اتحادیه اروپا اعلام کرد که اگر جمهوری اسلامی آخرین کارمند ایرانی سفارت بریتانیا را آزاد نکند، واکنش نشان خواهد داد.
لندن به نشست مقامهای بلند پایه امورخارجه اتحادیه اروپا پیشنهاد کرده است درصورتی که تهران کارمندان ایرانی بازداشت شده سفارت بریتانیا را آزاد نکند، ۲۷ کشور عضو، سفیران خود را از پایتخت جمهوری اسلامی فرا بخوانند.
مهران براتی تحلیلگر مسائل سیاسی در آلمان، در گفتوگو با رادیو فردا به بررسی موضع کشورهای عضو اتحادیه اروپا در برابر تهران پرداخته است.
رادیو فردا: آقای براتی، اهمیت هشدار اتحادیه اروپا به ایران در چیست؟
مهران براتی: البته هشداری که داده شده درباره رابطه با دستگیری کارمند ایرانی سفارت انگلیس، اشارهای است به نظر کلی که کشورهای اروپایی در مورد ایران دارند. این کشت و کشتاری که در ایران در رابطه با اعتراض جنبش مدنی ایران به تقلب در انتخابات انجام گرفته، وضع جدیدی را به وجود آورده که الان کشورهای اروپایی خیلی راحتتر میتوانند هم خواستار قطع موقت لااقل روابط دیپلماتیک بشوند، هم حکومت آقای احمدینژاد را به رسمیت نشناسند، سفیران جمهوری اسلامی را هم در کشورهای اروپایی به هیچ گردهمایی دیپلماتیک دعوت نکنند، تا ایران تصمیم خودش را بگیرد.
آیا چنین هشدارهایی تازگی دارد یا قبلاً هم در پیوند با مسائل هستهای چنین موضعی مطرح شده بود؟
صحبت سر این بود که اگر ایران در مورد مسئله هستهای به هیچیک از پیشنهادهایی که شورای امنیت و گروه ۱+۵ به ایران میکنند، عکسالعمل مثبتی نشان ندهد و اصلاً حاضر به تفاهم با ایران نباشد، قطع روابط دیپلماتیک یکی از نکاتی بود که به آن فکر کردند.
البته کشورهای اروپایی [پیش از این] در رابطه با قتلهایی که در رستوران میکونوس انجام گرفت، همه این کشورها سفیرانشان را برای حدود دو ماه فراخواندند. به هرصورت سعی بر این میشود که تحریمهایی بشود که نظام حکومتی مجبور به عکسالعمل شود. یکی از عکسالعملهایش همین میتواند باشد که زندانیان سیاسی را که الان دستگیر شدهاند، آزاد کند.
با توجه به اینکه هفته آینده قرار است کنفرانس جی ۸ در ایتالیا برگزار شود، فکر میکنید که واقعاً این هشدار به جایی برسد؟
سران کشورهای اروپایی همزمان با تهدیدات دیپلماتیک، میگویند که امیدواریم که ایران تصمیم درستی بگیرد که باعث رویارویی جامعه بینالمللی با این کشور نشود. معنای تصمیم درست این است که به هر صورت که اگر هم در نتیجه این انتخابات تغییری داده نمیشود، لااقل در آن قسمتی که مربوط به نگرانیهای جامعه غرب میشود، در امور کوچکترین خواستههای حقوق بشری که همین آزادی دستگیرشدگان است، ایران عکسالعملی از خودش نشان بدهد.
پارلمان اروپا در اینجا چه نقشی دارد؟
چهارشنبه آینده، پارلمان اروپا از اعضای کمیسیون اروپا، از نمایندگان جدیدی که انتخاب شدهاند، از وزیر خارجه ایران و از یکی دو نفر از نمایندگان مخالفان جمهوری اسلامی دعوت کرده در پارلمان که به مسائلی که بعد از این جنبش اعتراضی پیدا شده، دستگیریهایی که انجام گرفته، سرکوبی که انجام گرفته، و ادامه وضع سیاسی در ایران صحبت بشود. این صحبتها به کمیسیون اروپا منتقل خواهد شد.
کمیسیون اروپا در حقیقت در حکم دولت این ۲۷ کشور اروپایی است که مجبورند توصیههایی بکنند به شورای وزیران خارجه کشورهای اروپایی که این توصیه میتواند این باشد که با ایران فعلاً هیچگونه روابطی در هیچ سطح دیپلماتیک انجام نگیرد و در حقیقت دولت آقای احمدینژاد به رسمیت شناخته نشود.
اما احتمال دارد بعد از چند هفته با نمایندگان دولت یا با رئیس شورای امنیت ملی ایران سر مسائل اتمی و غیره صحبت بشود و این کار را انجام خواهند داد.
به نظر شما واکنش جمهوری اسلامی چگونه خواهد بود؟
الان ایران زیر فشار است و مجبور است نشان دهد که آیا اصلاًٌ میخواهد در صحنه سیاست جهانی نوعی حضور داشته باشد یا میخواهد همان راه کره شمالی را برود که حدس من این است که فعلاً تا مدتی دولت آقای احمدینژاد راه کره شمالی را طی خواهد کرد و به همین دلیل هم خواهد گفت آمریکا و انگلیس خواستهاند در ایران به اصطلاح انقلابی راه بیاندازند، انقلاب مخملی انجام دهند و برای دفاع از خودم مجبورم سلاح اتمی داشته باشم.
لندن به نشست مقامهای بلند پایه امورخارجه اتحادیه اروپا پیشنهاد کرده است درصورتی که تهران کارمندان ایرانی بازداشت شده سفارت بریتانیا را آزاد نکند، ۲۷ کشور عضو، سفیران خود را از پایتخت جمهوری اسلامی فرا بخوانند.
مهران براتی تحلیلگر مسائل سیاسی در آلمان، در گفتوگو با رادیو فردا به بررسی موضع کشورهای عضو اتحادیه اروپا در برابر تهران پرداخته است.
رادیو فردا: آقای براتی، اهمیت هشدار اتحادیه اروپا به ایران در چیست؟
مهران براتی: البته هشداری که داده شده درباره رابطه با دستگیری کارمند ایرانی سفارت انگلیس، اشارهای است به نظر کلی که کشورهای اروپایی در مورد ایران دارند. این کشت و کشتاری که در ایران در رابطه با اعتراض جنبش مدنی ایران به تقلب در انتخابات انجام گرفته، وضع جدیدی را به وجود آورده که الان کشورهای اروپایی خیلی راحتتر میتوانند هم خواستار قطع موقت لااقل روابط دیپلماتیک بشوند، هم حکومت آقای احمدینژاد را به رسمیت نشناسند، سفیران جمهوری اسلامی را هم در کشورهای اروپایی به هیچ گردهمایی دیپلماتیک دعوت نکنند، تا ایران تصمیم خودش را بگیرد.
آیا چنین هشدارهایی تازگی دارد یا قبلاً هم در پیوند با مسائل هستهای چنین موضعی مطرح شده بود؟
صحبت سر این بود که اگر ایران در مورد مسئله هستهای به هیچیک از پیشنهادهایی که شورای امنیت و گروه ۱+۵ به ایران میکنند، عکسالعمل مثبتی نشان ندهد و اصلاً حاضر به تفاهم با ایران نباشد، قطع روابط دیپلماتیک یکی از نکاتی بود که به آن فکر کردند.
البته کشورهای اروپایی [پیش از این] در رابطه با قتلهایی که در رستوران میکونوس انجام گرفت، همه این کشورها سفیرانشان را برای حدود دو ماه فراخواندند. به هرصورت سعی بر این میشود که تحریمهایی بشود که نظام حکومتی مجبور به عکسالعمل شود. یکی از عکسالعملهایش همین میتواند باشد که زندانیان سیاسی را که الان دستگیر شدهاند، آزاد کند.
با توجه به اینکه هفته آینده قرار است کنفرانس جی ۸ در ایتالیا برگزار شود، فکر میکنید که واقعاً این هشدار به جایی برسد؟
سران کشورهای اروپایی همزمان با تهدیدات دیپلماتیک، میگویند که امیدواریم که ایران تصمیم درستی بگیرد که باعث رویارویی جامعه بینالمللی با این کشور نشود. معنای تصمیم درست این است که به هر صورت که اگر هم در نتیجه این انتخابات تغییری داده نمیشود، لااقل در آن قسمتی که مربوط به نگرانیهای جامعه غرب میشود، در امور کوچکترین خواستههای حقوق بشری که همین آزادی دستگیرشدگان است، ایران عکسالعملی از خودش نشان بدهد.
پارلمان اروپا در اینجا چه نقشی دارد؟
چهارشنبه آینده، پارلمان اروپا از اعضای کمیسیون اروپا، از نمایندگان جدیدی که انتخاب شدهاند، از وزیر خارجه ایران و از یکی دو نفر از نمایندگان مخالفان جمهوری اسلامی دعوت کرده در پارلمان که به مسائلی که بعد از این جنبش اعتراضی پیدا شده، دستگیریهایی که انجام گرفته، سرکوبی که انجام گرفته، و ادامه وضع سیاسی در ایران صحبت بشود. این صحبتها به کمیسیون اروپا منتقل خواهد شد.
کمیسیون اروپا در حقیقت در حکم دولت این ۲۷ کشور اروپایی است که مجبورند توصیههایی بکنند به شورای وزیران خارجه کشورهای اروپایی که این توصیه میتواند این باشد که با ایران فعلاً هیچگونه روابطی در هیچ سطح دیپلماتیک انجام نگیرد و در حقیقت دولت آقای احمدینژاد به رسمیت شناخته نشود.
اما احتمال دارد بعد از چند هفته با نمایندگان دولت یا با رئیس شورای امنیت ملی ایران سر مسائل اتمی و غیره صحبت بشود و این کار را انجام خواهند داد.
به نظر شما واکنش جمهوری اسلامی چگونه خواهد بود؟
الان ایران زیر فشار است و مجبور است نشان دهد که آیا اصلاًٌ میخواهد در صحنه سیاست جهانی نوعی حضور داشته باشد یا میخواهد همان راه کره شمالی را برود که حدس من این است که فعلاً تا مدتی دولت آقای احمدینژاد راه کره شمالی را طی خواهد کرد و به همین دلیل هم خواهد گفت آمریکا و انگلیس خواستهاند در ایران به اصطلاح انقلابی راه بیاندازند، انقلاب مخملی انجام دهند و برای دفاع از خودم مجبورم سلاح اتمی داشته باشم.