انتخابات پارلمانی میانمار پس از بیست سال روز یکشنبه، در حالی به دور از چشم ناظرین بین‌المللی و تحت تدابیر شدید امنیتی برگزار شد که برخی از کشورهای غربی و آسیایی و نهادهای بین‌المللی نسبت به سالم بودن این انتخابات ابراز تردید کرده‌اند.
آمریکا، بریتانیا و برخی کشورهای آسیایی از عدم شفافیت انتخابات میانمار که روز یکشنبه، ۱۶ آبان، برگزار شد انتقاد کرده اند و بان گی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ایالات متحده و باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا به طور جداگانه در مورد امکان تقلب در انتخابات پارلمانی میانمار ابراز نگرانی‌کرده‌اند.
باراک اوباما اعلام کرده است که انتخابات میانمار «آزاد و عادلانه» نیست و افزوده است مدتهاست که مردم میانمار از حق تصمیم‌گیری برای سرنوشت خود محروم هستند.
خبرگزاری‌ها می‌نویسند که پلیس ضد شورش روز یکشنبه در حوزه‌های انتخاباتی و خیابان‌ها مستقر شده اند و این در حالی است که ناظرین بین‌المللی و رسانه‌های خارجی نیز اجازه نظارت بر انتخابات را از نزدیک نداشتند و همچنین روزنامه‌نگاران محلی برای حضور در حوزه‌های انتخابات با محدودیت‌های بسیاری روبرو بودند.
اگر چه در این انتخابات حدود ۴۰ حزب با یکدیگر به رقابت پرداخته اند اما در واقع رقابت اصلی میان دو حزب مورد حمایت ارتش میانمار، حزب «اتحادیه همبستگی و توسعه» و حزب «وحدت ملی» است که در کل حدود دو سوم نامزدهای این انتخابات را تشکیل می‌دهند.
این در حالی است که آن سان سو چی، رهبر حزب منحل شده «اتحاد ملی برای دموکراسی» که همچنان در حصر خانگی به سر می‌برد همراه با برخی دیگر از اعضای احزاب مخالف خواهان تحریم انتخابات میانمار شدند.
تعداد واجدین شرایط شرکت در انتخابات روز یکشنبه میانمار، ۲۹ میلیون نفر اعلام شده است، اما معلوم نیست که چه تعداد در این انتخابات شرکت کرده‌اند.
این انتخابات در حالی صورت گرفته است که ۲۵ درصد از صندلی‌های «پارلمان ملی و مجمع قانونگذاری منطقه‌ای» متعلق به فرماندهان ارتش میانمار است و با این حساب دو حزب مورد حمایت ارتش میانمار تنها نیازمند کسب ۲۶ درصد از کرسی‌های پارلمان هستند تا بتوانند قدرت تام را در پارلمان در دست بگیرند.
هنوز مشخص نیست که نتیجه این انتخابات چه زمانی اعلام خواهد شد.
انتخابات پارلمانی میانمار آخرین بار در سال ۱۹۹۰ برگزار شد که پیروزی حزب اتحاد ملی برای دموکراسی به رهبری آن سان سو چی را به همراه داشت اما حاکمان نظامی این کشور که از سال ۱۹۶۲ به این سو بر این کشور آسیایی حکمرانی می‌کنند هیچ گاه این نتیجه را به رسمیت نشناختند.
آن سان سو چی از آن زمان بیشتر سال‌های عمرش را در بازداشت و حصر خانگی به سر برده است.
آمریکا، بریتانیا و برخی کشورهای آسیایی از عدم شفافیت انتخابات میانمار که روز یکشنبه، ۱۶ آبان، برگزار شد انتقاد کرده اند و بان گی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد، هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه ایالات متحده و باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا به طور جداگانه در مورد امکان تقلب در انتخابات پارلمانی میانمار ابراز نگرانی‌کرده‌اند.
باراک اوباما اعلام کرده است که انتخابات میانمار «آزاد و عادلانه» نیست و افزوده است مدتهاست که مردم میانمار از حق تصمیم‌گیری برای سرنوشت خود محروم هستند.
خبرگزاری‌ها می‌نویسند که پلیس ضد شورش روز یکشنبه در حوزه‌های انتخاباتی و خیابان‌ها مستقر شده اند و این در حالی است که ناظرین بین‌المللی و رسانه‌های خارجی نیز اجازه نظارت بر انتخابات را از نزدیک نداشتند و همچنین روزنامه‌نگاران محلی برای حضور در حوزه‌های انتخابات با محدودیت‌های بسیاری روبرو بودند.
اگر چه در این انتخابات حدود ۴۰ حزب با یکدیگر به رقابت پرداخته اند اما در واقع رقابت اصلی میان دو حزب مورد حمایت ارتش میانمار، حزب «اتحادیه همبستگی و توسعه» و حزب «وحدت ملی» است که در کل حدود دو سوم نامزدهای این انتخابات را تشکیل می‌دهند.
این در حالی است که آن سان سو چی، رهبر حزب منحل شده «اتحاد ملی برای دموکراسی» که همچنان در حصر خانگی به سر می‌برد همراه با برخی دیگر از اعضای احزاب مخالف خواهان تحریم انتخابات میانمار شدند.
تعداد واجدین شرایط شرکت در انتخابات روز یکشنبه میانمار، ۲۹ میلیون نفر اعلام شده است، اما معلوم نیست که چه تعداد در این انتخابات شرکت کرده‌اند.
این انتخابات در حالی صورت گرفته است که ۲۵ درصد از صندلی‌های «پارلمان ملی و مجمع قانونگذاری منطقه‌ای» متعلق به فرماندهان ارتش میانمار است و با این حساب دو حزب مورد حمایت ارتش میانمار تنها نیازمند کسب ۲۶ درصد از کرسی‌های پارلمان هستند تا بتوانند قدرت تام را در پارلمان در دست بگیرند.
هنوز مشخص نیست که نتیجه این انتخابات چه زمانی اعلام خواهد شد.
انتخابات پارلمانی میانمار آخرین بار در سال ۱۹۹۰ برگزار شد که پیروزی حزب اتحاد ملی برای دموکراسی به رهبری آن سان سو چی را به همراه داشت اما حاکمان نظامی این کشور که از سال ۱۹۶۲ به این سو بر این کشور آسیایی حکمرانی می‌کنند هیچ گاه این نتیجه را به رسمیت نشناختند.
آن سان سو چی از آن زمان بیشتر سال‌های عمرش را در بازداشت و حصر خانگی به سر برده است.