نزدیک به ۹۰۰ تن از دانشگاهیان ایران در نامه‌ای سرگشاده به رئیس دانشگاه تهران خواستار بازگشت رضا امیدی، استاد اخراجی، به کلاس درس شدند.
وب‌سایت روزآروز آقای امیدی را چنین معرفی کرده است: «امیدی، استادیار دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران و عضو هیئت مدیران انجمن جامعه‌شناسی ایران، مترجم، نویسنده و پژوهشگر حوزه رفاه اجتماعی بوده و از مدافعان سیاستگذاری اجتماعی به سود فقرا است.»
۸۷۰ تن از دانشجویان، دانش‌آموختگان و اساتید علوم اجتماعی دانشگاه تهران و چند دانشگاه دیگر در نامه خود با اشاره به سوابق علمی و پژوهشی رضا امیدی در زمینه مبارزه با فقر و نابرابری، خواهان تجدیدنظر در حکم اخراج این استاد و بازگشت وی به تدریس شده‌اند.
آنها خبر اخراج یک استاد دیگر از دانشگاه را «بسیار نگران‌کننده» و «موجب ناامیدی بسیاری از دانشجویان» خوانده و اخراج او به دست نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی را «بهانه» دانشگاه تهران توصیف کرده‌اند.
در این نامه آمده است: «طبق آخرین استعلام از نهادهای [امنیتی] مربوطه... در حال حاضر هیچ مانعی برای حضور ایشان در دانشگاه وجود ندارد.»
خبر اخراج یک استاد دیگر از دانشگاه یک هفته پس از آن منتشر می‌شود که گزارش‌هایی از اخراج دست‌کم دو چهره دانشگاهی شاخص در ایران جنجال به پا کرد.
بر اساس این گزارش‌ها، محمد فاضلی، جامعه‌شناس و استادیار دانشگاه شهید بهشتی، و آرش اباذری، استاد فلسفه دانشگاه صنعتی شریف، از این پس امکان حضور در این دانشگاه‌ها را ندارند.
اخراج اساتید از دانشگاه‌های ایران با اغراض سیاسی و عقیدتی از زمان تاسیس حکومت جمهوری اسلامی در چهار دهه گذشته مسبوق به سابقه است. انقلاب فرهنگی در سال‌های ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۲ نمونه شاخص آن بود که در آن دوره، صدها استاد دانشگاه و دانشجو اخراج شدند.
همچنین در دو دولت محمود احمدی‌نژاد نیز اخراج دانشجویان و اساتید به شکل قابل ملاحظه‌ای تشدید شد و چهره‌های آکادمیک بسیاری به دلایل سیاسی حذف شدند. همین در چند روز گذشته این گمانه را مطرح کرده است که در دولت ابراهیم رئیسی نیز روندی مشابه در حال رخ دادن است.