شماری از دانشگاهیان و ایران‌شناسان برجسته در آستانه آغاز دور جدید مجمع عمومی سازمان ملل، در نامه‌ای سرگشاده، خواستار آزادی زندانیان دوتابعیتی در ایران شدند.
این نامه همزمان با روز سه‌شنبه، ۲۵ شهریور منتشر شده و نویسندگان آن از بازداشت طولانی‌مدت زندانیان دوتابعتی در ایران ابراز نگرانی کرده‌اند.
در این نامه به طور مشخص به سیامک نمازی، بازرگانی که پاییز سال جاری، پنج سال از حبس وی در ایران می‌گذرد، اشاره شده است.
سیامک نمازی پنج سال پیش در ایران به اتهام «همکاری با حکومت آمریکا» بازداشت شد و پدرش ۸۴ ساله‌اش، باقر نمازی، نیز که برای کمک به آزادی او به ایران رفته بود، یک سال بعد دستگیر شد.
بر اساس رای دادگاه انقلاب، پدر و پسر هر یک به ۱۰ سال زندان محکوم شدند و از سال گذشته، باقر نمازی به دلیل وخامت حال جسمی در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد، اما ممنوع‌الخروج است.
این نامه همچنین به وضعیت مراد طاهباز، تاجر و فعال محیط زیست ایرانی-آمریکایی، فریبا عادل‌خواه، پژوهشگر ایرانی-فرانسوی، نازنین زاغری-راتکلیف، کارمند بنیاد خیریه تامسون رویترز و شهروند ایرانی-بریتانیایی در ایران اشاره کرده است.
دانشگاهیان و ایران‌شناسان امضاکننده این نامه همچنین نوشته‌اند که این افراد همگی با اتهامات «اقدام علیه امنیت ملی» مواجه شده و در دادگاه‌های غیرعادلانه محکوم شده‌اند.
این نامه ضمن درخواست آزادی همه زندانیان دوتابعیتی «بی‌گناه» در ایران، خواستار پایان بی‌عدالتی در مورد آنها و خانواده‌هایشان شده و از دولت‌های متبوع درگیر در این پرونده‌ها نیز خواسته‌اند تمام تلاش خود را برای آزادی آنها به کار گیرند.
این نامه را دانشگاهیان و پژوهشگرانی چون یرواند آبراهامیان، نوآم چاسکی، مهرزاد بروجردی، هاله اسفندیاری و کاوه مدنی، محسن کدیور، ولی نصر، گری سیک، احمد صدری و بیژن خواجه‌پور امضا کرده‌اند.