دوسالانه (بینال) هنر ونیز که مهم‌ترین رویداد هنرهای تجسمی در جهان محسوب می‌شود، آخرین روزهای خود را طی می‌کند.
دوسالانه هنر ونیز امسال پنجاه و هشتمین دوره‌اش را جشن گرفت.
در دوسالانه امسال هشتاد و نه کشور جهان شرکت کردند. رالف رودولف، مدیر هیوارد گالری در لندن، امسال کوریتور این نمایشگاه بود.
نمایشگاه امسال زیر عنوان «باشد که در زمانه جذابی زندگی کنی» برپا شد؛ عنوانی کنایی که به اوضاع نامطلوب جهان امروز اشاره دارد.
به‌جز هنرمندانی که در بخش اصلی انتخاب می‌شوند، کشورهای مختلف غرفه‌هایی برای خود دارند.
ایران پس از مدتی طولانی در سال ۲۰۰۳، زمان ریاست علیرضا سمیع آذر بر معاونت هنرهای تجسمی و موزه هنرهای معاصر تهران، برای اولین بار پس از انقلاب در این دوسالانه شرکت کرد و پس از آن در غالب دوره‌ها صاحب غرقه بوده است.
غرفه امسال زیر عنوان «بودن و سرودن» برپا شد.
در غرفه امسال آثار سه هنرمند ایرانی عرضه شد: رضا لواسانی، سمیرا علیخانزاده و علی میرعظیمی.
رضا لواسانی در اثری به نام «زندگی» با مفهوم خاطره و گذشت زمان به خلق چیدمانی در ابعاد بزرگ دست زد.
لواسانی از خمیر کاغد برای مفهوم بازیافت استفاده کرده است.
سمیرا علیخانزاده سال هاست که با مضامین مشترکی به کار خود ادامه می دهد.
مفهوم هویت و زنان عمده مایه‌های مورد علاقه علیخانزاده هستند.
برپاکنندگان این غرفه تاکید دارند هنرمندان منتخب برخلاف انتظار با مایه‌های بومی کار نکرده‌اند و آثار مدرنی را به نمایش گذاشته‌اند (اثر پایین از علی میرعظیمی).
