اصولگرایان سفت:
امید آن می‌رود که با استمداد از تجربیات مفید و سازنده آن مقام محترم، به زودی در زندان‌ها ، برای زندانیان امنیتی و جاسوس و مفسد فی‌الارض و اینا، جلسات معنوی، انسان‌ساز و خودمانی «بر سر موضع هستی یا بکشیمت بالا؟» برگزار و به مدد ایشان و این اقدام داهیانه زندان‌های کشور هم کمی خالی شده جا برای باقی مستحقین باز شود.
اصولگرایان سمت بازار (موتلفه و حومه):
ضمن عرض تبریک بابت این انتصاب بایسته و شایسته، مستدعیست آن مقام محترم با دستگیری و قلع و قمع عوامل فتنه اقتصادی و غیره که باعث می‌شوند در کسب و کار انقلابیون راستین اختلال ایجاد شود، بازگشت انقلاب به دهه شصت و دوران طلایی آن امام سفر کرده را رهنمون شوند.
اصولگرایان نوگرای مامانی‌نما:
این روزها که بعضی دشمنان دوست‌نما و دوستان دشمن‌نما و غیره درباره مساله‌ای موسوم به اعدام‌های سال ۶۷ و خدای نکرده دخالت حضرت رییسی در آنها مسائلی را یادآور می‌شوند و از آنجا که از دهه شصت کلی گذشته و تاریخ عطف به ما سبق نمی‌شود، پیشنهاد می‌کنیم همه آحاد ملت به طور کلی دهه شصت را فراموش کرده و از این به بعد جوری وانمود کنیم که انگار اصلاً نظام از دهه هفتاد آن طرف‌ها پای به منصفه ظهور گذاشته است. ما خودمان با کمی دستکاری در تنظیماتمان این کار را انجام دادیم و انقدر بعد از این تغییر همه چیز خوب شد و دور هم خوش می‌گذرد که نگو.
برخی از اصلاح‌طلبان:
ما ضمن محکوم کردن بعضی از اعمال برخی، بی توجهی به برخی سخنان بعضی، فعال شدن در برخی انتخابات برخی و انجام بعضی از انتقادات سمبلیک و چند لایه به برخی، رجاء واثق یا یک چیزی تو این مایه‌ها داریم که با توجه به اینکه جناب رییسی ۳۰-۴۰ سالی است که در قوه قضاییه بوده‌اند، باید بدانند کی را کجا گذاشته همانجا نگهدارند.
اصلاح‌طلبان مقیم مجلس (عارف و رفقا):
در سکوت لذتی‌است که حتی در شرکت در انتخابات هم نیست.
دولت تبخیر امید:
هر چند که آقای رئیسی در سال ۹۶ که رقیب ما بود، از عوامل اعدام‌های ۶۷ و دور از عدالت و این حرف‌ها بود، اما به مصداق آیه شریفه «صدبار اگر توبه شکستی بازآ»به نظر می‌آید ایشان ظرف این کمتر از دو سال کلی متحول شده‌اند و اصلاً چرا که نه؟