جمهوری اسلامی و شیوه حکومت بر قبرستانها
Your browser doesn’t support HTML5
قبرستان به قبرستان، بر سر هر قبر بینام و نشانی مینشینند با این امیدواری که شاید فرزندشان زیر آن خاک خوابیده باشد. با بوتهای گل یا تکهای سنگ نشانی میگذارند و با تخریب هر نشان، نشان دیگری مینشانند. با شکستن هر سنگ قبر، سنگ دیگری میسازند تا جایی که خودِ سنگهای شکسته میشود «نام و نشان». این حکایت پدران و مادرانی است که فرزندانشان توسط جمهوری اسلامی اعدام و کشته شدهاند و حق سوگواری هم از آنان سلب شده است. چهل سال بعد از تخریب مقبره رضاشاه توسط صادق خلخالی که اولین حاکم شرع دادگاههای انقلاب در جمهوری اسلامی بود، تخریب و شکستن سنگ قبر مخالفان و منتقدان حکومت، هنرمندان، نویسندگان و روشنفکران و اقلیتهای دینی به رسمیت شناخته نشده در قانون اساسی ایران همچون شهروندان بهایی و یارسانی، به یک رویه تبدیل شده است. جنازهها را مصادره میکنند و محل دفنها را بینام و نشان. سنگ قبرها را میشکنند و خانوادهها را با ارعاب و تهدید از سوگواری محروم میکنند.