زائران مسلمان در سرینگر در ایالت جامو و کشمیر هندوستان هرسال در زادروز پیامبر اسلام در مکانی به نام «حضرت بال» گرد هم میآیند؛ جایی که در این روز تار مویی که معتقدند از ریش پیامبر مسلمانان بوده، به آنها نشان داده میشود.
گردهمایی مسلمانان برای زیارت «تار موی ریش پیامبر اسلام»
حضرت بال مهمترین زیارتگاه مسلمانان در کشمیر است که در کرانه غربی دریاچه دل در سرینگر واقع است.
پیشینه انتقال تار موی منسوب به ریش پیامبر اسلام از مدینه به هند به اوایل قرن یازدهم میرسد، ولی
دربارهٔ صحت انتساب این تار مو به پیامبر مسلمانان اطلاعات تاریخی متناقضی در دست است.
دربارهٔ صحت انتساب این تار مو به پیامبر مسلمانان اطلاعات تاریخی متناقضی در دست است.
تقدس اشیاء و متعلقات منسوب به پیشوایان دینی در کشمیر سابقهای دیرین دارد. بهنوشته «دانشنامه جهان اسلام»، مثلاً حتی هیوئن تسانگ (قرن هفتم) از دندان بودا که نزد راهبان بودایی در کشمیر محترم بوده، سخن گفته است.
این تار مو ابتدا در خانقاه نقشبندیه در سرینگر به نمایش عموم گذاشته شد، اما چون خانقاه گنجایش جمعیت بازدیدکننده را نداشت، به دستور حاکم مغول کشمیر، فاضلخان، و به توصیه اعیان شهر، تار مو را به باغ صادقآباد منتقل کردند و عمارت این باغ برای زیارت مو وقف شد و حضرت بال نام گرفت.
بال در زبان کشمیری بهمعنای «کنار آب» است و چون این مکان بر کرانهٔ دریاچهٔ دل قرار گرفته است، شاید وجه تسمیه آن همین باشد. از طرفی، بال در این زبان به معنای مو نیز هست.
موی منسوب به ریش پیامبر اسلام هرسال در آخرین جمعه ایام زادروز او در معرض بازدید قرار میگیرد.
مسلمانان این منطقه با زیارت این مو برای رفع حوائج گوناگون خود ازجمله درمان بیماریها، بچهدار شدن، طول عمر و محافظت در برابر سیل و قحطی و بلایای دیگر دعا میکنند و نذرها و هدایایی نیز برای اجابت خواستههایشان به این درگاه تقدیم میکنند.
امروزه مسلمانان این منطقه برای تبرک، به دست و بدن و حتی لباس کسانی که «موی مقدس» را به نمایش میگذارند، دست میکشند.