سازمان ملل متحد در گزارش تازه‌ای می‌گوید شمار شهروندان کره شمالی که به غذا و کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز پیدا کرده‌اند با رشد ۶۰۰ هزار نفری به حدود ۱۱ میلیون نفر رسیده است.
کشت و برداشت در کره شمالی به کم‌ترین میزان در یک دهه گذشته رسیده است، فجایع و سوانح طبیعی، کمبود زمین قابل کشت و روش‌های نامطلوب کشاورزی، بر شمار نیازمندان به کمک‌های انسان‌دوستانه در کشور منزوی کره شمالی افزوده است.
کره شمالی در عین حال به‌دلیل آزمایش‌های نظامی و هسته‌ای خود، با تحریم‌های گسترده بین‌المللی نیز روبه‌رو است.
با این حال آن طور که تاپان میشرا، نماینده و هماهنگ‌کننده سازمان ملل در کره شمالی، می‌گوید برداشت محصول در سال گذشته تنها ۴.۹ میلیون تن بود، که بنا بر برآوردها ۵۰۰ هزار تن کاهش یافته است.
آقای میشرا می‌گوید این مقدار برداشت «کم‌ترین میزان در یک دهه گذشته است» و نتیجه آن «کمبود قابل توجه مواد خوراکی‌ست».
برآورد تازه حاکی‌ست شمار مردمی که به کمک‌های انسان‌دوستانه نیاز دارند ۶۰۰ هزار نفر افزایش پیدا کرده و با نزدیک شدن به ۱۱ میلیون نفر از جمعیت ۲۵ میلیون نفری کره شمالی، ۴۳ درصد از شهروندان را شامل می‌شود. این شهروندان با خطر سوءتغذیه و بیماری روبه‌رو هستند.
اما این تمام ماجرا نیست؛ به گفته سازمان ملل در حالی‌که شمار نیازمندان به غذا و کمک‌ها افزایش یافته، این نهاد باید از شمار شهروندانی که تحت پوشش قرار داده می‌کاست. چراکه مجبور است اولویت را به آن دسته از مردم بدهد که بیشترین نیازها را دارند و دریافتی‌های سازمان ملل کاهش یافته است.
تاپان میشرا در عین حال می‌گوید تنها ۲۴ درصد از آن رقمی که سازمان ملل برای کره شمالی نیاز داشت حاصل شده و برنامه‌های کمک‌رسانی به این کشور «یکی از کوچک‌ترین برنامه‌ها از نظر میزان کمک‌های نقدی دریافتی، در سراسر جهان است».
دفتر سازمان ملل در کره شمالی در گزارشی که سال پیش در وب‌سایت خود منتشر کرده، گفته بود به ۱۱۱ میلیون دلار کمک نقدی فوری نیاز دارد و حال به نظر می‌رسد بخش کوچکی از این نیازها تامین شده‌است.
در بیانیه منتشرشده‌ی روز ۱۴ اسفند ماه در «رلیف وب» گفته شده به ۱۲۰ میلیون دلار کمک فوری نیاز است.
تاپان میشرا گفته «من از همه نیکوکاران درخواست می‌کنم، فرای دلمشغولی‌های سیاسی و امنیتی، اجازه ندهند این تفکرات مانع از کمک‌های نجات‌بخش به کودکان، زنان و مردانی شود که به بیشترین یاری نیاز دارند. ما نمی‌توانیم آن‌ها را تنها رها کنیم».
