باراک اوباما، چهل و چهارمین رییس جمهوری ایالات متحده آمریکا، پس از پیروزی در انتخابات سه‌شنبه شب (به وقت شیکاگو، ایالت ایلینوی) در گرانت پارک آن شهر در میان هواداران خود سخنانی ایراد کرد.
گزیده‌ای از سخنان رییس جمهوری منتخب ایالات متحده در زیر می‌آید:
«اگر کسی هست که هنوز تردید دارد آمریکا جایی است که هر چیزی در آن ممکن است، و نمی‌پذیرد که رویای بنیانگذاران این کشور هنوز در این زمانه زنده است، و قدرت دموکراسی‌مان را زیر سوال می‌برد، پاسخ شما [به چنان کسی] چیزی است که امشب روی داد.
پاسخ شما آن صف‌های طولانی است که این مملکت هرگز به خود ندیده است؛ پاسخ همان مردمی است که ساعت‌ها در صف به انتظار ایستادند، و بسیاری از آنها این کار را برای نخستین بار می‌کردند؛ زیرا اعتقاد داشتند که این بار باید متفاوت باشد، و باور داشتند صدای آنها می‌تواند خود صدای تفاوت و تغییر باشد.
این پاسخی است از زبان پیر و جوان، دارا و ندار، دموکرات و جمهوری‌خواه، سیاه، سفید، آسیایی و آمریکایی. این پیام آمریکایی‌ها به دنیا بود: ما هرگز مجموعه‌ای از افراد جدا، یا دو دسته جدا از ایالات آبی و قرمز نبوده‌ایم.
ما خود ایالات متحده آمریکا هستیم و خواهیم بود.
این پاسخ آن کسانی است که مدت‌های مدید در گوش خود زمزمه تردید و ترس می‌شنیدند و اکنون آمده‌اند تا چرخ تاریخ را به سوی امید به روزگاری بهتر بچرخانند.
این اتفاق منحصر به دیروز و امروز نیست؛ اما امشب، به دلیل کاری که امروز در این انتخابات و در این لحظه سرنوشت‌ساز کردیم، تغییر به خاک آمریکا پا گذاشت.
هرگز فراموش نخواهم کرد که صاحب اصلی این پیروزی کیست. این پیروزی از آن شماست. این پیروزی از آن شماست.
به آنها که دنیا را به ویرانی می‌کشند می‌گویم: ما شما را شکست خواهیم داد. و به آنها که در پی صلح و امنیت‌اند می گویم: ما از شما حمایت می‌کنیم.
من نامزدی نبودم که کسی احتمال رسیدنش به این مقام را بدهد. ما کار خود را با پول زیاد یا حمایت فراوان دیگران آغاز نکردیم. مبارزه تبلیغاتی ما در تالارهای عظیم و باشکوه واشینگتن شکل نگرفت. مبارزه ما در حیاط‌های دموین، اتاق‌های کنکورد و ایوان‌های چارلستون آغاز شد. مبارزه ما به پشتوانه مردان و زنان کارگری پیش رفت که به سراغ پس‌اندازهای اندک خود رفتند و پنج دلار و ده دلار و بیست دلار به این هدف کمک کردند.
این پیروزی از آن شماست.
و می‌دانم که این کار را فقط برای پیروزی در انتخابات نکردید. و می‌دانم که این کار را برای من نکردید؛ این کار را کردید چون عظمت آن‌چه را که در پیش است درک می‌کنید. چون حتی همین الان که جشن گرفته‌ایم هم می‌دانیم چالش‌هایی که فردا پیش روی‌مان خواهد بود بزرگ‌ترین چالش‌های زندگی ماست: دو جنگ، کره خاکی در خطر، و بدترین بحران مالی یکصد سال گذشته.
امشب اینجا ایستاده‌ایم؛ اما می‌دانیم آمریکایی‌های شجاع و دلاوری در بیابان‌های عراق و کوهستان‌های افغانستان از خواب بیدار می‌شوند تا جان خود را به خاطر ما به خطر بیندازند.
پدران و مادرانی که بر بالین فرزندان خود با این فکر چشم بر هم نمی‌گذارند که چطور قسط خانه و پول دکتر و دارو را تامین کنند و پولی هم برای خرج تحصیل فرزندان‌شان کنار بگذارند.
باید انرژی‌های نو به دست بیاوریم، کارهای جدید ایجاد کنیم، مدارس جدید بسازیم، به تهدیدها پاسخ دهیم، و با برخی متحدان دوباره دست دوستی بدهیم.
راهی دراز و قله‌ای پرشیب پیش رو داریم. شاید در یک سال و حتی در یک دوره به آن نرسیم؛ اما آمریکا! من هرگز به اندازه امشب امیدوار نبوده‌ام که به آن خواهیم رسید.
به شما قول می‌دهم که در قالب یک ملت به آن خواهیم رسید.
موانع و مشکلاتی پیش روی‌مان خواهد بود. بسیاری هستند که با تصمیمات و سیاست‌های من در مقام رییس جمهوری موافق نخواهند بود. و می‌دانیم که دولت نمی‌تواند تمامی مشکلات را حل کند.
اما من همواره در مورد چالش‌های پیش رو با شما صادق خواهم بود. حرف شما را خواهم شنید، مخصوصا وقتی که با هم هم‌عقیده نیستیم. و مهم‌تر از همه، از شما خواهم خواست در کار بازسازی این مملکت به من بپیوندید؛ بازسازی از همان راهی که آمریکا در ۲۲۱ سال گذشته ساخته شده است؛ آجر به آجر، سنگ به سنگ، دست‌های پینه‌بسته در کنار یکدیگر.
این پیروزی تنها تغییری نیست که ما به دنبال آنیم. این پیروزی فقط فرصتی است برای ما که به تغییر و تحول جامه عمل بپوشانیم.
در این کشور، ما همه با هم، یک ملت و یک مملکت، اوج می‌گیریم یا سقوط می‌کنیم. بیایید در برابر وسوسه بازگشت به آن حقارت و خامی که مدت‌هاست سیاست ما را به خود آلوده است بایستیم.
به یاد داشته باشیم که مردی از همین ایالت پرچم حزب جمهوری‌خواه را به کاخ سفید برد، حزبی که بر پایه ارزش‌های اتکا به نفس، آزادی فردی و اتحاد ملی بنا شده است.
این ارزش‌هایی است که همه ما به آنها اعتقاد داریم. و گرچه حزب دموکرات امشب به پیروزی بزرگی رسیده است، این پیروزی را با تواضع و فروتنی و تصمیم جدی به رفع شکاف‌هایی می‌پذیریم که مانع پیشرفت‌مان شده‌اند.
همان طور که لینکلن به مملکتی متفرق‌تر از مملکت امروز ما گفت: ما نه دشمن، که با هم دوستیم. شاید بر عشق‌مان خدشه وارد شده باشد، اما رشته‌هایی که ما را به یکدیگر پیوند می‌زند نباید از هم بگسلد.
و خطاب به آن آمریکایی‌هایی که هنوز حمایت‌شان را جلب نکرده‌ام می‌گویم: ممکن است امشب رأی شما را نگرفته باشم، اما صدای شما را می‌شنوم؛ من به کمک شما نیاز دارم، و رییس جمهور شما هم هستم.
به آنها که دنیا را به ویرانی می‌کشند می‌گویم: شما را شکست خواهیم داد.
به آنها که در پی صلح و امنیت‌اند می‌گویم: از شما حمایت می‌کنیم.
ما امشب بار دیگر ثابت کردیم که قدرت واقعی ملت ما نه از توان تسلیحاتی یا میزان ثروت‌مان، که از توان ماندگار آرمان‌های‌مان سرچشمه می‌گیرد: آرمان‌های دموکراسی، آزادی، فرصت، و امیدی محکم و استوار.
و ویژگی اصلی آمریکا در همین است: که آمریکا می‌تواند تغییر کند. اتحاد و همبستگی‌مان می‌تواند به کمال برسد. آن چه تاکنون به آن رسیده‌ایم امید آن چیزی را که می‌توانیم و باید فردا به آن برسیم در ما زنده می‌کند.
حالا نوبت ماست که نیروهای خود را دوباره به کار بگماریم و درهای بخت و اقبال را به روی فرزندان خود بگشاییم؛ رفاه و آسایش را به این مملکت بازگردانیم و پیام صلح را تبلیغ کنیم؛ رویای آمریکایی را احیا کنیم و باز بر این حقیقت بنیادین مهر تایید بزنیم که بسیاریم اما یکپارچه و یکی؛ تا آخرین نفس امیدواریم. و هر جا که به شک و بدگمانی برخوردیم یا به افرادی که به ما می‌گویند نمی‌توانیم، پاسخ ما به ایشان آن باور ازلی و ابدی خواهد بود که همواره جان کلام یک ملت است: ما می‌توانیم.»