صد روز از شلیک پدافند سپاه به پرواز ۷۵۲ می‌گذرد؛ صد روزی که با انکار آغاز شد، با پنهان‌کاری ادامه یافت و حالا در این مرحله به تلاش‌های محرمانه دیپلماتیک جمهوری اسلامی برای فیصله یافتن پرونده رسیده است.
این صد روز دربرگیرنده پرده‌های مختلفی بوده است: اصرار اولیه بر نقص فنی، تکذیب، تهدید رسانه‌ها، روایات متناقض از نحوه سرنگونی، انداختن بولدوزر بر بقایای هواپیما، عدم پاسخگویی درباره مسببین و مسئولین، خودداری از تحویل جعبه سیاه... و در پرده آخر به گفته منابع رادیو فردا، تلاش برای دستیابی به نوعی تفاهم با اوکراین که بر مبنای آن کییف از پیگیری حقوقی و جنایی این سانحه دست بردارد.
منابع رادیو فردا در گزارش اختصاصی اخیر به ما گفته‌اند یک یادداشت تفاهم پیشنهادی از تهران به کییف رفته که خواهان پذیرش «خطای انسانی» به‌عنوان علت سرنگونی است و خبری از تحویل جعبه سیاه هم نیست.
بنا بر پیش‌نویس تهیه‌شده در تهران، کارشناسان جهانی تنها در صورتی می‌توانند در بررسی جعبه سیاه سهیم شوند، که جمهوری اسلامی تشخیص دهد حضورشان لازم است. هرچند، به‌دنبال انتشار این گزارش اختصاصی توسط رادیو فردا، وزیر خارجه اوکراین در مصاحبه با ما گفت موضع کشورش هیچ تغییری نکرده و خواهان اجرای عدالت به‌طور کامل در قبال قربانیان و بازماندگان است.
مگر در آن جعبه سیاه می‌تواند سناریویی سیاه‌تر و تلخ‌تر از شلیک «تصادفی» به یک هواپیمای مسافربری با دو موشک پی در پی ثبت شده باشد؟ این بخش را حکومت پذیرفته است. حالا که پذیرفته، علت پافشاری بر خارج نشدن جعبه سیاه پرواز شماره ۷۵۲ چه می‌تواند باشد؟ آیا استراتژی سکوت و ابهام حکومت می‌تواند ماجرای سرنگونی هواپیما را با ۱۷۶ قربانی، مشمول مرور زمان کند؟
