گزارش‌ها حاکی است که نیروهای امنیتی جمعهٔ هفتم اردیبهشت از ورود اعضای خانوادههای زندانیان سیاسی اعدام‌شده دهه ۱۳۶۰ به محوطهٔ آرامستان خاوران جلوگیری کردند.
منصوره بهکیش، از خانوادههای دادخواه زندانیان سیاسی اعدام‌شده در تابستان ۶۷، در شبکهٔ اجتماعی ایکس نوشت: «امروز هم ورود به خاوران ممنوع بود و با کارت ملی اجازه ورود می‌دادند که با مقاومت خانوادههای خاوران روبرو شدند.»
خانم بهکیش اضافه کرد:« خانواده‌ها عکس عزیزان خود را پشت در بسته گذاشتند و گل‌باران کردند. چهار دهه مقاومت یادشان گرامی و عشق‌شان ماندگار است.»
در اخرین جمعه سال ۱۴۰۲ نیز نیروهای امنیتی از ورود خانوادههای زندانیان سیاسی اعدام‌شده دهه ۱۳۶۰ به آرامستان خاوران جلوگیری کردند.
جلوگیری از ورود خانوادههای زندانیان سیاسی اعدام شده در آرامستان خاوران در حالی صورت گرفته است که جامعه بین‌المللی بهائی اسفندماه گذشته اعلام کرد دستگاه امنیتی جمهوری اسلامی در سال ۱۴۰۲ در ادامهٔ روند آزار شهروندان بهائی ایران، با حفر چندین قبر تازه در آرامستان جمعی خاوران، این شهروندان را مجبور کرده بود پیکر درگذشتگان خود را در این بخش دفن کنند.
حکومت جمهوری اسلامی در طی بیش از سه دهه که از اعدام دسته‌جمعی «هزاران» زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ و دفن مخفیانه آنها در آرامستان خاوران و دیگر نقاط ایران می‌گذرد، درصدد بوده که محل گورهای دسته‌جمعی زندانیان سیاسی را تخریب کند یا تغییر کاربری دهد.
آرامستان خاوران محل دفن دسته‌جمعی قربانیان اعدام‌های تابستان ۱۳۶۷ است که در محوطه قدیمی قبرستان بهائیان تهران، گلستان جاوید، قرار دارد.
در تابستان ۱۳۶۷، یک گروه چهارنفره با فرمان روح‌الله خمینی، رهبر وقت جمهوری اسلامی، هزاران زندانی سیاسی و عقیدتی را که در حال گذراندن دوران حبس خود در زندان‌ها بودند، دوباره «محاکمه» و با اتهام‌های سیاسی اعدام کردند.
اجساد اعدام‌شدگان که اغلب از اعضای زندانی سازمان مجاهدین خلق و زندانیان چپگرا بودند، مخفیانه در گورهای دسته‌جمعی دفن شدند.
با گذشت بیش از سه دهه از این اعدام‌ها، مقام‌های جمهوری اسلامی همچنان در حال تخریب گورستان خاوران، معروف‌ترین محل دفن این اعدام‌شدگان هستند.
حسینعلی نیری، مرتضی اشراقی، ابراهیم رئیسی و مصطفی پورمحمدی چهار مقام قضایی و چهره اصلی این «هیئت مرگ» بودند.
در همان سال ۶۷، حسینعلی منتظری، قائم‌مقام وقت رهبر جمهوری اسلامی در دیدار با آنان اقداماتشان را «بزرگ‌ترین جنایت در تاریخ جمهوری اسلامی» و خود این افراد را «جنایتکار» خواند.