جلسه سران «گروه بيست»، يا بيست کشور صنعتی جهان قرار است روزهای پنجشنبه و جمعه در سئول، پايتخت کره جنوبی برگزار شود. فريدون خاوند، کارشناس اقتصادی در مورد اين جلسه با راديو فردا گفت وگو کرده است.
پيش از پرداختن به دستور کار نشست سئول، اين پرسش مطرح می شود که اصولا «گروه بيست» چه ويژگی هايی دارد و در مديريت اقتصاد جهانی چه نقشی بازی می کند؟
اصطلاح «گروه بيست» کم کم در روابط بين المللی جا افتاده و جای «گروه هفت» را، که سال های سال از آن به عنوان مهم ترين مجموعه تاثير گذار بر اقتصاد جهانی ياد می شد، گرفته است. پيش از اين سران هفت قدرت صنعتی، موسوم به «گروه هفت» (آمريکا، کانادا، فرانسه، انگلیس، ايتاليا، آلمان و ژاپن) درباره مسايل بزرگ اقتصادی دنيا حرف اول را می زدند.
با توجه به دگرگونی های بزرگ چند سال گذشته در جغرافيای اقتصادی جهان، معلوم شد که دايره تصميم گيران اصلی بايد از اين هفت قدرت فراتر برود. به همين علت پای دوازده «قدرت نوظهور» را به ميان کشيدند که عبارت بود از روسيه، استراليا، آفريقای جنوبی، ترکيه وعربستان سعودی، چهار کشور آسيايی (چين، کره جنوبی و هند و اندونزی) و سه کشور آمريکای لاتين(آرژانتين، برزيل و مکزيک). هفت و دوازده ميشود نوزده قدرت و اگر نماينده اتحاديه اروپا را به حساب بيآوريم، در کل به بيست قدرت می رسد.
نخستين نشست «گروه بيست» در سطح سران در نوامبر سال ۲۰۰۸ در ارتباط با بحران بزرگ اقتصادی جهان برگزار شد و سه نشست بعدی هم به پيامدهای اين بحران اختصاص داشت : لندن و پيتسبورگ و تورنتو در فاصله آوريل ۲۰۰۹ تا ژوئن ۲۰۱۰. بنابراين نشست يازدهم و دوازدهم نوامبر، پنجمين نشستی است که از دو سال پيش به اين طرف «گروه بيست» در سطح سران برگزار می کند.
نشست سئول قرار است به چه مسايلی بپردازد؟
اين نشست هم، مثل چهار نشست پيشين «گروه بيست»، پاسخی است به دشواری هايی که در پی بحران اقتصادی سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ ميلادی پيش آمد.
البته تکان های بزرگ ناشی از اين بحران پشت سر گذاشته شده، ولی دشواری های مهم ناشی از آن هنوز تمام نشده است. نرخ رشد هم در آمريکا و هم در منطقه يورو پايين است، نرخ بيکاری در سطح بالايی است و اعتماد هنوز به اقتصاد های بزرگ صنعتی بازنگشته است.
البته «قدرت های نوظهور» مثل چين، هند و حتی برزيل نرخ رشد های بالايی دارند. ولی همين ها ازاين که هنوز بعد از بحران چشم انداز کاملا روشنی برای اقتصاد جهانی به وجود نيآمده، نگران هستند.
به علاوه در گيری های اقتصادی در دنيا بالا گرفته و اين خطر وجود دارد که هر قدرتی بخواهد در شرايط فعلی به تنهايی گليم خودش را از آب بيرون بکشد. می دانيم که اين روز ها «جنگ پول ها» بيداد می کند و بسياری از قدرت های صنعتی و نوظهور تلاش می کنند با پايين بردن نرخ برابری پول هايشان، صادراتشان را زياد و وارداتشان را کم کنند. به ويژه درگيری های زيادی برای مثال ميان چين و آمريکا وجود دارد.
آيا ممکن است نشست سئول به اين دشواری ها و درگيری ها پايان دهد؟
مهم ترين هدف اين نشست، ايجاد هماهنگی بين قدرت های بزرگ برای باز سازی نهاد ها و قوانينی است که زمينه اداره بهتر اقتصاد جهانی را فراهم آورد. از جمله در عرصه پولی، موضوعی که به شدت مورد علاقه فرانسه است، کشوری که از روز جمعه دوازدهم نوامبر رياست «گروه بيست» را بر عهده دار می شود.
پيش از پرداختن به دستور کار نشست سئول، اين پرسش مطرح می شود که اصولا «گروه بيست» چه ويژگی هايی دارد و در مديريت اقتصاد جهانی چه نقشی بازی می کند؟
اصطلاح «گروه بيست» کم کم در روابط بين المللی جا افتاده و جای «گروه هفت» را، که سال های سال از آن به عنوان مهم ترين مجموعه تاثير گذار بر اقتصاد جهانی ياد می شد، گرفته است. پيش از اين سران هفت قدرت صنعتی، موسوم به «گروه هفت» (آمريکا، کانادا، فرانسه، انگلیس، ايتاليا، آلمان و ژاپن) درباره مسايل بزرگ اقتصادی دنيا حرف اول را می زدند.
با توجه به دگرگونی های بزرگ چند سال گذشته در جغرافيای اقتصادی جهان، معلوم شد که دايره تصميم گيران اصلی بايد از اين هفت قدرت فراتر برود. به همين علت پای دوازده «قدرت نوظهور» را به ميان کشيدند که عبارت بود از روسيه، استراليا، آفريقای جنوبی، ترکيه وعربستان سعودی، چهار کشور آسيايی (چين، کره جنوبی و هند و اندونزی) و سه کشور آمريکای لاتين(آرژانتين، برزيل و مکزيک). هفت و دوازده ميشود نوزده قدرت و اگر نماينده اتحاديه اروپا را به حساب بيآوريم، در کل به بيست قدرت می رسد.
نخستين نشست «گروه بيست» در سطح سران در نوامبر سال ۲۰۰۸ در ارتباط با بحران بزرگ اقتصادی جهان برگزار شد و سه نشست بعدی هم به پيامدهای اين بحران اختصاص داشت : لندن و پيتسبورگ و تورنتو در فاصله آوريل ۲۰۰۹ تا ژوئن ۲۰۱۰. بنابراين نشست يازدهم و دوازدهم نوامبر، پنجمين نشستی است که از دو سال پيش به اين طرف «گروه بيست» در سطح سران برگزار می کند.
نشست سئول قرار است به چه مسايلی بپردازد؟
اين نشست هم، مثل چهار نشست پيشين «گروه بيست»، پاسخی است به دشواری هايی که در پی بحران اقتصادی سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹ ميلادی پيش آمد.
البته تکان های بزرگ ناشی از اين بحران پشت سر گذاشته شده، ولی دشواری های مهم ناشی از آن هنوز تمام نشده است. نرخ رشد هم در آمريکا و هم در منطقه يورو پايين است، نرخ بيکاری در سطح بالايی است و اعتماد هنوز به اقتصاد های بزرگ صنعتی بازنگشته است.
البته «قدرت های نوظهور» مثل چين، هند و حتی برزيل نرخ رشد های بالايی دارند. ولی همين ها ازاين که هنوز بعد از بحران چشم انداز کاملا روشنی برای اقتصاد جهانی به وجود نيآمده، نگران هستند.
به علاوه در گيری های اقتصادی در دنيا بالا گرفته و اين خطر وجود دارد که هر قدرتی بخواهد در شرايط فعلی به تنهايی گليم خودش را از آب بيرون بکشد. می دانيم که اين روز ها «جنگ پول ها» بيداد می کند و بسياری از قدرت های صنعتی و نوظهور تلاش می کنند با پايين بردن نرخ برابری پول هايشان، صادراتشان را زياد و وارداتشان را کم کنند. به ويژه درگيری های زيادی برای مثال ميان چين و آمريکا وجود دارد.
آيا ممکن است نشست سئول به اين دشواری ها و درگيری ها پايان دهد؟
مهم ترين هدف اين نشست، ايجاد هماهنگی بين قدرت های بزرگ برای باز سازی نهاد ها و قوانينی است که زمينه اداره بهتر اقتصاد جهانی را فراهم آورد. از جمله در عرصه پولی، موضوعی که به شدت مورد علاقه فرانسه است، کشوری که از روز جمعه دوازدهم نوامبر رياست «گروه بيست» را بر عهده دار می شود.