آن طور که شبکه پرس تی وی، تلویزیون دولتی انگلیسی‌زبان ایران، گزارش کرده است این پروژه بخشی از فعالیت‌های ایران در زمینه علوم هوا-فضا به شمار می‌رود.
ایران که پیشتر در ماه فوریه، موفق به پرتاب ماهواره کاوشگر ۳ «حامل چند موجود زنده» به فضا شد، امیدوار است که به زودی به جمع کشورهایی دارای تکنولوژی پرتاب فضاپیمای حامل فضانورد ملحق شود.
آقای احمدی‌نژاد تسریع پنج ساله در اجرای این پروژه را پاسخی به «قطعنامه‌های دشمن» عنوان کرد و افزود: «پروژه اعزام فضانورد به فضا قرار بود تا سال ۲۰۳۵ محقق شود اما اکنون در جلسه اين هفته هيئت دولت اين زمان به سال ۲۰۱۹ انتقال يافت».
رئیس جمهور ایران همچنین گفت که ماهواره ایرانی سنجش نیز از يک سکوی پرتاب ايرانی به فضا پرتاب خواهد شد و با يک سامانه هدايت ايرانی نیز هدايت خواهد شد.
با این حال وی اشاره‌ای به زمان پرتاب ماهواره سنجش به فضا نکرد.
در همین حال احمد وحیدی، وزیر دفاع ایران بدون اشاره به زمان پرتاب ماهواره سنجش اعلام کرد که «چند برنامه پرتاب ماهواره در سال جاری در دست اجرا است که در موقع خودش اطلاع‌رسانی می‌شود».
وی درباره فرستادن اولین فضانورد ایرانی به فضا گفت که این برنامه مربوط به سال‌های آینده بوده و با ارسال موجودات زنده در سال گذشته به فضا گام اول در این زمینه برداشته شده است.
شورای امنیت سازمان ملل به تازگی دور چهارم از تحریم‌های بین المللی علیه ایران را وضع کرد که ممنوعیت انتقال تکنولوژی‌هایی با کاربرد دوگانه یکی از اهداف آن است.
با این حال تلاش ایران برای دستیابی به تکنولوژی پرتاب فضاپیما بار دیگر به نگرانی کشورهای غربی دامن زده است. این کشورها بیم آن دارند که ایران بتواند بر موشک‌های دور برد ماهواره‌بر کلاهک هسته‌ای سوار کند.
پیشتر نیز کارشناسان سازمان پیمان آتلانتیک شمالی، ناتو، اعلام کرده بودند که با انجام تغییراتی در راکت‌های ماهواره بر ایران می‌توان موشک‌های بالیستیک ساخت که کشورهای جنوب شرقی اروپا را در بُرد خود قرار دهد.
جمهوری اسلامی در سال ۸۷ نیز همزمان با سی‌امین سالگرد انقلاب سال ۱۳۵۷ ماهواره امید را به فضا پرتاب کرد. مقامات دولت ایران در آن زمان ماهواره امید را «پژوهشی و مخابراتی» توصیف کردند.