با گذشت بیش از دو هفته از آغاز اعتراض‌ها به نتایج انتخابات ریاست جمهوری در ایران، شهروندان ایرانی مقیم خارج از کشور، همچنان تجمعات اعتراضی خود را در شهرهای مختلف دنبال می‌کنند.
برخی از شهرهای کشورهای مختلف، از جمله پاریس، سیدنی و کلن روز یکشنبه هم شاهد برگزاری راهپیمایی‌ها و تجمعات اعتراضی بود.
همراه با گزارشگران رادیو فردا به این سه شهر رفته‌ایم تا حال و هوای این اعتراض‌ها را از شرکت‌کنندگان جویا شویم.
انسان‌هایی از سه نسل، همصدا برای ایران
در ادامه تظاهرات ایرانیان خارج از کشور که در پشتیبانی از ایرانیان داخل کشور وعلیه سرکوب معترضان انجام می‌گیرد، از ساعت ۱۴ روز یکشنبه به وقت اروپا، تظاهرات توأم با راهپیمایی در پاریس برگزارشد.
گلناز یکی از اعضای کمیته ضد سرکوب شهروندان، کمیته برگزارکننده این تظاهرات، درگفت‌وگو با رادیو فردا در مورد هدف‌های آن می‌گوید: «من یکی از اعضای کمیته ضد سرکوب شهروندان ایرانی هستم. چندین هزار ایرانی و فرانسوی یکصدا دارند ادامه صدای بچه‌های ایران را به گوش همه دنیا می‌رسانند. ما می‌خواهیم بگوییم که ننشسته‌ایم و ادامه می‌دهیم و دلمان می‌خواهد این قضیه اعتماد بنفس و امید بیشتری باشد برای بچه ها در ایران که بدانند ما پشت‌شان هستیم و آنها هم از نفس ننشینند».
شما در روزهای آینده هم در نظر دارید که چنین اقداماتی را تکرار کنید و حمایت بیشتر مردم فرانسه را به خودتان جلب کنید؟
از روز اول انتخابات تا امروز فکر می‌کنم روزی نبوده که کمیته ما برنامه اجرا نکرده باشد. ما با کمیته‌های دیگر هم که بیشتر فرانسوی بودند و برنامه اجرا کردند، همراهی کردیم. این برنامه ادامه پیدا خواهد کرد و روز به روز می‌بینیم که فرانسوی‌ها، فیلسوف‌های فرانسه، بازیگران، سیاستمداران روز بروز بیشتر به ما می‌پیوندند. این خیلی خوشحال کننده است و امیدوارم که این تنها صدای فرانسه و پاریس نباشد و همینطور در سراسر اروپا ادامه پیدا کند.
از آنجا که در ایران نسل قدیم و جدید به هم پیوسته‌اند، آیا در تظاهرات امروز هم نسل جوان پیشگام است و نسل پیشین حمایتگر؟
من فکر می‌کنم نسل جوانی که این کارها را در دنیا راه انداخته، توانسته است همه را با خود همصدا کند. نسلی که خودشان انقلاب کردند، و قبل از آن نسل، آدم‌هایی که خیلی مسن‌ترند، همه اینها آمده‌اند زیر پرچم جوانان و خیلی خوشحال‌کننده است. همه با ما یکصدا شده‌اند و زیر یک پرچم برای آزادی ایران گرد آمده‌اند.
می‌شود گفت که ابتکار عمل چنین تظاهراتی به دست جوان‌ها انجام گرفته است؟
اکثریت قریب به اتفاق، چه ایران چه دنیا، همانطور که می‌بینیم، جوان‌ها هستند و به احتمال زیاد همانطور که همه جای دنیا دانشجویان و جوان‌ها همه انقلاب‌ها را راه انداخته‌اند، اینجا هم همین اتفاق خواهد افتاد.
«جنبش امروز ایران یک جنبش کاملاً ملی است»
ایرانیان ساکن منطقه غرب آلمان از شهرهای اوبرهاوزن، اسن، بوخوم، آخن و بن در یکی از میادین شهر کلن آلمان گرد هم آمدند تا پس از تجمع و انجام دو سخنرانی به زبان آلمانی، راهپیمایی اعتراض‌آمیز خود را نسبت به شرایط ایجاد شده در ایران و پس از اعلام انتخابات ریاست جمهوری به سمت میدان اصلی شهر کلن ادامه دهند.
یک شهروند شرکت‌کننده در این راهپیمایی در مورد اهداف این اعتراض‌ها به رادیو فردا می‌گوید: «میلیون‌ها ایرانی از مردم کشور در یک انتخابات قانونی شرکت کردند. اینها خواهان آن هستند که بدانند نامی که روی برگه آراء شان نوشته اند کجاست؟ خواهان خوانده شدن نام انتخابی شان هستند و خواسته بیشتری ندارند.»
وی در پاسخ به این سؤال نظرش در باره اینکه «در ایران گفته می‌شود تظاهرات اعتراضی روزهای اخیر از سوی کشورهای خارجی سازماندهی شده»، چیست، می‌گوید: به نظر من این حرف یک ادعای بی‌اساس است. مسئله حمایت جامعه جهانی است. طبیعتاً مردم سراسر دنیا از آمریکا و آلمان و سایر نقاط نسبت به حرکت‌های انجام شده مردم ایران عکس‌العمل نشان می‌دهند و حمایت می‌کنند. حمایت با دخالت تفاوت دارد. به اعتقاد من جمهوری اسلامی می‌خواهد با مترادف دانستن مسئله حمایت با دخالت این شرایط را ایجاد کند که از این آب گل‌آلود ماهی بگیرد و نیروهایی را که در ایران برای اعتراض به خیابان‌ها می‌آیند را با این اتهام به محاکمه بکشاند.
یک شهروند دیگر هم به رادیو فردا می‌گوید: «رژیم ایران همواره دنبال یک دشمن مجازی است تا اعمال دیکتاتوری خودش را توجیه کند. این موضوع کاملاً روشن است که جنبش امروز ایران یک جنبش کاملاً ملی است و خارجی‌ها به هیچ وجه در آن دستی ندارند و خواسته‌های مطرح شده در این جنبش هم خواسته‌های مردم ایران است».
یک بانوی سالمند هم هدف خود را از حضور در این راهپیمایی اینگونه توصیف می‌کند: «من درخواست آزادی ایران را دارم. خواسته‌ام آزادی جوانان ایران است. جوانانی که امروز در حال پرپر شدن هستند. آنها را می‌کشند. ما می‌خواهیم به این کشتار اعتراض کنیم و یک روز پیروزی با ماست»
در حاشیه انجام این راهپیمایی، اسکندر آبادی، هنرمند نابینا، نیز به اجرای ترانه‌هایی با مضمون حقوق بشر پرداخت.
شمع‌های روشن در تجمعی آرام
امروز در غروبی سرد و بارانی در استراليا، صدها تن از ايرانيان معترض به کشتارهای خيابانی درايران، در مرکز شهر سيدنی در مقابل ساختمان عظيم «Town Hall» در پرجمعيت ترين نقطه شهر گرد آمدند.
آنها شمع‌های روشنی در دست داشتند و تصاويری از کشته‌شدگان درگيری‌های اخير از جمله ندا که او را سمبل «ندای آزادی» می‌دانند، با خود حمل می‌کردند؛ تجمعی در نهايت آرامش با علامت سبز.
صحنه‌های تکان دهنده‌ای که اين روزها از شبکه‌های تلويزيونی استراليا از تظاهرات مردم ايران پخش می‌شود، سبب شده عابران با تکان دادن دست و نشان دادن علامت پيروزی به تجمع کنندگان با آنها ابراز همبستگی کنند.
تعدادی از رهگذران برای دقايقی به ميان جمعيت ايرانيان معترض می‌آمدند و در تظاهرات آنان حضور می‌يافتند.
یک شهروند استراليايی سبب حضور خود را در حمايت از ايرانيان اين گونه بيان کرد: «من اينجا هستم چون به عنوان يک سوسياليست طرفدار دموکراسی هستم بدون توجه به محل آن و اين به طور قابل توجهی برای برقراری حقوق بشر مهم است. ايرانيان از انتخابات استقبال کردند تا کس ديگری را به جای احمدی‌نژاد انتخاب کنند، اما شواهد نشان می‌دهد تقلب بزرگی صورت گرفته است تا باز هم احمدی‌نژاد در پست خود باقی بماند.»
يکی از شرکت‌کنندگان ايرانی در اين تجمع نیز به راديو فردا گفت: «ما چند بار در سيدنی دور هم جمع شديم تا به اينکه چرا آرايمان به حساب نيامده، اعتراض کنيم. بار اول که برای اعتراض جمع شديم قبل از آن که به گردهمايی برسيم، بچه‌هايمان را در خيابان‌های ايران کشتند و تا ما خواستيم به اين مسئله اعتراض کنيم، می‌بينيم پدر و مادرهايشان را با روش‌های استالينی که ۶۰ سال پيش در روسيه استفاده می‌شد، به تلويزيون می‌آورند و با تهديد و ارعاب آنها را می‌شکنند.»
وی می‌افزايد: « هر چند ما می‌دانيم به چه دليلی خانوداه کشته‌شدگان مجبورند به تلويزيون بيايند و درنظر ما آنها شکسته نمی‌شوند، ولی در درون خود شکسته می‌شوند. من می‌گويم چرا در حق خانواده‌های اين بچه‌ها چنين ظلمی می‌کنيد؟»
اين مراسم که به مدت يک ساعت درنهايت نظم و آرامش برگزار شد، با سرود «ای ايران» به پايان رسيد.
برخی از شهرهای کشورهای مختلف، از جمله پاریس، سیدنی و کلن روز یکشنبه هم شاهد برگزاری راهپیمایی‌ها و تجمعات اعتراضی بود.
همراه با گزارشگران رادیو فردا به این سه شهر رفته‌ایم تا حال و هوای این اعتراض‌ها را از شرکت‌کنندگان جویا شویم.
انسان‌هایی از سه نسل، همصدا برای ایران
میرعلی حسینی
در ادامه تظاهرات ایرانیان خارج از کشور که در پشتیبانی از ایرانیان داخل کشور وعلیه سرکوب معترضان انجام می‌گیرد، از ساعت ۱۴ روز یکشنبه به وقت اروپا، تظاهرات توأم با راهپیمایی در پاریس برگزارشد.
گلناز یکی از اعضای کمیته ضد سرکوب شهروندان، کمیته برگزارکننده این تظاهرات، درگفت‌وگو با رادیو فردا در مورد هدف‌های آن می‌گوید: «من یکی از اعضای کمیته ضد سرکوب شهروندان ایرانی هستم. چندین هزار ایرانی و فرانسوی یکصدا دارند ادامه صدای بچه‌های ایران را به گوش همه دنیا می‌رسانند. ما می‌خواهیم بگوییم که ننشسته‌ایم و ادامه می‌دهیم و دلمان می‌خواهد این قضیه اعتماد بنفس و امید بیشتری باشد برای بچه ها در ایران که بدانند ما پشت‌شان هستیم و آنها هم از نفس ننشینند».
شما در روزهای آینده هم در نظر دارید که چنین اقداماتی را تکرار کنید و حمایت بیشتر مردم فرانسه را به خودتان جلب کنید؟
از روز اول انتخابات تا امروز فکر می‌کنم روزی نبوده که کمیته ما برنامه اجرا نکرده باشد. ما با کمیته‌های دیگر هم که بیشتر فرانسوی بودند و برنامه اجرا کردند، همراهی کردیم. این برنامه ادامه پیدا خواهد کرد و روز به روز می‌بینیم که فرانسوی‌ها، فیلسوف‌های فرانسه، بازیگران، سیاستمداران روز بروز بیشتر به ما می‌پیوندند. این خیلی خوشحال کننده است و امیدوارم که این تنها صدای فرانسه و پاریس نباشد و همینطور در سراسر اروپا ادامه پیدا کند.
از آنجا که در ایران نسل قدیم و جدید به هم پیوسته‌اند، آیا در تظاهرات امروز هم نسل جوان پیشگام است و نسل پیشین حمایتگر؟
من فکر می‌کنم نسل جوانی که این کارها را در دنیا راه انداخته، توانسته است همه را با خود همصدا کند. نسلی که خودشان انقلاب کردند، و قبل از آن نسل، آدم‌هایی که خیلی مسن‌ترند، همه اینها آمده‌اند زیر پرچم جوانان و خیلی خوشحال‌کننده است. همه با ما یکصدا شده‌اند و زیر یک پرچم برای آزادی ایران گرد آمده‌اند.
می‌شود گفت که ابتکار عمل چنین تظاهراتی به دست جوان‌ها انجام گرفته است؟
اکثریت قریب به اتفاق، چه ایران چه دنیا، همانطور که می‌بینیم، جوان‌ها هستند و به احتمال زیاد همانطور که همه جای دنیا دانشجویان و جوان‌ها همه انقلاب‌ها را راه انداخته‌اند، اینجا هم همین اتفاق خواهد افتاد.
«جنبش امروز ایران یک جنبش کاملاً ملی است»
شهرام میریان- کلن
ایرانیان ساکن منطقه غرب آلمان از شهرهای اوبرهاوزن، اسن، بوخوم، آخن و بن در یکی از میادین شهر کلن آلمان گرد هم آمدند تا پس از تجمع و انجام دو سخنرانی به زبان آلمانی، راهپیمایی اعتراض‌آمیز خود را نسبت به شرایط ایجاد شده در ایران و پس از اعلام انتخابات ریاست جمهوری به سمت میدان اصلی شهر کلن ادامه دهند.
یک شهروند شرکت‌کننده در این راهپیمایی در مورد اهداف این اعتراض‌ها به رادیو فردا می‌گوید: «میلیون‌ها ایرانی از مردم کشور در یک انتخابات قانونی شرکت کردند. اینها خواهان آن هستند که بدانند نامی که روی برگه آراء شان نوشته اند کجاست؟ خواهان خوانده شدن نام انتخابی شان هستند و خواسته بیشتری ندارند.»
وی در پاسخ به این سؤال نظرش در باره اینکه «در ایران گفته می‌شود تظاهرات اعتراضی روزهای اخیر از سوی کشورهای خارجی سازماندهی شده»، چیست، می‌گوید: به نظر من این حرف یک ادعای بی‌اساس است. مسئله حمایت جامعه جهانی است. طبیعتاً مردم سراسر دنیا از آمریکا و آلمان و سایر نقاط نسبت به حرکت‌های انجام شده مردم ایران عکس‌العمل نشان می‌دهند و حمایت می‌کنند. حمایت با دخالت تفاوت دارد. به اعتقاد من جمهوری اسلامی می‌خواهد با مترادف دانستن مسئله حمایت با دخالت این شرایط را ایجاد کند که از این آب گل‌آلود ماهی بگیرد و نیروهایی را که در ایران برای اعتراض به خیابان‌ها می‌آیند را با این اتهام به محاکمه بکشاند.
یک شهروند دیگر هم به رادیو فردا می‌گوید: «رژیم ایران همواره دنبال یک دشمن مجازی است تا اعمال دیکتاتوری خودش را توجیه کند. این موضوع کاملاً روشن است که جنبش امروز ایران یک جنبش کاملاً ملی است و خارجی‌ها به هیچ وجه در آن دستی ندارند و خواسته‌های مطرح شده در این جنبش هم خواسته‌های مردم ایران است».
یک بانوی سالمند هم هدف خود را از حضور در این راهپیمایی اینگونه توصیف می‌کند: «من درخواست آزادی ایران را دارم. خواسته‌ام آزادی جوانان ایران است. جوانانی که امروز در حال پرپر شدن هستند. آنها را می‌کشند. ما می‌خواهیم به این کشتار اعتراض کنیم و یک روز پیروزی با ماست»
در حاشیه انجام این راهپیمایی، اسکندر آبادی، هنرمند نابینا، نیز به اجرای ترانه‌هایی با مضمون حقوق بشر پرداخت.
شمع‌های روشن در تجمعی آرام
جمشید عدیلی - سیدنی
امروز در غروبی سرد و بارانی در استراليا، صدها تن از ايرانيان معترض به کشتارهای خيابانی درايران، در مرکز شهر سيدنی در مقابل ساختمان عظيم «Town Hall» در پرجمعيت ترين نقطه شهر گرد آمدند.
آنها شمع‌های روشنی در دست داشتند و تصاويری از کشته‌شدگان درگيری‌های اخير از جمله ندا که او را سمبل «ندای آزادی» می‌دانند، با خود حمل می‌کردند؛ تجمعی در نهايت آرامش با علامت سبز.
صحنه‌های تکان دهنده‌ای که اين روزها از شبکه‌های تلويزيونی استراليا از تظاهرات مردم ايران پخش می‌شود، سبب شده عابران با تکان دادن دست و نشان دادن علامت پيروزی به تجمع کنندگان با آنها ابراز همبستگی کنند.
تعدادی از رهگذران برای دقايقی به ميان جمعيت ايرانيان معترض می‌آمدند و در تظاهرات آنان حضور می‌يافتند.
یک شهروند استراليايی سبب حضور خود را در حمايت از ايرانيان اين گونه بيان کرد: «من اينجا هستم چون به عنوان يک سوسياليست طرفدار دموکراسی هستم بدون توجه به محل آن و اين به طور قابل توجهی برای برقراری حقوق بشر مهم است. ايرانيان از انتخابات استقبال کردند تا کس ديگری را به جای احمدی‌نژاد انتخاب کنند، اما شواهد نشان می‌دهد تقلب بزرگی صورت گرفته است تا باز هم احمدی‌نژاد در پست خود باقی بماند.»
يکی از شرکت‌کنندگان ايرانی در اين تجمع نیز به راديو فردا گفت: «ما چند بار در سيدنی دور هم جمع شديم تا به اينکه چرا آرايمان به حساب نيامده، اعتراض کنيم. بار اول که برای اعتراض جمع شديم قبل از آن که به گردهمايی برسيم، بچه‌هايمان را در خيابان‌های ايران کشتند و تا ما خواستيم به اين مسئله اعتراض کنيم، می‌بينيم پدر و مادرهايشان را با روش‌های استالينی که ۶۰ سال پيش در روسيه استفاده می‌شد، به تلويزيون می‌آورند و با تهديد و ارعاب آنها را می‌شکنند.»
وی می‌افزايد: « هر چند ما می‌دانيم به چه دليلی خانوداه کشته‌شدگان مجبورند به تلويزيون بيايند و درنظر ما آنها شکسته نمی‌شوند، ولی در درون خود شکسته می‌شوند. من می‌گويم چرا در حق خانواده‌های اين بچه‌ها چنين ظلمی می‌کنيد؟»
اين مراسم که به مدت يک ساعت درنهايت نظم و آرامش برگزار شد، با سرود «ای ايران» به پايان رسيد.