مهدی کروبی، از رهبران مخالفان دولت، در پيامی به مناسبت بازگشايی دانشگاه‌های ايران اعلام کرد که دانشگاه هميشه زنده است و هيچ کسی نمی تواند آن را با خاک يکسان کند.
اشاره آقای کروبی به سخنان کامران دانشجو، وزير علوم، تحقيقات و فن آوری، بود که گفته بو که مردم ايران، دانشجويان، اساتيد و کارکنان دانشگاه، دانشگاه‌های مخالف فرهنگ بسیجی را با خاک يکسان می‌کنند.
مهدی کروبی اينگونه سخنان را ناشی از بی‌تجربگی در عرصه مديريت نوين دانست و ابراز اميدواری کرد که چنين صحبت‌هايی تکرار نشود.
آقای کروبی در پيام خود با اشاره به مطالبات دانشجويان گفت که اين مطالبات نبايد بی‌پاسخ بماند و انباشته شود و اضافه کرد: «فضای سياسی دانشگاه ها بايد چنان باشد که دانشجويان بتوانند مطالبات خود را آزادانه در ميزگردها و تشکيل جلسات مطرح کنند.»
وی در اين ارتباط به فشارهای سياسی و امنيتی عليه دانشجويان اشاره کرد و گفت: «سالی که گذشت، سالی سخت و پر فراز و نشيب برای همه بود و متأسفانه جامعه دانشگاهی هزينه‌های گزافی را پرداخت و در اين ميان، دانشجويان در کنار ساير مردم مورد بيشترين آماج و هجمه های سياسی قرار گرفتند.»
آقای کروبی همچنين ابراز اميدواری کرد که در سال تحصيلی جديد، با حذف نگاه امنيتی به دانشگاه و اتخاذ رويکردی منطقی و متناسب محيط دانشگاهی و با بهره‌گيری از سعه صدر توسط مسئولين، هر چه زودتر دانشجويان محروم از تحصيل به دانشگاه بازگردند و دانشجويان زندانی آزاد شوند.
به گفته منابع دانشجويی، در حال حاضر شماری زيادی از فعالان دانشجويی به اتهام های امنيتی زندانی هستند.
از جمله اين فعالان دانشجوی زندانی، بهاره هدايت، ميلاد اسدی، مجيد توکلی، ضيا نبوی، علی مليحی، مهديه گلرو، مجيد دری، ياسر ترکمن، نيما نحوی، علی پرويز، کوهيار گودرزی، ارسلان ابدی، محمد پورعبدالله و سينا گلچين هستند.
در همين حال، شورای تهران دفتر تحکيم وحدت، بزرگترين تشکل دانشجويی مخالف دولت، در بيانيه‌ای، از لزوم تدوين مدل‌های جديد فعاليت دانشجويی در سال تحصيلی پيش رو سخن گفت و نوشت: «غالب دانشجويان که همواره ظرف فعاليت‌های سياسی- اجتماعی خود را فضای علنی دانشگاه و تحت شعارها و مطالبات مشخصی تعريف کرده بودند، در حال بازتعريف و اتخاذ استراتژی های جديد برای فعاليت هستند.»
دفتر تحکيم وحدت با اشاره به فشارهای نهادهای امنيتی و نظامی بر جنبش دانشجويی افزود: «در صورت تداوم سياست سرکوب از طرف حاکميت، فعاليت‌های دانشجويی در شکل و قالب‌های گذشته، کمتر قابل اتکا است و نقش و جايگاه تشکل‌های شناسنامه‌دار در فعاليت‌های دانشجويی نيازمند بازنگری است.»
این تشکل دانشجویی در عين حال، در خصوص جنبش سبز در ايران نوشت که اين جنبش در پی سرکوب‌های شديد دچار سکوت شده است، اما اين تشکل دانشجويی بر اين باور است که اين سکوت به معنای سکون و فقدان و نابودی اين جنبش نيست.
در بيانيه دفتر تحکيم وحدت تأکيد شده است که «جنبش سبز که زاييده مطالبه همگانی است، با سرکوب از بين نمی‌رود و تا آن مطالبات پابرجاست، جنبش سبز مردم ايران نيز زنده است و به حيات خود ادامه می‌دهد».
اين تشکل دانشجويی البته اشاره کرده است که «جنبش سبز امروز نسبت به روزهای نخستين پس از انتخابات، در بعضی شئون به علل مختلف تضعيف شده است» و به همين دليل از خبرگان و روشنفکران همراه اين جنبش خواست که دست به بازنگری و بازسازی ساختارها و استراتژی آن بزنند و در پی خلق شيوه‌های نو جهت ايجاد پيوند با اقشار مختلف جامعه باشند.
