شاهرخ؛ خواننده‌ای با امضایی که در سایه ماند

شاهرخ خواننده و آهنگسازی که با ترانه «دوسِت دارم» معرفی شد، با «پاییز» اوج گرفت و با «این درو وا کن باد بیاد» جلوه یک خواننده تمام عیار معترض را پیدا کرد و تا پایان معترض باقی ماند؛ اعتراضی که به قول خودش در «سیاه‌مشق‌هایش» هم می‌شد دید.

کافی بود به سیاه‌مشق‌هایش رجوع کند تا ترانه تازه‌ای بیرون بکشد، مثل همان ترانه «مسجد» که در ۶۶ سالگی روی صحنه اجرا کرد. ترانه‌ای که بی‌پرده به نظام دینی حاکم انتقاد می‌کرد: «بیش از این گوش به زاهد نکنم/ به جهنم، به جهنم رفتم»

ترانه از زبان کسی که پدرش در انقلاب اسلامی ایران بود، با فضایی ریتمیک و ایرانی که آن را به طنز روحوضی نزدیک می‌کند به بهمن ۵۷ ارجاع می‌دهد: «نه دیگه بهمن پنجاه و هفته/ نه حرف برق مفت و پول نفته/ نمیذارم سر من هم بذارن/ کلاهی که سر بابام رفته»

شاهرخ میان آنچه خود می‌خواست و آنچه ذائقه و بازار موسیقی ایرانی در لس‌آنجلس دیکته می‌کرد، بالا و پایین‌های بسیاری را تجربه کرد.

او هم باید خاطره گذشته را که با کارهای منوچهر طاهرزاده و تنظیم‌های محمد شمس ساخته بود برای مخاطبش نگاه می‌داشت و هم می‌خواست فضاهای تازه‌ای را با بافت خاص صدایش تجربه کند. صدایی که هم زیر بود و هم بم، هم اصالت ایرانی داشت و هم ویژگی‌های کلاسیک غربی.

او ظرفیت آواز ایرانی را به کارش اضافه کرد. تحریرهای شیرین و جنس خاص صدایش در کارهای ریتمیک شاهرخ را یکبار دیگر در اواخر دهه ۷۰ و اوایل دهه ۸۰ با ترانه «لعبت» (کلام هما میرافشار) و موسیقی تلفیقی آن مطرح کرد. ترانه‌ای که موجب شد تا به فاصله کوتاهی از انتشارش این خواننده را مجاب کند تا این موفقیت را در قالبی دیگر با ترانه «مرغوب» (کلام مسعود امینی) تکرار کند.

شاهرخ از محذوفان انقلاب بهمن ۵۷ بود و از منتقدان نظام حاکم؛ اما چهار دهه پس از انقلاب، صدایش با ترانه «لعبت» در پس زمینه فیلم سینمایی «جهان با من برقص» به کارگردانی سروش صحت شنیده شد و با درگذشتش بسیاری از رسانه های داخل ایران به ستایش صدای صاف «صوفی» موسیقی پاپ ایران پرداختند.

شهیار قنبری ترانه‌سرایی است که با شاهرخ چهار ترانه «این درو واکن باد بیاد»،«ساعت»، «با قافیه» و «زیبایی» را در کارنامه دارد از ظرفیت صدای خواننده‌ای می‌گوید که در غزل نمایش «نون و پنیر و سبزی»، ترانه «این درو واکن باد بیاد» را با صدایی کودکانه اجرا می‌کند. خواننده‌ای که به شهادت این ترانه‌سرای صاحب سبک، لس‌آنجلس و رقابت‌هایش با او سر سازگاری نداشت و او را به سایه برد.

شاهرخ؛خواننده‌ای با امضایی که در سایه ماند