبهای فوق سنگین سنگرشکن موسوم به (اماُپی، نفوذگر مهمات انبوه) بعد از این دستور اوباما ساخته شد؛ هر بمب ۱۳ تن وزن دارد که با افتادن در محلی، به صورت تدریجی و پلکانی، لایههای زیرزمین را میشکافد و با قدرت تخریبی پیش میرود؛ متناسب با اماکن زیرزمینی تأسیسات هستهای محرمانه.
به نوشته نیویورک تایمز، برای آزمایش واقعی این بمب، تشکیلاتی در ابعاد واقعی تأسیسات هستهای فردوی ایران در نزدیکی نیومکزیکو ساخته شد؛ بمبها بروی آن انداخته شد؛ نتیجه ویرانی کامل بود.
رصد مداوم تحرکات اسرائیل از سوی آمریکا
بر اساس تحقیق نیویورک تایمز که رسانههای متعدد اسرائیلی مانند جروزالم پست و وای.نت نیز چهارشنبه آن را بازتاب دادند، آمریکا در نگرانی از حمله پیشدستانه اسرائیل به ایران، سالها تکاپوهای جاسوسی اسرائیل از ایران را رصد میکرد و از جمله ماهوارههای آمریکایی پی بردند که اسرائیل از پایگاههای محرمانه در جمهوری آذربایجان، پهپادهای جاسوس و عکسبردار خود از ایران را به پرواز درمیآورد.
روزنامه ساندی تایمز بریتانیا پیش از این از قول یک منبع نظامی اسرائیلی خبر داده بود که اسرائیل با بهرهگیری از رادار باند ایکس و پهپادهای مستقر در جمهوری آذربایجان بر آن است که موشکهای بالیستیک ایران را در لحظه آماده شدن برای پرتاب هدف قرار دهد و بدین وسیله حمله موشکی این کشور را در نطفه خفه کند.
گزارش تازه نیویورک تایمز تأکید کرده که نگرانی آمریکا از حمله اسرائیل به ایران و پاییدن اسرائیل، تنها مربوط به زمان باراک اوباما نبود؛ جرج بوش نیز در آخرین سفر خود در مقام ریاست جمهوری به اسرائیل در سال ۲۰۰۸، در جریان دیدار با اهود اولمرت نخستوزیر وقت و اهود باراک وزیر دفاع وقت، زمانی که اهود باراک حرفهای خود را در مورد ایران تمام کرد، در حالی که انگشت خود را به سوی اهود باراک گرفته بود، رو به اولمرت کرده و گفت این مرد عمق وجود مرا میترساند.
اهود باراک این روزها در مصاحبه با نیویورک تایمز گفتهاست: حرفهای آقای بوش در آن دیدار چندان مرتبط نبود چون در آن سال ما هنوز برنامه حقیقی برای حمله به ایران نداشتیم.
دلیل انتشار گزارشهای پی درپی افشاگرانه در مورد جزئیات محرمانه تلاشهای آمریکا و اسرائیل در دو دهه گذشته برای حمله ویروسی یا حملات واقعی به تأسیسات اتمی ایران با هدف بازداشتن تهران از رسیدن به توان هستهای، در این مرحله زمانی خاص معلوم نیست.
یک روز پیش از گزارش نیویورکتایمز، رسانه یاهونیوز فاش کرد که هلند نیز از سال ۲۰۰۴ در تلاشهای آمریکا و اسرائیل برای رخنه دادن ویروس استاکسنت در سایتهای اتمی ایران مشارکت فعالی داشت و حتی نقشی بسیار مهم ایفا کردهاست.