شهروز (محمدرضا) جویانی، روزنامه‌نگار پیشکسوت سینمایی روز ۱۵ آبان در ۷۳ سالگی پس از مدتی بیماری، در تهران درگذشت. گزارش شده که آقای جویانی مبتلا به آلزایمر و پارکینسون بود، و در یک خانه سالمندان چشم از جهان فروبست.
آقای جویانی، که متولد سال ۱۳۲۹ بود، کار خود را به دلیل دلبستگی به ادبیات و سینما از نشریه «سینمای آزاد»، شروع کرد اما خیلی زود به روزنامه آیندگان پیوست و تا سال ۱۳۵۸، زمان که این روزنامه به محاق توقیف رفت، با آن همکاری می‌کرد.
او که دست کم یک سال مسئول صفحه سینمایی آیندگان بود در سال ۵۸ و پس از توقیف این روزنامه به همراه دیگر نویسندگان آن مدتی را به زندان رفت.
آقای جویانی در سال‌های ۱۳۵۸ و ۱۳۵۹، ضمن انتشار کتاب‌هایی در زمینه‌های گوناگون از نویسندگان و شاعران و مترجمان، با همکاری دوستانش گاهنامه «فرهنگ نوین را منتشر کرد که دو شماره از آن ویژه کرامت دانشیان، فعال سیاسی چپ اعدام شده در سال ۱۳۵۲ بود.
او پس از آن تا سال ۱۳۶۴، شش دفتر گاهنامه «سینمایِ نوین» را گردآوری و منتشر کرد، و در اواسط دهۀ شصت، دست به کار انتشار ماهنامۀ «مفید» شد که سردبیرِ بخشِ ادبیاتِ آن هوشنگ گلشیری بود. آن طور که هوشنگ گلمکانی، نویسنده شناخته شده سینمایی می‌گوید، پس از توقیف مجله هنری مفید، گرچه آقای جویانی فعالیت مطبوعاتی را رها کرد، اما همچنان به نوشتن در زمینه ادبیات و سرودن شعر و نقاشی ادامه می‌داد.
در دهه ۷۰ اما، شهروز جویانی به واسطه آشنایی عمید نائینی و محمد زاهدی اصل، واسطه راه‌اندازی ماهنامه پیام‌امروز، از نشریات پرمخاطب آن زمان بود و به گفته حسن نمک‌دوست، معاون سردبیر این ماهنامه، با آن همکاری می‌کرد.
آقای جویانی همچنین از بنیانگذاران و اعضایِ فعالِ نخستین «انجمنِ منتقدانِ سینمایی» در اواخرِ دهۀ شصت بود، اما غیر از نوشتنِ نقدهایِ سینمایی و راه‌اندازی و ادارۀ نشریاتِ گوناگون، کتاب‌هایی در زمینۀ شعر، داستان، تاریخ و موسیقی منتشر کرد که هیچ‌یک نام او را بر خود نداشت.
ناصر زراعتی، نویسنده مقیم سوئد، می‌گوید که برای آقای جویانی همیشه «نفسِ کار مهم بود. او اصلاً در پیِ نام و جویایِ شهرت نبود. در نتیجه، اکنون تقریباً اطلاعِ چندانی دربارۀ او و آثارش از جمله در فضایِ مجازی موجود نیست».