انتخابات جمهوری آذربایجان؛ علی‌یف با کسب بیش از ۹۰ درصد آرا «رئیس جمهور می‌ماند»

الهام علی‌یف

کمیسیون انتخابات در جمهوری آذربایجان روز پنج‌شنبه، ۱۹ بهمن‌ماه، اعلام کرد که الهام علی‌یف با کسب بیش از ۹۰ درصد آرا رئیس‌جمهور این کشور خواهد ماند.

شب گذشته پس از برگزاری انتخابات نتایج اولیه نیز حکایت از آن داشت که آقای علی‌یف با کسب بیش از ۹۲.۱ درصد آرا پیشتاز است.

نتایج نظرسنجی‌ها نیز نشان می‌‌داد که الهام علی‌یف با پیروزی بزرگ در انتخابات بار دیگر به مقام ریاست جمهوری خواهد رسید.

حال خبرگزاری رویترز به نقل از رسانه‌های دولتی در جمهوری آذربایجان خبر داده است که الهام علی‌یف بار دیگر در انتخابات بر رقبای خود پیروز شده است.

به گزارش خبرگزاری حکومتی آذرتاک به نقل از مظاهر پناهوف، رئیس کمیسیون انتخابات کشور، علی‌یف روز چهارشنبه ۹۲.۰۵ از کل آرا را به خود اختصاص داده است. به گفته همین مقام، بیش از ۹۳ درصد از آرای ریخته‌شده به صندوق شمارش شده است.

بیشتر در این باره: اعلام آمادگی ارمنستان برای اتصال نخجوان به جمهوری آذربایجان با «شرایط مشابه ایران»

انتخابات ریاست جمهوری این کشور يک سال‌ و‌ نيم زودتر از موعد مقرر در شرایطی برگزار شد که جمهوری آذربایجان چند ماه پيش تمامی قلمرو ناحیه ناگورنو- قره باغ را تصرف کرده و دولت سرکوب رسانه‌ها را افزایش داده است.

بر اساس نتایج نظرسنجی از حدود ۶۳ هزار رأی‌دهنده که توسط موسسه مشاوره اوراکل انجام شده بود، آقای علی‌یف حدود ۹۳ درصد از آرا را به دست می‌آورد.

الهام علی‌یف که به عنوان جانشین پدرش حیدر علی‌یف در سال ۲۰۰۳ به مقام ریاست جمهوری رسید در همه انتخابات‌های قبلی دست‌کم ۸۵ درصد آرا را به دست آورده است. اما گروه‌های مدنی و مدافع حقوق بشر می‌گویند هیچ یک از رأی‌گیری‌ها به شکل آزاد و عادلانه برگزار نشد‌ه‌اند.

مقامات جمهوری آذربایجان ادعا می کنند که رأی‌گیری در این کشور شفاف و عادلانه برگزار می‌شود و محبوبیت آقای علی‌یف پس از پیروزی نظامی این کشور در ناحیه ناگورنو- قره باغ افزایش یافته است.

دو حزب مخالف دولت این انتخابات را تحریم کرده‌ بودند. آقای علی‌یف در این انتخابات با شش نامزد دیگر رقابت کرد که هیچ یک در مورد حکمرانی او موضع انتقادی نداشتند.

جمهوری آذربایجان، صادرکننده مهم نفت و گاز طبیعی، میزبان اجلاس بعدی سازمان ملل در امور اقلیمی «کاپ۲۹» است که ماه نوامبر سال جاری برگزار می‌شود.

منابع انرژی جمهوری آذربایجان در طرح‌های اتحادیه اروپا برای کاهش وابستگی خود به گاز صادراتی روسیه پس از حمله نظامی این کشور به اوکراین جایگاه مهمی دارد.

باکو که با ترکیه روابط نزدیک و همه‌جانبه‌ای دارد و درعین حال به همکاری با روسیه نيز ادامه می‌دهد انتقادهای غرب از وضعیت سیاسی و حقوق بشر در جمهوری آذربایجان را تبعیض علیه جمعیت مسلمان این کشور توصیف می کند.

الهام علی‌یف که ۶۲ ساله است در ماه ژانویه خبر برگزاری انتخابات زودرس را در رسانه‌های اين کشور اعلام کرد و گفت بازپس گیری ناگورنو- قره باغ «سرآغاز دوران نوینی» خواهد بود.

در سرکوب رسانه‌ها که از ماه نوامبر تشدید شده است تعداد زیادی از روزنامه‌نگاران بازداشت و برخی از آنها به ارتکاب جرایمی نظیر قاچاق متهم شده‌اند.

مدافعان بین‌المللی آزادی رسانه‌ها بازداشت گروهی روزنامه نگاران در ماه‌های اخیر را اقدامی برای خفه کردن گزارش دهی در مورد فساد مالی و حکومتی توصیف کرده‌اند.

الهام علی‌یف در ماه دسامبر و مدت کوتاهی پس از تصرف کامل ناگورنو- قره‌باغ که به کوچ اجباری ساکنان ارمنی این ناحیه منجر شد، تصمیم گرفت انتخابات ریاست جمهوری را که قاعدتاً باید در اکتبر ۲۰۲۵ برگزار می‌شد یک سال و نیم زودتر برگزار کند.

در پی فروپاشی اتحاد شوروی در سال ۱۹۹۱ جمهوری مستقل آذربایجان در جنگ بر سر کنترل ناحیه ناگورنو- قره باغ از ارتش ارمنستان و شبه نظامیان ارمنی این ناحیه شکست خورد.

بیشتر در این باره: جمهوری آذربایجان صادرات گاز به هفتمین کشور اروپایی را آغاز کرد

از آن زمان تا دو سال اخیر بارها بین دو طرف درگیری‌های نظامی شدیدی روی داد ولی نیروهای ارمنی توانستند حملات جمهوری آذربایجان را دفع کنند.

بالاخره در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ ارتش جمهوری آذربایجان در دو حمله بزرگ توانست تمامی قلمرو این ناحیه را که طبق قوانین بین‌المللی بخشی از خاک این کشور قلمداد می شود، بازپس بگیرد.

آقای علی‌یف در ماه سپتامبر گفت «مشت آهنین» او ایده استقلال قره باغ را به تاریخ سپرد.

احیای مالکیت جمهوری آذربایجان بر ناحیه ناگورنو- قره باغ یک پیروزی بزرگ پس از بیش از سه دهه جنگ متناوب است که شرایط را برای بازگشت صدها هزار جمعیت آذری‌تبار و آواره این ناحیه فراهم خواهد کرد.

اما برای ارمنستان از دست دادن ناگورنو- قربه باغ یک فاجعه ملی و سرافکندگی است. در پی تصرف این ناحیه حدود ۱۲۰ هزار نفر از جمعیت ارمنی آن مجبور شدند به ارمنستان بگریزند.