جایزه‌ای برای تلاش در حفظ یوز ایرانی

  • مانیا منصور

یک قلاده یوزپلنگ ایرانی در پارک پردیسان تهران

محمدصادق فرهادی‌نیا، پژوهشگر جوان ایرانی، از میان حدود ۱۵۰ متخصص حفاظت از حیات وحش، موفق شد به خاطر فعالیت‌هایش طی پانزده سال گذشته در حفظ یوزپلنگ ایرانی، به همراه یک متخصص هلندی و یک پژوهشگر دیگر از کشور ساحل عاج، به عنوان برترین متخصص حیات وحش در سال ۲۰۰۹ انتخاب شود.

اهدای این جایزه در باغ وحشی در هلند و در حضور ۳۰۰ چهره سرشناس حیات وحش در جهان، صورت گرفت.

دکتراسماعیل کهرم استاد دانشگاه تهران و کارشناس محیط زیست، در گفت‌وگو با رادیو فردا، در مورد ویژگی‌های این جایزه می‌گوید.

رادیو فردا: آقای کهرم، اهمیت این جایزه در چیست؟

اسماعیل کهرم: این یک جایزه معتبر بین‌المللی است که به پژوهشگران جوان زیر ۳۵ سال، به کسانی که در زمینه محیط زیست و حیات وحش مطالعه و تحقیق می‌کنند، اهدا می‌شود. در تمام جهان این پژوهشگران می‌آیند و خودشان را معرفی می‌کنند و کارهای خودشان را عرضه می‌کنند. کارها مورد بررسی قرار می‌گیرد.

شخصیت‌های ممتاز و برجسته‌ای مثل سر دیوید آتن‌برو جزو داورها هستند. نهایتاً کسانی که کارهای برجسته‌ای انجام داده‌اند انتخاب می‌شوند. امسال نماینده ایران، جوان محقق ایرانی، با یکی از کشورهای دیگر برنده جایزه شدند. بنابراین از نظر اعتبار، معتبر است و سبب سرافرازی.

دقیقاً چه فعالیت‌هایی کرده‌اند و به خاطر چه نوع موفقیت‌هایی این جایزه را گرفتند؟

ایشان در طرح ملی نجات یوز، که با کمک سی اس آی در نیویورک انجام می‌شده در ایران دخالت داشتند و نیز انجمنی را ایشان پایه‌گذاری کردند بنام انجمن حفاظت از یوز ایرانی. دارای نشریه‌ای است و مقالاتی می‌نویسند و همینطور کارهای بیابانی.

الان شرایط یوزپلنگ ایرانی چطور است؟

یوز ایرانی یک روزی در هندوستان، پاکستان، ایران، عراق، سوریه و افغانستان حضور داشته. حتی در شمال آفریقا. الان از تمام این زیستگاهش، این جانور منقرض و حذف شده و فقط و فقط در ایران هست.

اینکه می‌پرسید در چه شرایطی و به چه صورتی است، با کمال تأسف باید بگویم در شرایط خوبی به سر نمی‌برد. یک طرحی را توسط دابلیو سی اس، ورلد کانسرویشن سوسایتی نیویورک [انجمن جهانی حفاظت] اینجا در ایران انجام شد برای نجات یوز آسیایی. نتایج این یوز چه بود، ما نمی‌دانیم.

چون سازمان حفاظت محیط زیست سخنگو ندارد که بیاید و این مسائل را عنوان کند. طرح یوز چنان به صورت بسته و پشت اتاق‌های دربسته صورت می‌گیرد که حتی یک شکاربان مثل من اطلاع ندارد چه برسد به مردم ایران.

حالا چه می‌گذرد ما نمی‌دانیم. ولی از روی برنامه‌هایی که اینها عنوان می‌کنند، من تصور می‌کنم که این برنامه‌ها با کمال تأسف برنامه‌های علمی نیست. بیشتر برنامه‌هایی است برای انجام دادن و به اصطلاح نمایش دادن. این ست که من اولاً زیاد اطلاعی ندارم چون اطلاعی نداده‌اند، ثانیاً خوشبین نیستم چون نتیجه‌ای ندیده‌ام.