بهمن باستاني (راديوفردا): در خبرها شنيديد که دکتر شيرين عبادي، حقوقدان، نخستين قاضي زن ايران، فعال حقوق بشر و برنده جايزه صلح نوبل شب گذشته در پي سفري کوتاه به پاريس، وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد و مورد استقبال بيش از 20 هزار نفر قرار گرفت، در شرايطي که هيچکدام از رسانه هاي رسمي خبري کشور، مانند راديو وتلويزيون، خبر ورود او را منعکس نکرده بودند. گزارشي ويژه داريم از مراسم استقبال پرشور ديشب در فرودگاه مهرآباد تهران از خانم شرين عبادي:
بهنام ناطقي (راديوفردا، نيويورک): بيش از 20 هزار نفر زن ومرد، پيرو جوان و بچه هاي خردسال با لباس هاي رنگين، و گل بدست، در جمع‌هاي خانوادگي، سه شنبه شب خود را براي استقبال از خانم شيرين عبادي، برنده جايزه صلح نوبل، به فرودگاه مهرآباد رسانده بودند. جمعيت از ساعت شش بعدازظهر خيابانهاي منتهي به فرودگاه ترافيک سنگيني تقريبا به حال راه بندان در آوردند. ساعت هفت اتوموبيل هاي دو پشته در جاده فرودگاه پارک شده بودند. با گذشت ساعت سنگين تر هم ميشد. بعضي‌ها اتوموبيل‌‌ها را دورتر پارک کرده و پياده خود را به محوطه فرودگاه رساندند. خانمها، مادرهاو دخترها، به نشانه شادي، روسري‌هاي سفيد سرکرده بودند و عکس‌هاي عبادي در روزنامه‌هاي اصلاح طلب را در دست داشتند، از جمله، شرق، اعتماد و ياس نو. جمعيت ابتدا مستقيما به سمت ترمينال اصلي فرودگاه رفتند، در حاليکه شعارها آغاز شده بود، از جمله درود بر عبادي، سلام بر آزادي.
صداي زنده: «درود بر عبادي، سلام بر آزادي»
ب.ن.: جمعيت بيش از هرچيز از خود به شوق آمده بودند، بسياري به هم مي‌گفتند که باور نمي‌کردند اينهمه آدم آنجا بيايند، و به هم تبريک مي‌گفتند، هم جايزه صلح نوبل خانم عبادي را، که خانمي مي‌گفت درواقع به ايران داده شده، و هم آمدن خودشانرا به آنجا. آقائي که با خانم و دو دختر بزرگ خود به آنجا آمده بود، مي‌گفت اين شب را در کنار اين جمعيت تا آخر عمر فراموش نخواهد کرد زيرا اين شروعي تازه براي فعاليت سياسي در ايران است.
صداي زنده: «خوش آمدي به ايران، بانوي صلح ايران»
ب.ن.: اغلب جمعيت از طبقه متوسط و مرفه بودند، خود را گوئي براي رفتن به ميهماني آراسته بودند، آقايان با کراوات و خانمها با آرايش و لباس مرتب، اما در ميان آنها بسيار بودند گروه هاي دانشجوئي، از جمله دانشجويان دانشگاه اميرکبير و دانشگاه صنعتي شريف، که با پلاکاردهاي مشخصي حضور خود را اعلام کردند، و دانشجويان از دانشگاه هاي ديگر، از جمله زنجان، که گفتند با اتوبوس خود را به تهران رسانده اند و پلاکاردهايي از سوي چند سايت اينترنتي ديده مي شد و انجمن هاي حقوق بشري گوناگون و جامعه مستقل وکلاي دادگستري. در ميان جمعيت حضور بسيجي ها هم ديده مي شد و مردم شعار مي دادند: «توپ، تانک، بسيجي، ديگر اثر ندارد.» بسياري چهره سعيد عسگر، ضارب سعيد حجاريان را درميان جمعيت تشخيص دادندکه به صورت گروهي حرکت مي‌کرد. بسيجيان شعارهائي روي پارچه نوشته بودند، مبني بر اينکه: «عبادي، توبه کن!» و ديگر اينکه: «وقتي مي‌بيني دشمن برايت کف مي‌‌زند، بدان که به دروازه خودت گل زده اي.» تنها مورد خشونت که ديده شد، يک موتوري بود که آمد و شعار چند نفر را از دست آنها گرفت و به زمين پرت کرد.
خيلي‌ها مي‌گفتند چون اطلاعرساني در اين باره ناقص بود همان روز از اين جايزه و از آمدن خانم عبادي باخبر شده بودند. آقائي گفت اين جمعيت مي توانست به جاي 20 هزار نفر 200 هزار نفر باشد اگر اين خبر در راديوتلويزيون داخل کشور منعکس ميشد اما پيدا بود که جمعيت حاضر، خوانندگان روزنامه هاي اصلاح طلب و شنوندگان راديوهاي خارجي بودند که در جريان اخبار قرار داشتند.
صداي زنده: «درود بر عبادي، منادي آزادي.»
ب.ن.: وقتي ترمينال اصلي از جمعيت پرشد، سرود اي ايران در محوطه فرودگاه طنين انداخت و ترانه جاويدان ايران عزيزما. و شعار مي‌دادند، «خوش آمدي به ايران، بانوي صلح ايران.» و «عبادي نازنين، تمام ايران زمين.»
صداي زنده: «درود بر عبادي، سلام بر آزادي.»
ب.ن.: از جمله شعار ها اين بود، «خاتمي! خاتمي! خجالت! خجالت!» و همچنين «آزادي انديشه، با خاتمي نميشه.» شعار مشخص ديگر، «رفراندوم، رفراندوم» بود
صداي زنده: «رفراندم! رفراندم!»
ب.ن.: که هم در آغاز شب به گوش مي‌رسيد هم در پايان، هنگامي که جمعيت شروع به متقرق شدن کردند.
صداي زنده: «رفراندم! رفراندم!»
ب.ن.: وقتي اعلام شد خانم عبادي از ترمينال حجاج خارج مي‌شود، جمعيت به آن سمت هجوم آوردند. چند بچه نوازنده دوره گرد با آکوردئون و دنبک روي کول مردم سوار شده بودند و آهنگ‌هاي شاد مي‌نواختند، و دست کم براي کساني که صداي موسيقي آنها را مي‌شنيدند، مراسم را با موسيقي همراهي کردند. خانم عبادي حدود ساعت ده و نيم شب در برابر مردم ظاهر شد در حاليکه چند استاد دانشگاه و وکيل فعال دادگستري، از جمله صادق زيبا کلام و فريبرز رئيس دانا، احاطه اش کرده بودند. آشکارا خسته بود. خانم عبادي گفت:
صداي زنده خانم عبادي: «اين جايزه به معناي آن است که خواست مردم ايران براي تحقق حقوق بشر، دمکراسي و صلح به گوش مردم جهان رسيد. ما مردم صلح دوستي هستيم.»
ب.ن.: خانم عبادي از مردم تشکر کرد و تقاضا کرد آن شب را بر او ببخشند و از فردا مانند هميشه در خدمت مردم خواهد بود. وقتي خانم عبادي از انجمن ها و تشکل ها تشکر مي‌کردند، بيشترين تشويق نصيب تشکل‌هائي شد که خانم عبادي از بيانگذاران آنها بوده است، نظير انجمن حمايت از حقوق کودکان و جامعه مدافعان حقوق بشر.
صداي زنده خانم عبادي: «دوستان نازنين، من تشکر مي‌کنم از انجمن حمايت از حقوق کودکان، کانون نويسندگان ايران، جامعه مدافعان حقوق بشر و تمام مردم ايران سپاسگزارم.»
ب.ن.: مردم صداي خانم عبادي را به سختي مي‌شنيدند زيرا تنها بلندگوئي که در اختيار او گذاشته بودند، يک بلندگوي دستي از نوعي بود که پليس ها براي حفظ نظم جهارراه ها به کار مي برند. صداي سخنران‌هاي ديگر، از جمله آقاي جعفرپناهي، فيلمساز و عبدالله رمضان زاده، سخنگوي دولت، در ميان همهمه جمعيت گم شد. بيشتر مردم نمي‌دانستند آنها کي هستند. حضور نيروهاي انتظامي، بسيج و کماندوها در اطراف سنگين بود اما بيشتر آنها رفتار مودب و محترمي داشتند. حساسيتي نشان مي‌دادند به شمار کثير جواناني که با خود دوربين ويدئو و فيلمبرداري و عکاسي همراه آورده بودند اما شاهدان عيني که در تهيه اين گزارش با راديوفردا همکاري کردند، نديدند که جز در يکي دو مورد تشنج خاصي ميان نيروهاي انتظامي و مردم به وجود بيايد. بعد از سخنراني خانم عبادي را به داخل فرودگاه بردند برخلاف آنکه اعلام کرده بودند قرار است از ميان مردم عبور کند. بعد هم مردم با خواندن سرود اي ايران و ترانه هاي ملي و دادن شعار متفرق شدند. بيش از 20 هزار نفر زن ومرد، پيرو جوان و بچه هاي خردسال با لباس هاي رنگين، و گل بدست، در جمع هاي خانوادگي، سه شنبه شب خود را براي استقبال از خانم شيرين عبادي، برنده جايزه نوبل به فرودگاه مهرآباد رسانده بودند. وقتي ترمينال اصلي از جمعيت پرشد، سرود اي ايران در محوطه فرودگاه طنين انداخت و ترانه جاويدان ايران عزيزما. مردم شعار مي دادند، «خوش آمدي به ايران، بانوي صلح ايران.» از جمله شعار ها اين بود، «خاتمي! خاتمي! خجالت! خجالت!» و همچنين «آزادي انديشه، با خاتمي نميشه.» شعار مشخص ديگر، «رفراندوم، رفراندوم» بود. خانم عبادي در سخناني كوتاه گفت: «اين جايزه به معناي آن است که خواست مردم ايران براي تحقق حقوق بشر، دمکراسي و صلح به گوش مردم جهان رسيد.»
