رسانههای جهان در آخرین خبرهای خود از «هجوم» رسانهای روپرت مرداک، سرمایهدار بزرگ آمریکایی-استرالیایی، افزایش نفوذ ایران در قفقاز جنوبی، طرح افزایش چها ربرابری تولید ایرانخودرو در ونزوئلا و «صاف کردن جاده توسط آیتالله خامنهای برای تصاحب دانشگاه آزاد» نوشتهاند.
هجوم مرداک به ایران
رضا اصلان، نویسنده ایرانیتبار آمریکایی در وبسایت خبری آمریکایی «دیلی بیست» تحت عنوان «هجوم مُرداک به ایران» مینویسد:
کانال فارسیوان که روپرت مرداک برپاکننده آن است تبدیل به محبوبترین کانال تفریحاتی در ایران شدهاست و تقریباً نیمی از جمعیت ایران (در حدود ۳۵ میلیون نفر) هر روز برنامههای آن را تماشا میکنند. علی دارابی، معاون رئیس صداوسیمای ایران تخمین میزند که در حدود ۴۰ درصد از ایرانیان از دستگاههای غیر قانونی دریافت ماهواره استفاده میکنند ولی درصد واقعی احتمالاً بسیار بالاتر از آنی است که حکومت ایران اذعان میکند.
رضا اصلان ادامه میدهد: اینکه روپرت مرداک صاحب شبکه (مثلاً) خبری فاکسنیوز است که ایجاد هیستری ضد اسلام برای این شبکه از نان شب واجبتر شده، باعث مناقشهانگیز شدن شبکه فارسیوان هم شدهاست. برای مثال برخی مخاطبان در بخش پرسشهای سایت این شبکه پرسیدهاند که آیا آقای مرداک صهیونیست است؟
آقای اصلان ادامه میدهد: مرداک صهیونیست نیست اما مطمئناً دوست مسلمانان و مردم خاورمیانه هم نیست. با اینحال ظاهراً او هم متوجه پتانسیل بالقوه این منطقه که مجمع جهانی اقتصاد از آن به عنوان «بزرگترین بازار مصرفی نوظهور جهان» یاد میکند شدهاست.
بنا بر آمارها، مجموع درآمد مالیاتدررفته سالانه کشورهای اسلامی قرار است از سه تریلیون دلار امروزی، در سال ۲۰۵۰ به ۳۰ تریلیون دلار برسد. با عددهایی مثل این بعید نیست در آینده نزدیک به سر هومر سیمپسون هم عمامه بگذارند.
«بازگشت ایران به قفقاز»
میلآز.اینفو، وبسایت خبری ارتش جمهوری آذربایجان روز دوشنبه مینویسد: نفوذ ایران در قفقاز جنوبی، طی دوران پس از شوروی همواره نفوذی محدود بوده زیرا هم تمرکز توجهات تهران بیشتر بر مناطق دیگر بوده و هم قدرتهای جهانی و منطقهای دلایلی برای کنار گذاشتن ایران از معادلات قفقاز جنوبی داشتهاند.
این وبسایت میافزاید: اما اکنون، با وقوع جنگ میان روسیه و گرجستان که باعث افزایش نفوذ روسیه و کمتر شدن نفوذ آمریکا در این منطقه شده، سیاستمداران بیشتری نسبت به اثرگذاری «گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا» که ایران عضو آن نیست در منطقه به تردید افتادهاند و ایران هماینک محدودیتهای کمتری بر سر راه فعالیتهای خود در قفقاز میبیند.
وبسایت خبری ارتش جمهوری آذربایجان ادامه میدهد: مقامهای ایرانی طی دو سال گذشته از هر سه پایتخت کشورهای جنوب قفقاز بازدید کردهاند و رئیس جمهور ایران هم قرار است تا پیش از پایان سال جاری از باکو دیدن کند. ارمنستان به منظور دست یافتن به توازن لازم برای استقلال عمل از روسیه، یک رشته از توافقهای گسترده اقتصادی را با ایران به امضا رساندهاست. در همین حال گرجستان نیز برای تأکید بر برخورداری از حمایت یک قدرت اصلی منطقهای علیه روسیه، میکوشد موضوع روابط خود با ایران را برجستهتر کند.
میلآز.اینفو در پایان نوشتار خود میافزاید: بازگشت ایران به قفقاز شاید امری سازنده باشد حتی برای کسانی که بیشترین مخالفت را با گسترش حوزه نفوذ تهران دارند. در هر صورت پذیرفتن این واقعیت باعث خواهد شد تا تحلیلگران این بار مانند سابق تحلیلهایی مصیبتبار ارائه ندهند.
«صاف کردن جاده برای تصاحب دانشگاه آزاد»
روزنامه تراؤ هلند در خبری با عنوان «رژیم ایران دانشگاه برتر را هدف قرار داده» مینویسد: آیتالله علی خامنهای، رهبر ایران دارد جاده را برای تصاحب بزرگترین دانشگاه خصوصی کشور صاف میکند. دانشگاه آزاد اسلامی دژ قدرتهای معتدلتر در ایران و مرکز قدرت اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور پیشین ایران است.
تراؤ در ادامه مینویسد: خامنهای روز دوشنبه با صدور حکمی نحوه تأمین مالی دانشگاه آزاد و استقلال آن را از نظر دینی غیر قانونی اعلام کرد و بنابر این از این طریق این دانشگاه قابل مصادره از سوی دولت شدهاست. دانشگاه آزاد از کانونهای مهم تظاهرات نیروهای مخالف انتخاب دوباره محمود احمدینژاد به ریاستجمهوری در سال ۲۰۰۹ بود.
طرح افزایش چهاربرابری تولید ایرانخودرو در ونزوئلا
خبرگزاری بلومبرگ از قول مقامات «ایران خودرو» مینویسد که ایران اخیراً طرحی را برای افزایش تولید در کارخانه خودروسازی مشترک با دولت ونزوئلا ارائه دادهاست. براساس این طرح میزان تولید سالانه کارخانه اتومبیلسازی «ونیراتو» که سهام آن متعلق به دولت ونزوئلا، ایرانخودرو و شرکت سایپا است قرار است چهار برابر شده و به مرز ۶۰ هزار دستگاه در سال برسد.
خبرگزاری بلومبرگ میافزاید که مناسبات سیاسی و اقتصادی ایران و ونزوئلا از سال ۲۰۰۵ و روی کار آمدن محمود احمدینژاد گسترش یافتهاست. هر دو کشور از اعضای اوپک هستند و در سالهای اخیر جزو طرفداران افزایش بهای نفت خام بودهاند. سیاستهای اقتصادی رؤسای جمهور دو کشور شباهتهای فراوانی دارد و به خاطر دیدگاههای سیاسی و روش حکومت عوامپسندانه، حجم عمدهای از درآمد خارجی کشور را در برنامههایی هزینه میکنند که هدف آن جلب حمایت سیاسی لایههایی از اقشار کم درآمد جامعه است.
هجوم مرداک به ایران
رضا اصلان، نویسنده ایرانیتبار آمریکایی در وبسایت خبری آمریکایی «دیلی بیست» تحت عنوان «هجوم مُرداک به ایران» مینویسد:
کانال فارسیوان که روپرت مرداک برپاکننده آن است تبدیل به محبوبترین کانال تفریحاتی در ایران شدهاست و تقریباً نیمی از جمعیت ایران (در حدود ۳۵ میلیون نفر) هر روز برنامههای آن را تماشا میکنند. علی دارابی، معاون رئیس صداوسیمای ایران تخمین میزند که در حدود ۴۰ درصد از ایرانیان از دستگاههای غیر قانونی دریافت ماهواره استفاده میکنند ولی درصد واقعی احتمالاً بسیار بالاتر از آنی است که حکومت ایران اذعان میکند.
رضا اصلان ادامه میدهد: اینکه روپرت مرداک صاحب شبکه (مثلاً) خبری فاکسنیوز است که ایجاد هیستری ضد اسلام برای این شبکه از نان شب واجبتر شده، باعث مناقشهانگیز شدن شبکه فارسیوان هم شدهاست. برای مثال برخی مخاطبان در بخش پرسشهای سایت این شبکه پرسیدهاند که آیا آقای مرداک صهیونیست است؟
آقای اصلان ادامه میدهد: مرداک صهیونیست نیست اما مطمئناً دوست مسلمانان و مردم خاورمیانه هم نیست. با اینحال ظاهراً او هم متوجه پتانسیل بالقوه این منطقه که مجمع جهانی اقتصاد از آن به عنوان «بزرگترین بازار مصرفی نوظهور جهان» یاد میکند شدهاست.
بنا بر آمارها، مجموع درآمد مالیاتدررفته سالانه کشورهای اسلامی قرار است از سه تریلیون دلار امروزی، در سال ۲۰۵۰ به ۳۰ تریلیون دلار برسد. با عددهایی مثل این بعید نیست در آینده نزدیک به سر هومر سیمپسون هم عمامه بگذارند.
«بازگشت ایران به قفقاز»
میلآز.اینفو، وبسایت خبری ارتش جمهوری آذربایجان روز دوشنبه مینویسد: نفوذ ایران در قفقاز جنوبی، طی دوران پس از شوروی همواره نفوذی محدود بوده زیرا هم تمرکز توجهات تهران بیشتر بر مناطق دیگر بوده و هم قدرتهای جهانی و منطقهای دلایلی برای کنار گذاشتن ایران از معادلات قفقاز جنوبی داشتهاند.
این وبسایت میافزاید: اما اکنون، با وقوع جنگ میان روسیه و گرجستان که باعث افزایش نفوذ روسیه و کمتر شدن نفوذ آمریکا در این منطقه شده، سیاستمداران بیشتری نسبت به اثرگذاری «گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا» که ایران عضو آن نیست در منطقه به تردید افتادهاند و ایران هماینک محدودیتهای کمتری بر سر راه فعالیتهای خود در قفقاز میبیند.
وبسایت خبری ارتش جمهوری آذربایجان ادامه میدهد: مقامهای ایرانی طی دو سال گذشته از هر سه پایتخت کشورهای جنوب قفقاز بازدید کردهاند و رئیس جمهور ایران هم قرار است تا پیش از پایان سال جاری از باکو دیدن کند. ارمنستان به منظور دست یافتن به توازن لازم برای استقلال عمل از روسیه، یک رشته از توافقهای گسترده اقتصادی را با ایران به امضا رساندهاست. در همین حال گرجستان نیز برای تأکید بر برخورداری از حمایت یک قدرت اصلی منطقهای علیه روسیه، میکوشد موضوع روابط خود با ایران را برجستهتر کند.
میلآز.اینفو در پایان نوشتار خود میافزاید: بازگشت ایران به قفقاز شاید امری سازنده باشد حتی برای کسانی که بیشترین مخالفت را با گسترش حوزه نفوذ تهران دارند. در هر صورت پذیرفتن این واقعیت باعث خواهد شد تا تحلیلگران این بار مانند سابق تحلیلهایی مصیبتبار ارائه ندهند.
«صاف کردن جاده برای تصاحب دانشگاه آزاد»
روزنامه تراؤ هلند در خبری با عنوان «رژیم ایران دانشگاه برتر را هدف قرار داده» مینویسد: آیتالله علی خامنهای، رهبر ایران دارد جاده را برای تصاحب بزرگترین دانشگاه خصوصی کشور صاف میکند. دانشگاه آزاد اسلامی دژ قدرتهای معتدلتر در ایران و مرکز قدرت اکبر هاشمی رفسنجانی، رئیس جمهور پیشین ایران است.
تراؤ در ادامه مینویسد: خامنهای روز دوشنبه با صدور حکمی نحوه تأمین مالی دانشگاه آزاد و استقلال آن را از نظر دینی غیر قانونی اعلام کرد و بنابر این از این طریق این دانشگاه قابل مصادره از سوی دولت شدهاست. دانشگاه آزاد از کانونهای مهم تظاهرات نیروهای مخالف انتخاب دوباره محمود احمدینژاد به ریاستجمهوری در سال ۲۰۰۹ بود.
طرح افزایش چهاربرابری تولید ایرانخودرو در ونزوئلا
خبرگزاری بلومبرگ از قول مقامات «ایران خودرو» مینویسد که ایران اخیراً طرحی را برای افزایش تولید در کارخانه خودروسازی مشترک با دولت ونزوئلا ارائه دادهاست. براساس این طرح میزان تولید سالانه کارخانه اتومبیلسازی «ونیراتو» که سهام آن متعلق به دولت ونزوئلا، ایرانخودرو و شرکت سایپا است قرار است چهار برابر شده و به مرز ۶۰ هزار دستگاه در سال برسد.
خبرگزاری بلومبرگ میافزاید که مناسبات سیاسی و اقتصادی ایران و ونزوئلا از سال ۲۰۰۵ و روی کار آمدن محمود احمدینژاد گسترش یافتهاست. هر دو کشور از اعضای اوپک هستند و در سالهای اخیر جزو طرفداران افزایش بهای نفت خام بودهاند. سیاستهای اقتصادی رؤسای جمهور دو کشور شباهتهای فراوانی دارد و به خاطر دیدگاههای سیاسی و روش حکومت عوامپسندانه، حجم عمدهای از درآمد خارجی کشور را در برنامههایی هزینه میکنند که هدف آن جلب حمایت سیاسی لایههایی از اقشار کم درآمد جامعه است.