بر پایه گزارش‌های منتشر شده، کوهيار گودرزی، فعال حقوق بشر و دانشجوی زندانی که در سلول انفرادی زندان اوين به سر می‌برد، دست به اعتصاب غذا زده است.
پروين مخترع، مادر آقای گودرزی که روزپنجشنبه برای ملاقات با او به زندان اوين رفته بود در این باره به رادیو فردا گفت: به ملاقات کوهيار رفتم. ديروز رفتم دفتر آقای دادستان و ايشان لطف کردند نامه ای دادند برای ملاقات حضوری. به من هم گفتند که سلول انفرادی ملاقات دارد. ولی وقتی من مراجعه کردم گفتند نمی توانيد ببينيدشان. سلوی انفرادی است و سلول انفرادی نه تلفن دارد نه ملاقات. من داشتم می‌آمدم که توی راه به من از زندان اوين زنگ زدند و گفتند که کوهيار اعتصاب غذا کرده و بيهوش شده و برده‌اند بيمارستان.
مادر کوهیار گودرزی افزود: «الان زير سرم است. کلی نگرانم و کلی دلهره دارم و نمی‌دانم واقعا فرزندان ما را سالم می‌برند آنجا و هر اتفاقی هم دارد برايشان می‌افتد مسئولش آقايان هستند.»
علاوه بر آقای گودرزی، مجيد توکلی، فعال دانشجويی و حسين رونقی مالکی، وبلاگ نويس، نيز در اعتراض به فشارهای وارد آمده در زندان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. در اين ارتباط، گزارشگران و فعالان حقوق بشر ايران در گزارشی با اشاره به وضعيت وخيم زندانيان سياسی در ايران خواستار اعزام هرچه سريعتر کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد به ايران شده اند. در اين گزارش به ويژه از وضعيت آقايان توکلی و رونقی مالکی ابراز نگرانی شده است.
در همين حال گزارش‌ها حاکی از ادامه برخورد های امنيتی و قضايی با فعالان دانشجويی در برخی از شهرهای ايران است. به گزارش سايت دانشجونيوز، محمد فيض از دانشجويان دانشکده فنی دانشگاه فردوسی مشهد پس از پايان تجمع روز دوم خرداد دانشجويان اين دانشگاه توسط نهادهای امنيتی بازداشت شده است. همچنين بهاره هدايت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت در رابطه با پرونده بازداشتش در ۱۸ تير ۱۳۸۶ به دادگاه انقلاب تهران احضار شده است. خانم هدايت اخيرا از سوی دادگاه انقلاب تهران به ۹ سال و ۶ ماه زندان محکوم شد. از سوی ديگر دادگاه انقلاب تهران، علی سالم از فعالان دانشجويی چپ گرا را به تحمل دو سال حبس تعزيری محکوم کرد.
انجمن دفاع از زندانيان سياسی آذربايجانی در ايران نیز اعلام کرده است که بازداشت حدود سی تن از فعالان مدنی در شهرهای تبريز، اروميه، اردبيل، رشت، مشکين شهر، مغان، نقده، صوفيان، مياندوآب، ماکو، همدان و کرج صورت گرفته است.
برپایه این گزارش، از جمله بازداشت شدگان عليرضا عبداللهی، لطيف حسنی، حميده فرج زاده، محمد فرجيان، سيامک ميرزايی، آيدين خواجه ای، عليرضا حسين زاده، بهمن نصيرزاده، احمد آقايی و بهبود قلی‌زاده هستند.
این گزارش می‌افزاید در اين ميان چند تن از بازداشت شدگان پس از مدتی آزاد شدند.
ياشار حکاک پور، مسئول روابط عمومی انجمن دفاع از زندانيان سياسی آذربايجانی در ايران به اين پرسش که آيا اتهامی متوجه بازداشت شدگان بوده است، پاسخ می‌دهد: «اين افراد زمانی که بازداشت شدند، اکثرا بدون حکم جلب بازداشت شدند و زمانی که اينها را بازداشت می‌کردند، ماموران امنيتی به خانواده ها چيزی در مورد اتهام آنها و علت بازداشت شان چيزی نگفتند و زمانی که خانواده ها برای اينکه اطلاع پيدا کنند از علت بازداشت اين افراد به دادگستری يا اداره اطلاعات مراجعه می کنند، مسئولان امنيتی و قضايی به اينها هيچ پاسخی نمی‌دهند و در بعضی موارد هم حتی از بر عهده گرفتن مسئوليت بازداشت اينها طفره می روند و می‌گويند ما اصلا خبری از بازداشت اين افراد نداريم.»
آقای حکاک پور اشاره می‌کند که اکثر بازداشت شدگان به اداره اطلاعات تبريز منتقل شده اند و می‌گوید: «خانواده‌هاتماس گرفته‌اند و خبر از بازداشت‌شان دادند و تنها توانستند در حد چند ثانيه و احوال پرسی با خانواده هايشان صحبت کنند. اينها زمانی که خانواده ها برای گرفتن اجازه ملاقات به مسئولان امنيتی و قضايی مراجعه می کنند، مسئولان امنيتی و قضايی اعلام می کنند که اجازه ندارند که بگذارند با عزيزانشان ملاقاتی داشته باشند و بتوانند با آنها در مورد وضعيت شان صحبت کنند. اين بازداشت‌شدگان تاکنون وکيلی ندارند و به علت اينکه تعداد وکلايی که روی پرونده‌های امنيتی کار می‌کنند در آذربايجان، کم اند، اکثر اين بازداشت شدگان موفق نشدند وکيلی بگيرند. اما پيگير هستند که وکيلی بگيرند و وکيل دنبال کارهايشان باشد. اما متاسفانه در دوران بازداشت، مسئولان امنيتی اجازه نمی دهند که حتی وکلا هم با بازداشت شدگان ارتباطی داشته باشند.»
پروين مخترع، مادر آقای گودرزی که روزپنجشنبه برای ملاقات با او به زندان اوين رفته بود در این باره به رادیو فردا گفت: به ملاقات کوهيار رفتم. ديروز رفتم دفتر آقای دادستان و ايشان لطف کردند نامه ای دادند برای ملاقات حضوری. به من هم گفتند که سلول انفرادی ملاقات دارد. ولی وقتی من مراجعه کردم گفتند نمی توانيد ببينيدشان. سلوی انفرادی است و سلول انفرادی نه تلفن دارد نه ملاقات. من داشتم می‌آمدم که توی راه به من از زندان اوين زنگ زدند و گفتند که کوهيار اعتصاب غذا کرده و بيهوش شده و برده‌اند بيمارستان.
مادر کوهیار گودرزی افزود: «الان زير سرم است. کلی نگرانم و کلی دلهره دارم و نمی‌دانم واقعا فرزندان ما را سالم می‌برند آنجا و هر اتفاقی هم دارد برايشان می‌افتد مسئولش آقايان هستند.»
علاوه بر آقای گودرزی، مجيد توکلی، فعال دانشجويی و حسين رونقی مالکی، وبلاگ نويس، نيز در اعتراض به فشارهای وارد آمده در زندان دست به اعتصاب غذا زده‌اند. در اين ارتباط، گزارشگران و فعالان حقوق بشر ايران در گزارشی با اشاره به وضعيت وخيم زندانيان سياسی در ايران خواستار اعزام هرچه سريعتر کميسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد به ايران شده اند. در اين گزارش به ويژه از وضعيت آقايان توکلی و رونقی مالکی ابراز نگرانی شده است.
در همين حال گزارش‌ها حاکی از ادامه برخورد های امنيتی و قضايی با فعالان دانشجويی در برخی از شهرهای ايران است. به گزارش سايت دانشجونيوز، محمد فيض از دانشجويان دانشکده فنی دانشگاه فردوسی مشهد پس از پايان تجمع روز دوم خرداد دانشجويان اين دانشگاه توسط نهادهای امنيتی بازداشت شده است. همچنين بهاره هدايت، عضو شورای مرکزی دفتر تحکيم وحدت در رابطه با پرونده بازداشتش در ۱۸ تير ۱۳۸۶ به دادگاه انقلاب تهران احضار شده است. خانم هدايت اخيرا از سوی دادگاه انقلاب تهران به ۹ سال و ۶ ماه زندان محکوم شد. از سوی ديگر دادگاه انقلاب تهران، علی سالم از فعالان دانشجويی چپ گرا را به تحمل دو سال حبس تعزيری محکوم کرد.
انجمن دفاع از زندانيان سياسی آذربايجانی در ايران نیز اعلام کرده است که بازداشت حدود سی تن از فعالان مدنی در شهرهای تبريز، اروميه، اردبيل، رشت، مشکين شهر، مغان، نقده، صوفيان، مياندوآب، ماکو، همدان و کرج صورت گرفته است.
برپایه این گزارش، از جمله بازداشت شدگان عليرضا عبداللهی، لطيف حسنی، حميده فرج زاده، محمد فرجيان، سيامک ميرزايی، آيدين خواجه ای، عليرضا حسين زاده، بهمن نصيرزاده، احمد آقايی و بهبود قلی‌زاده هستند.
این گزارش می‌افزاید در اين ميان چند تن از بازداشت شدگان پس از مدتی آزاد شدند.
ياشار حکاک پور، مسئول روابط عمومی انجمن دفاع از زندانيان سياسی آذربايجانی در ايران به اين پرسش که آيا اتهامی متوجه بازداشت شدگان بوده است، پاسخ می‌دهد: «اين افراد زمانی که بازداشت شدند، اکثرا بدون حکم جلب بازداشت شدند و زمانی که اينها را بازداشت می‌کردند، ماموران امنيتی به خانواده ها چيزی در مورد اتهام آنها و علت بازداشت شان چيزی نگفتند و زمانی که خانواده ها برای اينکه اطلاع پيدا کنند از علت بازداشت اين افراد به دادگستری يا اداره اطلاعات مراجعه می کنند، مسئولان امنيتی و قضايی به اينها هيچ پاسخی نمی‌دهند و در بعضی موارد هم حتی از بر عهده گرفتن مسئوليت بازداشت اينها طفره می روند و می‌گويند ما اصلا خبری از بازداشت اين افراد نداريم.»
آقای حکاک پور اشاره می‌کند که اکثر بازداشت شدگان به اداره اطلاعات تبريز منتقل شده اند و می‌گوید: «خانواده‌هاتماس گرفته‌اند و خبر از بازداشت‌شان دادند و تنها توانستند در حد چند ثانيه و احوال پرسی با خانواده هايشان صحبت کنند. اينها زمانی که خانواده ها برای گرفتن اجازه ملاقات به مسئولان امنيتی و قضايی مراجعه می کنند، مسئولان امنيتی و قضايی اعلام می کنند که اجازه ندارند که بگذارند با عزيزانشان ملاقاتی داشته باشند و بتوانند با آنها در مورد وضعيت شان صحبت کنند. اين بازداشت‌شدگان تاکنون وکيلی ندارند و به علت اينکه تعداد وکلايی که روی پرونده‌های امنيتی کار می‌کنند در آذربايجان، کم اند، اکثر اين بازداشت شدگان موفق نشدند وکيلی بگيرند. اما پيگير هستند که وکيلی بگيرند و وکيل دنبال کارهايشان باشد. اما متاسفانه در دوران بازداشت، مسئولان امنيتی اجازه نمی دهند که حتی وکلا هم با بازداشت شدگان ارتباطی داشته باشند.»