هنرمندان ایرانی در هفته‌های اخیر حضور بسیار پر رنگی در کنار مردمی که صدای اعتراض خود را بلند کرده‌اند، دارند. بسیاری از آنها در نیویورک به اعتصاب غذا در مقابل ساختمان سازمان ملل متحد پیوسته‌اند و برخی دیگران با حضور در مجامع بین‌المللی به سخنگویان مردم ایران تبدیل شده‌اند.
بابک پیامی که با فیلم «رأی مخفی»اش، در رابطه با انتخابات در نظامی غیردمکراتیک است توانست در سال ۲۰۰۱ میلادی شیر نقره‌ای ونیز را از آن خود سازد، از جمله سینماگرانی است که این روزها با حضور در تظاهرات و کنفرانس‌ها، در ایتالیا و کانادا، تلاش دارد خواست‌های مردم ایران را به گوش جهانیان برساند.
آقای پیامی در گفتگو با رادیو فردا، در رابطه با حضور هنرمندان در صحنه سیاست می‌گوید:
«به نظر من تفکيک کردن هنرمندان از جامعه قابل قبول نيست، هنرمندان هم بخشی از جامعه هستند و همان دغدغه‌ها را دارند و حتی شايد مسايل و مشکلات جامعه ايران بيشتر مورد توجه آنها است.
اين طور نيست که تازه همه به صرافت افتاده و نسبت به مسايل ايران حساس شده باشند، بلکه در نتيجه اتفاقات اخير در ايران، به جای تمرکز روی اختلاف نظرها اکنون تمام تمرکز اقشار اجتماع از جمله هنرمندان روی اتفاق نظرها و تحمل عقايد مخالف است.
اين باعث شده يک همدلی و انسجام در تمام اقشار جامعه ايجاد شود و جريان «موج سبز» را به وجود بياورد که پديده بسيار قابل توجهی است و يکی از نقاط عطف تاريخ ايران محسوب می‌شود».
رادیو فردا: با توجه به اينکه هنرمندان توانايی برقراری رابطه گسترده‌تری با رسانه‌ها و جوامع بين‌المللی دارند، حضور هنرمندان در کنار اين جنبش و حمايت از آن تا چه حد می‌تواند به اين جنبش کمک کند؟
طبيعتاً يکی از جوانب مهم کار هنری ارتباط برقرار کردن و خلاقيت در اين ارتباط است. در شرايط موجود و به ويژه با جرياناتی که در ايران اتفاق افتاده، مسئوليت جامعه هنری اين است که از توانايی‌ها و خلاقيت‌های خود استفاده کنند و هم در جامعه داخلی ايران و هم در جامعه خارج از کشور با مردم ارتباط برقرار کنند و به آنها اطلاع‌رسانی کنند تا اتفاقاتی که در ايران رخ می‌دهد فراتر از سانسور و محدوديت منتشر شده و حمايت مردم دنيا و نهادهای بين‌المللی جلب شود.
اين وظيفه مهمی است برای هنرمندان و خوشبختانه شاهد اين هستيم که جامعه هنری در اين مدت منسجم شده و از تمام توانايی‌های خود استفاده می‌کند، البته به اين معنی نيست که جامعه هنری وارد سياست شده بلکه جامعه هنری در جريانات سياسی که در کشور رخ داده، تشريک مساعی کرده است.
بابک پیامی که با فیلم «رأی مخفی»اش، در رابطه با انتخابات در نظامی غیردمکراتیک است توانست در سال ۲۰۰۱ میلادی شیر نقره‌ای ونیز را از آن خود سازد، از جمله سینماگرانی است که این روزها با حضور در تظاهرات و کنفرانس‌ها، در ایتالیا و کانادا، تلاش دارد خواست‌های مردم ایران را به گوش جهانیان برساند.
آقای پیامی در گفتگو با رادیو فردا، در رابطه با حضور هنرمندان در صحنه سیاست می‌گوید:
«به نظر من تفکيک کردن هنرمندان از جامعه قابل قبول نيست، هنرمندان هم بخشی از جامعه هستند و همان دغدغه‌ها را دارند و حتی شايد مسايل و مشکلات جامعه ايران بيشتر مورد توجه آنها است.
اين طور نيست که تازه همه به صرافت افتاده و نسبت به مسايل ايران حساس شده باشند، بلکه در نتيجه اتفاقات اخير در ايران، به جای تمرکز روی اختلاف نظرها اکنون تمام تمرکز اقشار اجتماع از جمله هنرمندان روی اتفاق نظرها و تحمل عقايد مخالف است.
اين باعث شده يک همدلی و انسجام در تمام اقشار جامعه ايجاد شود و جريان «موج سبز» را به وجود بياورد که پديده بسيار قابل توجهی است و يکی از نقاط عطف تاريخ ايران محسوب می‌شود».
رادیو فردا: با توجه به اينکه هنرمندان توانايی برقراری رابطه گسترده‌تری با رسانه‌ها و جوامع بين‌المللی دارند، حضور هنرمندان در کنار اين جنبش و حمايت از آن تا چه حد می‌تواند به اين جنبش کمک کند؟
طبيعتاً يکی از جوانب مهم کار هنری ارتباط برقرار کردن و خلاقيت در اين ارتباط است. در شرايط موجود و به ويژه با جرياناتی که در ايران اتفاق افتاده، مسئوليت جامعه هنری اين است که از توانايی‌ها و خلاقيت‌های خود استفاده کنند و هم در جامعه داخلی ايران و هم در جامعه خارج از کشور با مردم ارتباط برقرار کنند و به آنها اطلاع‌رسانی کنند تا اتفاقاتی که در ايران رخ می‌دهد فراتر از سانسور و محدوديت منتشر شده و حمايت مردم دنيا و نهادهای بين‌المللی جلب شود.
اين وظيفه مهمی است برای هنرمندان و خوشبختانه شاهد اين هستيم که جامعه هنری در اين مدت منسجم شده و از تمام توانايی‌های خود استفاده می‌کند، البته به اين معنی نيست که جامعه هنری وارد سياست شده بلکه جامعه هنری در جريانات سياسی که در کشور رخ داده، تشريک مساعی کرده است.