امتناع دانشگاه تهران از پذیرش جنازه وقفی شهروند بهائی برای آموزش دانشجویان

آفاق خسروی زند روز ۳۰ آبان درگذشت

کامران رحیمیان فرزند آفاق خسروی زند، شهروند بهایی درگذشته، از امتناع دانشگاه پزشکی تهران از تحویل جنازه وقفی مادرش برای آموزش دانشجویان خبر داد.

آقای رحیمیان، شهروند بهائی روز پنج‌شنبه ۲۳ آذر در شبکه اینستاگرام، نوشت: «برخلاف نیت قلبی خانواده‌ ما، برخلاف پذیرش اولیه دانشگاه، با اراده‌ای پنهان، همراه با شنیدن این جملات که: این خانواده قابل اطمینان نیست و برای دانشگاه دردسر می‌شود، برگه محضری نیست، از زمان فوت چندین روز گذشته، دانشگاه جنازه احتیاج ندارد، جنازه عفونی است، آفاق‌مان بدون همراهی ما در خاوران در نزدیکی پدرمان آرمید».

خانواده خانم خسروی زند به‌دنبال درگذشت او و عدم صدور مجوز برای دفن در «گلستان جاوید تهران»، آرامگاه بهائیان، تصمیم گرفته بودند پیکرش را برای آموزش پزشکی در اختیار دانشجویان پزشکی بگذارند.

آنها دلیل این تصمیم را «حفظ استقلال جامعه بهائی» و همچنین «احترام به حریم روح خاوران» عنوان کردند.

کامران، یکی از فرزندان خانم خسروی زند، همان زمان در اینستاگرام نوشت تصمیم برای اهدای پیکر مادرش بر اساس «میل آفاق به یادگیری و حمایت بی‌دریغ» از فرزندانش در مسیر یادگیری گرفته شده است.

اکنون، این شهروند بهایی می‌گوید دانشگاه از تحویل جسد وقفی مادرش برای آموزش دانشجویان طفره رفته و جنازه او بدون حضور خانواده در گورستان خاوران دفن شده است.

از ابتدای امسال، دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی در ادامه روند آزار شهروندان بهائی ایران، با حفر چندین قبر تازه در گورستان جمعی خاوران، این شهروندان را به دفن پیکر درگذشتگان خود در این بخش مجبور کرد.

بیشتر در این باره: ابراز همدردی ۱۴ زندانی زن با خانواده بهاییِ درگذشته و تقدیر از «ستیز او با بی‌عدالتی»

سیمین فهندژ، سخنگوی جامعه جهانی بهائی در دفتر سازمان ملل در ژنو اوایل اردیبهشت اعلام کرد که بهائیان تهران از دفن مردگان‌شان در بخشی از گورستان خاوران که مربوط به گورهای دسته‌جمعی نیست، منع شده‌اند.

خانم فهندژ در شبکه ایکس با ذکر این‌که نمایندگان بهشت زهرا می‌خواهند بهائیان را «مجبور» کنند به‌جای قسمت معمول در گورستان خاوران (معروف به گلستان جاوید)، درگذشتگان خود را در بخش گورهای دسته‌جمعی اعدام‌شدگان زمان انقلاب دفن کنند، گفته بوداین در حالی است که آن قسمت معمول «حداقل برای ۵۰ سال آینده جا دارد».