قبرهای خالی؛ پیکرهای ربوده‌شده
Your browser doesn’t support HTML5
در این قسمت پادکست «یک پرونده» از پیکرهای بی گور حرف می‌زنیم، از جنازه‌هایی که توسط حکومت ربوده می‌شوند و سرنوشت نامعلوم آنها.
از خانواده‌هایی که قبرستان به قبرستان، بر سر هر قبر بی‌نام و نشانی می‌نشینند با این امیدواری که شاید فرزندشان زیر آن خاک خوابیده باشد. با بوته‌ای گل یا تکه‌ای سنگ، نشانی می‌گذارند و با تخریب هر نشان، نشان دیگری می‌نشانند. با شکستن هر سنگ قبر، سنگ دیگری می‌سازند تا جایی که خودِ سنگ‌های شکسته می‌شود «نام و نشان»
این حکایت پدران و مادرانی است که فرزندان‌شان توسط جمهوری اسلامی اعدام یا کشته شده‌اند و حق سوگواری هم از آنان سلب شده است.