دونالد ترامپ پس از پیروزی در انتخابات ریاست‌جمهوری، در هفته‌های آینده روند انتخاب کابینه و گزینش دیگر مقامات بلندپایه دولت خود را آغاز خواهد کرد.
خبرگزاری رویترز به برخی از افراد کلیدی که احتمالاً عهده‌دار مسئولیت‌های مهمی مانند دفاع، اطلاعات، دیپلماسی، تجارت، مهاجرت و سیاست‌گذاری اقتصادی خواهند شد، اشاره کرده که متن گزارش این خبرگزاری را در زیر می‌خوانیم.
برخی از این افراد برای چندین پست در نظر گرفته شده‌اند.
جیمی دیمون، گزینه احتمالی برای وزارت خزانه‌داری
مدیر عامل شرکت «جی‌پی مورگان»، جیمی دیمون به‌عنوان یکی از گزینه‌های قوی برای وزارت خزانه‌داری در نظر گرفته شده است، هرچند که مشخص نیست آیا او واقعاً این سمت را خواهد پذیرفت یا خیر. دیمون مخالف آن چیزی است که به‌عنوان مقررات بیش از حد و غیرضروریِ اعمال‌شده توسط فدرال رزرو، کمیسیون بورس و اوراق بهادار و دیگر نهادها می‌بیند. در صورتی که او به دولت بپیوندد، احتمالاً به دنبال کاهش گسترده این مقررات خواهد بود. روزنامه نیویورک تایمز در ماه اکتبر گزارش داد که دیمون به‌طور خصوصی از هریس برای ریاست‌جمهوری حمایت کرده و اقدامات ترامپ در ارتباط با حمله ۶ ژانویه را نزدیک به شرایطی می‌داند که وی را برای منصب عمومی فاقد صلاحیت می‌کند.
اسکات بسنت، گزینه احتمالی برای وزارت خزانه‌داری
اسکات بسنت، مشاور اقتصادی کلیدی ترامپ، به عنوان یک نامزد برتر برای وزارت خزانه‌داری دیده می‌شود. او که مدت‌ها در بازارهای مالی فعالیت داشته و چند سال در دانشگاه ییل تدریس کرده است، رابطه خوبی با رئیس‌جمهور منتخب دارد. بسنت مدت‌ها طرفدار سیاست‌های عدم مداخله بود که در حزب جمهوری‌خواه پیش از ترامپ محبوبیت داشت، اما از استفاده ترامپ از تعرفه‌ها به‌عنوان ابزار مذاکره نیز تمجید کرده است. او از فلسفه اقتصادی رئیس‌جمهور منتخب که شامل تردید به مقررات و تجارت بین‌المللی است، حمایت می‌کند.
جان پاولسون، گزینه احتمالی برای وزارت خزانه‌داری
جان پاولسون، مدیر صندوق‌های پوشش ریسک و اهداکننده اصلی برای کارزار ترامپ، یکی دیگر از نامزدهای اصلی برای وزارت خزانه‌داری است. این سرمایه‌دار کهنه‌کار به دوستان خود گفته است که به این شغل علاقه‌مند است. پاولسون که مدافع کاهش مالیات و مقررات‌زدایی است، کارنامه‌اش به‌طور کلی با دیگر اعضای تیم اقتصادی ترامپ همخوانی دارد. او به‌طور علنی از تعرفه‌های هدفمند به‌عنوان ابزاری برای تضمین امنیت ملی ایالات متحده و مقابله با رویه‌های تجاری ناعادلانه در خارج حمایت کرده است. یک مهمانی بزرگ جمع‌آوری کمک مالی که توسط پاولسون در ماه آوریل برگزار شد، بیش از ۵۰ میلیون دلار برای رئیس‌جمهور سابق جذب کرد.
لری کادلو، گزینه احتمالی برای وزارت خزانه‌داری
لری کادلو، چهره شناخته‌شده فاکس نیوز و مدیر پیشین شورای اقتصادی ملی در اکثر دوره اول ترامپ، بخت کمتری برای تصدی سمت وزارت خزانه‌داری دارد، اما احتمال دارد اگر علاقه داشته باشد، در یکی از پست‌های اقتصادی جای بگیرد. در حالی که او به‌طور خصوصی نسبت به تعرفه‌های گسترده شک دارد، سیاست‌هایی که کادلو از آن‌ها حمایت می‌کند، در ظاهر تفاوت چندانی با سیاست‌های رئیس‌جمهور منتخب ندارد.
رابرت لایتیزر، گزینه احتمالی برای وزارت خزانه‌داری
لایتیزر، یکی از وفاداران به ترامپ که تقریباً تمام دوره ریاست‌جمهوری او به عنوان نماینده تجاری آمریکا خدمت کرد، به احتمال زیاد دوباره دعوت خواهد شد. هرچند بسنت و پاولسون احتمال بیشتری برای تصدی وزارت خزانه‌داری دارند، لایتیزر نیز بخت کمی برای این پست دارد و ممکن است در صورت تمایل، نقش سابق خود را دوباره ایفا کند. مانند ترامپ، لایتیزر نیز در تجارت تردید داشته و به اِعمال تعرفه‌های بیشتر اعتقاد قوی دارد. او یکی از چهره‌های اصلی در جنگ تجاری ترامپ با چین و مذاکرات مجدد توافق تجارت آزاد آمریکای شمالی (نفتا) با مکزیک و کانادا در دوره اول ترامپ بود.
ریچارد گرنل، گزینه احتمالی برای مشاور امنیت ملی
گرنل یکی از نزدیک‌ترین مشاوران سیاست خارجی ترامپ است. او در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ به عنوان مدیر موقت اطلاعات ملی و سفیر آمریکا در آلمان خدمت کرد. زمانی که ترامپ در ماه سپتامبر با رئیس‌جمهور اوکراین، ولودیمیر زلنسکی، دیدار داشت، گرنل نیز در این جلسه خصوصی حضور داشت.
تعاملات خصوصی گرنل با رهبران خارجی و شخصیت جنجالی‌اش، او را به کانون چندین حاشیه و جنجال تبدیل کرده است، که این مسئله ممکن است روند تأیید او در سنا را دشوار کند. با این حال، او به عنوان گزینه اصلی برای مشاور امنیت ملی مطرح است، سمتی که نیازی به تأیید سنا ندارد، و احتمال رسیدن به پستی که تأیید سنا نیاز دارد نیز از بین نرفته است. از جمله سیاست‌هایی که او از آن حمایت کرده، ایجاد یک منطقه خودمختار در شرق اوکراین برای پایان دادن به جنگ است، موضعی که کی‌یف آن را ناپذیرفتنی می‌داند.
رابرت اوبراین، گزینه احتمالی برای وزارت خارجه
اوبراین، چهارمین و آخرین مشاور امنیت ملی ترامپ در دوره اول، ارتباط نزدیکی با ترامپ دارد و اغلب در مورد مسائل امنیت ملی با او گفت‌وگو می‌کند. او احتمالاً به عنوان گزینه‌ای برای وزارت خارجه یا سایر پست‌های عالی سیاست خارجی و امنیت ملی مطرح است. او از زمان خروج ترامپ از مقام ریاست‌جمهوری، ارتباطات نزدیکی با رهبران خارجی حفظ کرده و در ماه مه با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، در اسرائیل دیدار کرده است.
دیدگاه‌های او کمی تهاجمی‌تر از برخی دیگر از مشاوران ترامپ است. به‌عنوان مثال، او نسبت به بسیاری از هم‌حزبی‌های جمهوری‌خواه خود از کمک نظامی به اوکراین حمایت بیشتری کرده و طرفدار ممنوعیت اپلیکیشن تیک‌تاک در ایالات متحده است.
بیل هاگرتی، گزینه احتمالی برای وزارت خارجه
بیل هاگرتی، سناتور ایالت تنسی که در روند انتقال قدرت ترامپ در سال ۲۰۱۶ همکاری داشت، به‌عنوان یکی از گزینه‌های اصلی برای وزارت خارجه مطرح است. او روابط خوبی با تقریباً تمام جناح‌های حزب جمهوری‌خواه حفظ کرده و احتمالاً با سهولت از سوی سنا تأیید خواهد شد.
او در دوره اول ترامپ به‌عنوان سفیر ایالات متحده در ژاپن خدمت کرد و در آن زمان ترامپ از رابطه گرم خود با نخست‌وزیر وقت، شینزو آبه، سخن می‌گفت. سیاست‌های هاگرتی به‌طور کلی با سیاست‌های ترامپ همسو است. اوایل سال جاری، او به بسته کمک نظامی عمده به اوکراین رأی مخالف داد.
مارکو روبیو، گزینه احتمالی برای وزارت خارجه
مارکو روبیو، سناتور ایالات متحده از فلوریدا و کاندیدای ریاست جمهوری جمهوری‌خواهان در سال ۲۰۱۶، یکی دیگر از گزینه‌های اصلی برای وزارت خارجه است که سیاست‌هایش به ترامپ نزدیک است. مانند هاگرتی، او نیز یکی از نامزدهای احتمالی برای معاونت ریاست جمهوری ترامپ در سال ۲۰۲۴ بود.
روبیو مدت‌هاست که در امور خارجی مجلس سنا، به‌ویژه در رابطه با آمریکای لاتین فعال است و ارتباطات خوبی در سراسر حزب دارد.
مایک والتز، گزینه احتمالی برای وزارت دفاع
مایک والتز، یک نیروی ویژه سابق ارتش که هم‌اکنون عضو کنگره از فلوریدا است، به عنوان یکی از برجسته‌ترین منتقدان چین در مجلس نمایندگان شناخته شده است. او از حامیان لایحه‌هایی مرتبط با چین است که هدف آن‌ها کاهش وابستگی ایالات متحده به مواد معدنی حیاتی استخراج شده از چین است.
والتز با ترامپ در تماس است و به عنوان یکی از گزینه‌های جدی برای وزارت دفاع شناخته می‌شود.
مایک پمپئو، گزینه احتمالی برای وزارت دفاع
پمپئو، که در دوره اول ترامپ به‌عنوان مدیر سازمان سیا و وزیر خارجه خدمت کرد، یکی از گزینه‌های اصلی برای وزارت دفاع است، اما ممکن است در پست‌های مختلفی مرتبط با امنیت ملی، اطلاعاتی یا دیپلماسی قرار گیرد. او به بررسی احتمال رقابت در انتخابات مقدماتی جمهوری‌خواهان علیه ترامپ پرداخته بود، اما در نهایت تصمیم نگرفت. اکنون او پس از دوره‌ای از روابط نه‌چندان گرم، دوباره با رئیس‌جمهور منتخب رابطه دوستانه‌ای برقرار کرده است. او یکی از مدافعان سرسخت کمک به اوکراین در میان نزدیکان ترامپ است، که این موضع او را با بسیاری از مقامات ارشد احتمالی دولت ترامپ در تضاد قرار می‌دهد.
تام کاتن، گزینه احتمالی برای وزارت دفاع
تام کاتن، افسر ارتش و سناتور از آرکانزاس که از کالج و دانشکده حقوق هاروارد دانش‌آموخته شده است، مورد توجه اهداکنندگان مالی ترامپ است و یکی از گزینه‌های جدی برای وزارت دفاع به‌شمار می‌آید. مانند هاگرتی، او نیز در هفته‌های پایانی فرایند انتخاب معاون ریاست جمهوری به‌عنوان یک گزینه ناشناخته مطرح شد.
کاتن نماینده جناح مداخله‌جوی جمهوری‌خواه است و به‌طور مستمر از کمک نظامی به اوکراین حمایت کرده است.
کیت کلاگ، گزینه احتمالی برای پست‌های امنیت ملی
کیت کلاگ، یک ژنرال بازنشسته که به‌عنوان رئیس ستاد شورای امنیت ملی در دولت ترامپ خدمت کرد، در حلقه مشاوران ترامپ قرار دارد و یکی از گزینه‌های مطرح برای چندین پست مرتبط با امنیت ملی است، هرچند مشخص نیست که دقیقاً چه نقشی را بر عهده خواهد گرفت. او در زمان کارزار انتخاباتی، برنامه‌ای به ترامپ ارائه کرد که شامل پایان دادن به جنگ در اوکراین بود و راهکارهایی مانند اجبار دو طرف به مذاکرات و جلوگیری از عضویت اوکراین در ناتو برای آینده‌ای نزدیک را پیشنهاد می‌داد.
تام هومن، گزینه احتمالی برای وزارت امنیت داخلی
تام هومن، که به‌عنوان مدیر موقت سازمان اجرای مهاجرت و گمرک برای یک‌سال و نیم در دوره اول ترامپ خدمت کرد، یکی از گزینه‌های مطرح برای وزارت امنیت داخلی است. ترامپ در کارزار انتخاباتی خود بر برخورد با مهاجرت غیرقانونی تأکید داشته و وعده اخراج‌های گسترده مهاجران غیرقانونی را داده است.
ترامپ اغلب در طول کارزار از هومن تمجید کرده و هومن نیز به‌طور مرتب در کارزار انتخاباتی برای جلب حمایت عمومی حضور داشته است. در دوره اول ترامپ، هومن از مدافعان اصلی سیاست جنجالی جداسازی کودکان بود، سیاستی که در آن کودکان مهاجرانی که به‌طور غیرقانونی وارد کشور شده بودند از والدین خود جدا می‌شدند.
چد وولف، گزینه احتمالی برای وزارت امنیت داخلی
چد وولف که در دوره اول ترامپ حدود ۱۴ ماه به عنوان وزیر موقت امنیت داخلی خدمت کرد، ممکن است دوباره برای ریاست وزارت امنیت داخلی انتخاب شود. وولف سیاست‌های سخت‌گیرانه مهاجرتی ترامپ را با وفاداری اجرا کرد و نیروهای فدرال را برای کنترل اعتراضات پس از قتل جورج فلوید، مرد سیاه‌پوست، توسط یک پلیس سفیدپوست به پورتلند، اورگان، اعزام کرد. با این حال، ممکن است برخی موانع در مسیر او باشد. او در ۱۱ ژانویه ۲۰۲۱، تنها چند روز پس از حمله ۶ ژانویه به ساختمان کنگره آمریکا استعفا داد. ترامپ دربارهٔ بازگرداندن کسانی که در روزهای پایانی دوره ریاست‌جمهوری او استعفا دادند، تردیدهایی دارد. با این حال، وولف هنگام استعفا به مناقشات قانونی پیرامون انتصاب خود به عنوان وزیر امنیت داخلی - نه حمله به کنگره - اشاره کرد. چندین قاضی حکم دادند که انتصاب او توسط ترامپ، که سنا را دور زد، غیرقانونی بوده است.
مارک گرین، گزینه احتمالی برای وزارت امنیت داخلی
مارک گرین، جراح سابق ستاد پروازی ارتش و رئیس فعلی کمیته امنیت داخلی مجلس نمایندگان، از سوی برخی از متحدان ترامپ در واشینگتن به‌عنوان گزینه‌ای برای ریاست وزارت امنیت داخلی مطرح شده است. حامیان او او را وفادار به ترامپ و سخت‌گیر در زمینه مهاجرت توصیف می‌کنند و می‌گویند که او تجربه قانون‌گذاری قابل‌توجهی دارد. گرین در دوره اول ترامپ برای سمت وزیر ارتش معرفی شد، اما پس از افزایش توجه‌ها به اظهاراتی که به‌طور گسترده به‌عنوان تراجنسی‌هراسی و اسلام‌هراسی تلقی می‌شد، نامزدی خود را پس گرفت.
جان رتکلیف، گزینه احتمالی برای دادستان کل
جان رتکلیف، نماینده سابق کنگره و دادستانی که در سال آخر دوره ترامپ به‌عنوان مدیر اطلاعات ملی خدمت کرد، به‌عنوان گزینه احتمالی دادستان کل مطرح است، هرچند ممکن است برای یک پست دیگر در زمینه امنیت ملی یا اطلاعات انتخاب شود. متحدان رئیس‌جمهور منتخب رتکلیف را به‌عنوان وفاداری جدی به ترامپ می‌شناسند که احتمالاً می‌تواند تأییدیه سنا را به دست آورد. با این حال، در دوران تصدی مدیریت اطلاعات ملی، راتکلیف اغلب ارزیابی‌های کارکنان کارآزموده را رد می‌کرد و از سوی دموکرات‌ها به سیاسی کردن این سمت متهم شد.
مایک لی، گزینه احتمالی برای دادستان کل
مایک لی، سناتور از ایالت یوتا، به‌عنوان یکی دیگر از گزینه‌های اصلی برای دادستان کل مطرح است. هرچند این دادستان سابق در انتخابات ۲۰۱۶ به ترامپ رأی نداد، اما بعدها به متحد بی‌چون و چرای او تبدیل شد و به یکی از چهره‌های فکری مهم در میان هواداران ترامپ بدل شد. لی از چهره‌های کلیدی تلاش‌های ترامپ و متحدانش برای لغو شکست او در انتخابات ۲۰۲۰ در برابر جو بایدن دموکرات بود و نظریه‌های توطئهٔ بی‌مدرکی دربارهٔ حمله ۶ ژانویه به کنگره منتشر کرد.
سوزی وایلز، گزینه احتمالی برای رئیس کارکنان کاخ سفید
سوزی وایلز، یکی از مدیران کارزار انتخاباتی ترامپ، به‌عنوان محتمل‌ترین گزینه برای رئیس کارکنان کاخ سفید ترامپ شناخته می‌شود. هرچند دیدگاه‌های سیاسی دقیق او تا حدودی نامشخص است، به او اعتبار مدیریت یک کارزار موفق و کارآمد داده می‌شود. حامیان او امیدوارند که بتواند نظم و انضباطی را که در دوره اول ترامپ که چندین رئیس کارکنان تغییر کردند، به کاخ سفید بیاورد.
بروک رولینز، گزینه احتمالی برای رئیس کارکنان کاخ سفید
بروک رولینز، مدیر موقت شورای سیاست داخلی ترامپ، یکی دیگر از گزینه‌های ریاست کارکنان کاخ سفید است. ترامپ رابطه شخصی نزدیکی با رولینز دارد و اغلب در محافل خصوصی از او تمجید می‌کند. او به‌طور کلی به‌عنوان یکی از مشاوران میانه‌روی ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری‌اش شناخته می‌شد. از جمله سیاست‌هایی که در دوره اول ترامپ از آن‌ها حمایت کرد، اصلاحات حوزه دادگستری بود که مجازات‌های زندان را برای برخی از جرایم نسبتاً خفیف کاهش می‌داد.
کاش پاتل، گزینه احتمالی برای پست‌های امنیت ملی
کاش پاتل، یک کارمند سابق مجلس نمایندگان جمهوری‌خواه که در دوره اول ترامپ در سمت‌های مختلف در جامعه اطلاعاتی و دفاعی خدمت کرد، به‌طور مکرر در کارزار انتخاباتی برای جلب حمایت از نامزد حاضر شده است. برخی از متحدان ترامپ تمایل دارند که پاتل را که به‌عنوان وفادارترین حامی ترامپ شناخته می‌شود، به‌عنوان مدیر سی‌آی‌ای منصوب کنند. هرچند، هر سمتی که نیاز به تأیید سنا داشته باشد ممکن است چالشی برای او باشد.
پاتل در طول دوران کاری خود همواره درگیر جنجال بوده است. در مصاحبه‌ای با استیو بنن، متحد ترامپ، در سال گذشته، قول داد که با سیاستمداران و روزنامه‌نگارانی که «دشمن» رئیس‌جمهور منتخب تلقی می‌شوند، برخورد کند. در دوره اول ترامپ، پاتل از سوی برخی از مقامات امنیت ملی باتجربه، به‌عنوان فردی «دمدمی‌مزاج» و بیش از حد مشتاق برای خشنود کردن رئیس‌جمهور تلقی می‌شد.
