هفتاد و هشتمین دوره جشنواره جهانی فیلم ونیز، قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان و یکی از سه ضلع مهم‌ترین آنها (در کنار کن و برلین)، روز چهارشنبه، دهم شهریور در جزیره لیدوی ونیز افتتاح شد.
جشنواره ونیز که سال گذشته پس از شروع کرونا، تنها جشنواره بزرگی بود که به شکل کامل برپا شد، امسال هم به رغم محدودیت‌های کرونایی با همه بخش‌های خود برگزار می‌شود.
در حالی که فیلم‌های جشنواره کن امسال در مجموع راضی‌کننده نبود، همه چشم‌ها به ونیز دوخته شده است؛ ونیزی که طی چند سال اخیر میزبان شماری از برترین فیلم‌های سال بوده و در واقع در انتخاب فیلم‌های بهتر، به نظر می‌رسد از کن پیشی گرفته است.
جشنواره امسال با فیلم «مادران مشابه» ساخته فیلمساز تحسین شده اسپانیایی، پدرو آلمودووار آغاز شد؛ فیلمی درباره دو مادری که شوهر ندارند و در حال زایمان هستند. این دو در اتاقی در بیمارستان با هم برخورد می‌کنند و این سرآغاز ماجراهایی است که در آن آلمودووار درباره مادری و رابطه حرف می زند. پنه‌لوپه کروز و میلنا اسمیت بازیگران اصلی این فیلم هستند.
جین کمپیون اولین برنده زن نخل طلای جشنواره کن، پس از سال‌ها با فیلمی تازه بازگشته و برای دریافت شیر طلای ونیز رقابت خواهد کرد: قدرت سگ. فیلم کنکاشی است درباره خشونت و عشق.
اسپنسر عنوان فیلم تازه‌ای است از پابلو لارین درباره دایانا، شاهدخت ولز. سازندگان فیلمی که از حالا به یکی از پر سروصداترین فیلم‌های جشنواره بدل شده، می‌گویند از منظری تخیلی به احوال دایانا نگریسته‌اند.
پل شریدر فیلمنامه‌نویس و فیلمساز کهنه‌کار هم با اثر تازه‌ای بازگشته است: شمارنده کارت (کسی که در بازی بلک‌جک در کازینو حساب کارت‌ها را به دقت دارد). فیلم ظاهراً دنیای قمار و کازینو را با فضاهای مورد علاقه شریدر آمیخته است.
آنا لیلی امیرپور، فیلمساز ایرانی-آمریکایی، با فیلم تازه‌ای به بخش مسابقه ونیز بازگشته است: مونالیزا و ماه خونین. فیلم داستان دختری را که از تیمارستان فرار کرده و قدرت‌های نامعمول و خطرناکی دارد، دنبال می‌کند. امیرپور در دو فیلم قبلی هم داستان‌های غریبی را توأم با خشونت فضا روایت کرده است؛ یکی درباره ایران و دیگری درباره آمریکا.
امیرپور که با فیلم قبلی به نام «دار و دسته بد» در سال ۲۰۱۶ در بخش مسابقه ونیز شرکت کرده بود، امسال با ۲۰ فیلمساز دیگر در این بخش برای دریافت شیر طلایی رقابت خواهد کرد.
اما شیرین نشاط هم با فیلم تازه‌اش به ونیز بازگشته است؛ نشاط که شیر نقره‌ای بهترین کارگردان ونیز را برای فیلم زنان بدون مردان در کارنامه دارد، با فیلم تازه‌ای به نام سرزمین رویاها بازگشته است؛ کنایه از آمریکا و بازتاب نگاه یک ایرانی مهاجر به سرزمین رویاها که با فضاهای خاص مورد علاقه او ترکیب شده و همین طور با عشق و علاقه به عکاسی. این فیلم در بخش تازه‌ای به نام افق‌های گسترش‌یافته به نمایش در می‌آید.
هفته منتقدان بین‌المللی ونیز که امسال برای سی و ششمین بار در کنار بخش اصلی ونیز برپا می‌شود، امسال در بخش مسابقه میزبان فیلمی است از ایران: زالاوا ساخته ارسلان امیری. این فیلم که اولین ساخته سازنده‌اش است داستان روستایی به نام زالاوا را در دهه پنجاه روایت می‌کند که مردم ده معتقدند روستا جن‌زده شده و رئیس پاسگاه یک جن‌گیر را به خاطر کلاهبرداری دستگیر می‌کند، اما همه چیز آن طور که او گمان می‌کند پیش نمی‌رود.
در بخش نمایش‌های ویژه، مستندی به نام «هاله لویا: لئونارد کوهن، یک سفر، یک آواز» درباره این آهنگساز و ترانه‌سرای افسانه‌ای نمایش خواهد داشت. همین طور مستندی درباره سرجیو کابوچی، وسترن-اسپاگتی ساز معروف ایتالیایی که در آن کوئنتین تارانتینو، راوی اصلی است و از عشق و علاقه خود به این فیلمساز حرف می زند.
جشنواره فیلم ونیز تا بیست و یکم شهریور ادامه خواهد داشت.
